Κάθε Κυριακή βράδυ στήνεται ένα «δείπνο» έξω από την εκκλησία της Παναγιάς Δέξιας. Δεν υπάρχει τραπέζι, τραπεζομάντηλο και μαχαιροπήρουνα και το φαγητό δεν σερβίρεται σε σερβίτσια. Όμως χορταίνει όσους το γεύονται, αλλά και αυτούς που το σερβίρουν. Εδώ και 10 χρόνια, κάθε Κυριακή βράδυ, μέλη της ομάδας Annapurna μαγειρεύουν στην κουζίνα τους σπιτικό φαγητό γι’ αυτούς που δεν έχουν σπιτικό.

Όλα άρχισαν το 2013, όταν τρεις φίλες αποφάσισαν να δώσουν το φαγητό που θα τους περίσσευε σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Και καθώς βρισκόμασταν στην καρδιά της κρίσης, ήταν πολλοί όσοι είχαν ανάγκη ακόμα και από ένα πιάτο φαγητό. 

«Το πρώτο διάστημα πηγαίναμε να τους βρούμε εμείς, στο σιδηροδρομικό σταθμό, στα δικαστήρια και το ΙΚΑ Πύλης Άξιου. Στην πορεία άνθρωποι που μας έβλεπαν στην γειτονιά ενδιαφέρθηκαν να μαγειρέψουν, να βοηθήσουν» λέει στη «ΜτΚ» η Άννα Σταϊκοπούλου.

Ομάδα εθελοντών

Κάπως έτσι συγκροτήθηκε η ομάδα εθελοντών Annapurna, που πήρε το όνομά της από το όνομα της ινδουιστικής θεότητας που κατά το θρύλο χόρτασε την πεινασμένη ανθρωπότητα.

Το φαγητό που περίσσευε στο σπίτι δεν έφτανε πλέον για τους αστέγους και έτσι τα μέλη της ομάδας άρχισαν να αγοράζουν υλικά και να μαγειρεύουν ειδικά γι’ αυτούς. Όσο αυξανόταν οι άνθρωποι εκεί έξω, τόσο αυξανόταν και οι μερίδες, αλλά και οι εθελοντές. 

Όταν το 2015 η Ελλάδα υποδέχτηκε χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, η Annapurna έφτασε να μοιράζει μέχρι και 280 μερίδες φαγητού, στη Θεσσαλονίκη και κάποιες φορές στην Ειδομένη. 

Σήμερα «οι μετανάστες έχουν εξαφανιστεί, ο αριθμός των Ελλήνων όμως είναι πάντα ο ίδιος, και ίσως η κατάσταση να είναι και λίγο χειρότερη σε σχέση με την περίοδο της οικονομικής κρίσης» πιστεύει η κ. Σταϊκοπούλου.

150 μερίδες φαγητού

Όλη τη βδομάδα οι εθελοντές της Annapurna, που έχουν φτάσει πλέον τους 40, δουλεύουν γι’ αυτό το ιδιότυπο «δείπνο» που στήνεται κάθε Κυριακή βράδυ. Άλλοι φροντίζουν να αγοράσουν και να διανείμουν τις πρώτες ύλες στις μαγείρισσες, που ετοιμάζουν 150 μερίδες φαγητού στις κουζίνες τους, κι άλλοι να το μοιράσουν σε αστέγους και ανθρώπους που βρίσκονται σε απόλυτη ένδεια. Κάθε σακούλα περιέχει ένα πακέτο σπιτικό φαγητό, σάντουιτς βρασμένα αυγά και ξηρά τροφή για να έχουν κάτι να φαν και την επομένη. 

Εκτός από το φαγητό, η ομάδα καλύπτει στο μέτρο του δυνατού και άλλες ανάγκες αστέγων, δίνοντας κουβέρτες, μπουφάν, παπούτσια κ.ά., ενώ καλύπτει τα ψώνια του μήνα για κάποιες μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες. Για τα μέλη της ομάδας, όλο αυτό κοστίζει σε χρόνο και φυσικά σε χρήμα -γιατί το κόστος για την παρασκευή του φαγητού καλύπτεται εκ των ενόντων.

Συνεργασία

Τα τελευταία πέντε χρόνια υπάρχει συνεργασία και με το Δίκτυο Κοινωνικής Αρωγής και Αλληλεγγύης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος, που παρέχει τρόφιμα και πρώτες ύλες.

«Όλοι το σκεφτόμασταν, είχαμε ευαισθησία για το θέμα αλλά μέχρι τότε δεν είχαμε έρθει σε προσωπική επαφή. Ο άστεγος ήταν ο ανώνυμος απέναντι, δεν είχε όνομα, δεν είχε ιστορία» λέει η κ. Σταϊκοπούλου. 

«Είναι εντελώς διαφορετικό να τους γνωρίζεις από κοντά, να αισθανθείς την πραγματική ανάγκη αλλά και τη χαρά που παίρνουν. Δεν είναι μόνο το φαγητό, οι άνθρωποι νιώθουν ότι κάποιος ενδιαφέρεται για αυτούς. Ζήσαμε πολλές συγκινητικές στιγμές αυτά τα δέκα χρόνια. Ξέρουμε τα βάσανά τους, μας λεν τον πόνο τους, έχουν τα τηλεφωνά μας σε περίπτωση ανάγκης, κι αν λείψει κάποιος από εμάς στις κυριακάτικες συναντήσεις, ρωτούν τι έγινε. Ένας από τους αστέγους μας αρρώστησε βαριά και λίγο πριν πεθάνει πήρε να πει ‘ευχαριστώ’ για όσα του προσφέραμε. Αν κάπου βοηθήσαμε, αυτό ‘επιστρέφει’ στο πολλαπλάσιο πίσω σε εμάς».