Η "μαγική εικόνα" του 3-0 του ΠΑΟΚ επί του ΟΦΗ ανέδειξε τις ατέλειες στον σχεδιασμό του φετινού ρόστερ. Η ομάδα παραμένει ανταγωνιστική όσο αντέχουν τα πόδια του Ελ Καντουρί και μοιάζει υπερβολικά προσηλωμένη στο 3-4-3 του Αμπέλ Φερέιρα, που ταιριάζει μεν στο σύνολο που έχει στη διάθεσή του ο Πορτογάλος, αλλά την ίδια στιγμή αναδεικνύει την ατολμία του προπονητή να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Όχι σε ιδιαίτερες συνθήκες παιχνιδιού, όπως για παράδειγμα το γνωστό 4-4-2 όταν ο ΠΑΟΚ χρειάζεται οπωσδήποτε γκολ (και με αυτήν τη διάταξη σπάνια το βρίσκει), αλλά από το ξεκίνημα ενός αγώνα, που μοιάζει πιο βατός.

Από τον ΠΑΟΚ λείπουν οι δημιουργικοί χαφ και με την παραχώρηση του Δημήτρη Πέλκα στην Φενέρμπαχτσε (για την οποία ο ΠΑΟΚ δεν είχε περιθώριο άρνησης), δημιουργείται ακόμη ένα κενό, για την κάλυψη του οποίου προέκυψε το ενδιαφέρον για τον Αυστριακό Τόμας Μουργκ. Προφανώς, θα χρειαστεί να περιμένουμε την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου, για να εξαχθούν πιο ασφαλή συμπεράσματα.

Ολόκληρος ο οργανισμός του ΠΑΟΚ μοιάζει να κινείται υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Financial Fair Play. Ας μη γελιόμαστε, αυτός ήταν ο βασικός λόγος που η ομάδα έμεινε χωρίς λύσεις σε συγκεκριμένες θέσεις στα δύο παιχνίδια με την Κρασνοντάρ, που θα οριοθετούσαν τους στόχους της χρονιάς και θα μπορούσαν να αλλάξουν το επίπεδο του Δικέφαλου. Κατόπιν εορτής επιστρατεύτηκε ξανά ο Λέο Μάτος και χθες κόντρα στον ΟΦΗ είδαμε την ομάδα μετά από καιρό να μη... γέρνει αριστερά. Στο μεταξύ, ο Κρέσπο στα 30...φεύγα του υποχρεώθηκε να τρέχει σε ολόκληρη τη δεξιά πτέρυγα, με αποτέλεσμα να αποκομίσει θλάση.

Από την ΠΑΕ χρειάζονται συγκεκριμένες απαντήσεις όσον αφορά στην ιεράρχηση των στόχων, εντός κι εκτός γηπέδου. Τη δεδομένη χρονική στιγμή -και αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα- το ρόστερ δεν δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες.