Με τεράστια αγωνία παρακολουθεί όσα συμβαίνουν από χθες στην Ουκρανία ο βολεϊμπολίστας Ζένια Γκόρτσανιουκ, που αγωνίζεται στη ΣΚύδρα και στο παρελθόν έχει παίξει μεταξύ άλλων, στον Ηρακλή, τον Άρη και τον ΠΑΟΚ. Ο Ρώσος πατέρας του και η Ουκρανή μητέρα του ζουν στο Χάρκοβο, μία από τις πόλεις στις οποίες έχει εξαπολύσει επιθέσεις ο ρωσικός στρατός.

Ο ίδιος βρίσκεται σε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, όσο ακόμα τουλάχιστον είναι αυτή εφικτή. «Το πατρικό μου σπίτι είναι στο κέντρο της πόλης και είμαστε τυχεροί, γιατί ακριβώς από κάτω έχει καταφύγιο», λέει ο Ζένια στο makthes.gr, και συμπληρώνει:

«Από χθες έχουν μεταφερθεί στο καταφύγιο και μια φορά την ημέρα μόνο μπορούν να βγουν έξω. Ανεβαίνουν στο σπίτι να πάρουν ό,τι φαγητό υπάρχει και κατεβαίνουν ξανά στο καταφύγιο. Περισσότερο ανησυχούμε για τον θείο μου, ο οποίος είναι σε άλλη περιοχή».

Ερωτηθείς για το αν υπήρξαν σκέψεις ώστε οι γονείς του να εγκαταλείψουν νωρίτερα το Χάρκοβο, σχολιάζει: «Καταρχάς, ο πατέρας μου ήταν να φύγει στις 28 του μήνα στην Αμερική, ώστε να βοηθήσει την αδερφή μου με τις ακαδημίες βόλεϊ που έχει στήσει στο Λος Άντζελες. Δυστυχώς, όμως, δεν πρόλαβε. Επίσης, τις τελευταίες ημέρες, όσο βλέπαμε ότι χειροτερεύαν τα πράγματα, οι γονείς μου θέλησαν να πάνε προς την Πολωνία και τη Ρουμανία, αλλά τελικά προτίμησαν να μείνουν πίσω».

Όσο για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ο έμπειρος αθλητής δηλώνει: «Σίγουρα, έχουν πολλή αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, αλλά την ίδια ώρα παραμένουν ψύχραιμοι και δεν χάνουν το χιούμορ τους. Γενικά, ο κόσμος είναι ψύχραιμος. Έχουν ενωθεί όλοι, μέχρι και οι ξένοι που εγκλωβίστηκαν εκεί. Ο στρατός κρατάει την πόλη», ενώ περιγράφει τα όσα συμβαίνουν στο Χάρκοβο:

«Σπάνε συνεχώς τζάμια, ακούγονται σειρήνες και τρέμουν τα σπίτια το τελευταίο 24ωρο. Το πατρικό μου σπίτι, το οποίο είναι ένα κτίριο διατηρητέο και στο οποίο είχαν πέσει βόμβες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ακόμα αντέχει. Ελπίζουμε να σωθεί».

Ο έμπειρος ακραίος ταξιδεύει για την Ορεστιάδα, όπου αύριο δίνει αγώνα, όμως, δεν κρύβει την αγωνία του. «Προσπαθώ να συγκεντρωθώ στα αγωνιστικά θέματα της ομάδας, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κρύψω ότι έχω το μυαλό μου και στους δικούς μου ανθρώπους».

Τέλος, ο Ζένια Γκόρτσανιουκ, που δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει, αναρωτιέται: "Είμαστε ίδιος λαός, είμαστε ίδιοι άνθρωποι, είμαστε αδέρφια. Γιατί;".