Με έντονο αριστερό χρώμα ο σημερινός πρωινός καφές. Τον ήπιαμε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με τη Ασημίνα Ξηροτύρη - Αικατερινάρη, την τέταρτη υποψήφια βουλευτή του ΚΚΕ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. 

Γεννημένη στη Στυλίδα, πήγε σχολείο στη Μακρακώμη και τη Σπερχειάδα πριν ξεκινήσει τις σπουδές της ως Πολιτικός Μηχανικός στη Θεσσαλονίκη, όπου και βρήκε το δικό της λιμάνι. Τότε που ελάχιστες γυναίκες τα κατάφεραν να μπουν στο Πολυτεχνείο. 

Επακολούθησε μια σημαντική επαγγελματική πορεία στο επίκεντρο της οποίας βρέθηκαν πάντα τα μεγάλα έργα υποδομών αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος αλλά και η ενασχόληση με το μεράκι της πολιτικής αλλά και της Αριστεράς, που υπήρχε από παλιά. Από τότε που μικρό κοριτσάκι είχε επισκεφθεί στη φυλακή το θείο της. 

Διετέλεσε νομάρχης Θεσσαλονίκης επί Οικουμενικής Διακυβέρνησης και ήταν αυτή που κήρυξε το Σέιχ Σου ως αναδασωτέα περιοχή. 

Σήμερα κατεβαίνει με το ΚΚΕ τονίζοντας ότι το μεγάλο διακύβευμα «είναι να ενισχυθεί η ελπίδα να έχουμε στην πολιτική ζωή μία δυναμική μαχητική Αριστερά με μεγάλη απήχηση στην κοινωνία».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Βεβαίως και πίνω (χαμογελάει) και τον απολαμβάνω με ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης ή με δημητριακά και λίγο μέλι, βλέποντας και τις πρωινές ειδήσεις.

Τι είδους καφέ προτιμάτε; Και πότε τον πίνετε;

Το πρωί πριν φύγω για τις δουλειές μου πίνω ένα ελαφρύ ελληνικό και αργότερα γύρω στη 1 παλιότερα δουλεύοντας στο γραφείο μου και τώρα έξω με παρέα ή και στο σπίτι διαβάζοντας ή γράφοντας, απολαμβάνω ένα ζεστό καπουτσίνο.

Να ξεκινήσουμε ανάποδα με τραγικό ναυάγιο ανοικτά της Πύλου με τους εκατοντάδες πρόσφυγες που χάθηκαν. Τι λέτε;

Ο πρωινός καφές αυτές τις μέρες και όχι μόνο, είναι πολύ πικρός λόγω της ανείπωτης τραγωδίας από το τραγικό ναυάγιο και τις εκατοντάδες αθώες, απελπισμένες ψυχές των ξεριζωμένων προσφύγων που χάθηκαν ανοικτά της Πύλου, με τα εκατοντάδες γυναικόπαιδα που ήταν κλειδωμένα στα αμπάρια του σαπιοκάραβου.

Για μία ακόμη φορά η Μεσόγειος η πιο θανατηφόρα διαδρομή μετανάστευσης από θάλασσα ζωής έχει γίνει θάλασσα θανάτου.

Ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ ακόμη και όλη η -αδιάφορη- ανθρωπότητα είναι υπόλογες για το διαρκές έγκλημα που συντελείται στους λαούς και τις χώρες τους από τους πολέμους και τους ανταγωνισμούς των ισχυρών κρατών που θέλουν να ιδιοποιηθούν τον ιδρώτα αλλά και τον φυσικό πλούτου των αδύναμων κρατών και με τις παρεμβάσεις τους στα εσωτερικά τους, όπως εν προκειμένω στη Λιβύη, δημιουργούν εμπόλεμες ζώνες, αιματοκύλισμα, διαμελίζουν τις χώρες και τις οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Το χθεσινό νέο σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο αντί να προωθεί την επίλυση , βαθαίνει το πρόβλημα αφού ενταφιάζει την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες και εντείνει την καταστολή κατά των προσφύγων, ανοίγοντας και άλλο την όρεξη των αδίστακτων κυκλωμάτων διακινητών.

Ας συνέλθουμε επιτέλους όλοι και ας κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα και ας αγωνισθούμε για τη λύση του, ενάντια στην «κανονικότητα» των καθημερινών ειδήσεων για νεκρούς και αγνοούμενους πρόσφυγες. Η γη ανήκει σε όλους και οι ζωές μας είναι πάνω από τα κέρδη.

Πάμε αρκετά χρόνια πίσω. Γεννηθήκατε στη Στυλίδα. Η οικογένειά σας π;vς ήταν;

Ναι, γεννήθηκα στην όμορφη παραθαλάσσια με το λιμάνι της Στυλίδα, που δυστυχώς αργότερα η κατά μήκος της παραλίας Εθνική Οδός την απέκοψε κυριολεκτικά από την θάλασσα και την υποβάθμισε περιβαλλοντικά και αισθητικά.

Εκεί έμεινα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια με τους αγαπημένους μου γονείς και τις δύο ακόμη αδελφές μου, σε ένα όμορφο νεοκλασικό σπίτι.

Πολιτικοποιημένη οικογένεια;

Ναι, η οικογένειά μου ήταν πολιτικοποιημένη. Οι γονείς μου και οι θείοι μου και από τις δύο πλευρές μετείχαν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και υπέστησαν πολλές διώξεις και εξορίες. Θυμάμαι τη γιαγιά μου, της οποίας το μικρότερο παιδί της και φυλακίσθηκε προφανώς άδικα, που με έπαιρνε μαζί της ως το μικρότερο αγαπημένο της εγγόνι- ήμουν τότε 6 ετών- για να τον επισκεφθούμε. 

Βαθύτατα λυπημένη, αλλά υπερήφανη- ήταν η παππαδιά του χωριού που τον παππού μου τον σκότωσαν οι Γερμανοί- μου έδωσε τα πρώτα μαθήματα για την ισότητα και την αγάπη προς όλους και προς την πατρίδα.

Ως μαθήτρια στη Γ' Γυμνασίου. Η κ. Ξηροτύρη είναι η δεύτερη κοπέλα που στέκεται όρθια από τα αριστερά.

Τι θυμάστε από εκείνα τα χρόνια στη Λαμία;

Ήμουν ένα παιδί που έπαιζε πολύ, κυρίως στις γειτονιές σε ομαδικά παιχνίδια, αλλά και διάβαζε πολύ στοχεύοντας στο Άριστα και την πρωτιά. Η Λαμία δεν ήταν μία ιδιαίτερα όμορφη πόλη, αλλά ήσυχη με όμορφες πλατείες και γειτονιές. Σε δύο από τα χωριά στα οποία έζησα αρκετά χρόνια, στη Μακρακώμη και τη Σπερχειάδα, όπου οι γονείς μου ήταν δάσκαλοι, είχα και τα πιο όμορφα και ξέγνοιαστα χρόνια, αν εξαιρέσεις το άγχος του άριστα (γελάει).

Σχολείο πού πήγατε;

Σχολείο πήγα στη Μακρακώμη και τη Σπερχειάδα και την τελευταία χρονιά στην Αθήνα για να κάνω και φροντιστήριο για το Πολυτεχνείο.

Καλή μαθήτρια ή καλή συνδικαλίστρια;

Ήμουν άριστη μαθήτρια στο σχολείο, γι’ αυτό και επέλεξα να σπουδάσω στο Πολυτεχνείο. Φυσικά τότε δεν ήμουν συνδικαλίστρια, αλλά βαθιά πολιτικοποιημένη για την ηλικία μου λόγω του οικογενειακού ιστορικού που προανέφερα.

Ως μαθήτρια στην τελευταία τάξη του Λυκείου στο Ε' Θηλέων της Αθήνας. Διακρίνεται όρθια, δεύτερη από αριστερά.

Γιατί επιλέξατε να σπουδάσετε Πολιτικός Μηχανικός;

Αν και αγαπούσα και τα φιλολογικά μαθήματα ήμουν ιδιαίτερα δεμένη με τα Μαθηματικά και τη Φυσική, γιατί θεωρούσα ότι προάγοντας αυτές τις γνώσεις μου στο Πολυτεχνείο θα μπορούσα δημιουργήσω με την επιστήμη του Μηχανικού ένα πραγματικό σύγχρονο Τεχνικό έργο κατοικιών, δίκτυα και υποδομές, προστατευτικά έργα φιλικά προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Γυναίκα και Πολιτικός Μηχανικός ήταν σίγουρα για εκείνα τα χρόνια κάτι το σπάνιο, έτσι;

Ναι, τρία κορίτσια όμως στην οικογένεια ποτέ δεν αισθανθήκαμε μη ισότιμα με τα αγόρια και οι γονείς μάς έδωσαν πολύ θάρρος σε αυτό. Πράγματι ήταν πολύ πιο δύσκολο εκείνα τα χρόνια για όλους, γυναίκες και άνδρες, να πετύχεις στο Πολυτεχνείο. Λίγες οι θέσεις και κορυφαία επιλογή για τότε. Στη δική μου χρονιά στην Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης είχαμε περάσει στους 150 μόνο επτά γυναίκες (χαμογελάει). Τελείωσα τις σπουδές μου χωρίς κανένα πρόβλημα.

1970: Σε φοιτητική εκδρομή στο Μόναχο

Αν σας ζητούσα να θυμηθείτε αναμνήσεις από το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης τι θα λέγατε;

Οι αναμνήσεις μου ήταν θαυμάσιες, μία φοιτητική και γενικά κοινωνική και πολιτική ποιότητα ζωής πάρα πολύ καλή. Δυστυχώς όμως όταν ήμουν στο 4ο έτος, το 1967 επιβλήθηκε η δικτατορία. Αλλά και τότε η αντίστασή μας σε όσα ήθελαν να μας επιβάλλουν στη σκέψη μας και την κουλτούρα μας, οι αγώνες που δώσαμε, οι υπέροχοι αγωνιστές που αναδείχθηκαν και συμπορευθήκαμε είναι ανεξίτηλες αναμνήσεις και όχι μόνο, της ζωής μου και της μεγάλης αξίας που έχει ακόμη και τις δύσκολες εποχές.

Ποια ήταν τα αγαπημένα στέκια της εποχής, όπου πηγαίνατε;

Εκτός από το φημισμένο κυλικείο της Πολυτεχνικής Σχολής, τα αγαπημένα στέκια ήταν οι βόλτες στην παλιά παραλία και τα λίγα τότε καφέ της, οι μικρές μπουάτ στην πλατεία Ναυαρίνου, το περίφημο, πρωτοπόρο τότε Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, αλλά και οι ανεπανάληπτοι κινηματογράφοι της πόλης, Οι ταβέρνες στην Άνω Πόλη και τα μικρά ουζερί στο κεντρικό πάρκο.

1962: Ο Νίκος Αικατερινάρης, πρώτος καθισμένος στη μέση, σε εκδήλωση του συνδέσμου Μπέρτραντ Ράσελ

Πώς έγινε η γνωριμία σας με τον Νίκο Αικατερινάρη, έναν άνθρωπο με έντονη αντιδικτατορική δράση;

Τον Νίκο τον παρακολουθούσα με θαυμασμό για την πολιτική του φοιτητική δράση που στη συνέχεια έγινε η οργανωμένη αντίσταση του στη δικτατορία και η οποία του στοίχισε βασανιστήρια και φυλακές. Όταν μετά από τρία χρόνια επέστρεψε με πολλούς περιορισμούς για να συνεχίσει στην τελευταία τάξη στο Πολυτεχνείο, στην οποία είχα φθάσει και εγώ, τότε γνωριστήκαμε ως συμφοιτητές και κάναμε παρέα. Η κοινή μας ιδεολογία για την Αριστερά, οι μνήμες των παιδικών μας χρόνων και των οικογενειών μας, μάς έκαναν να δεθούμε περισσότερο και να γίνουμε ζευγάρι.

Ο Νίκος πέντε μόλις ετών έκανε εξορία στην Ικαρία με τη μητέρα του, ενώ ως παιδί από τον Πολύγυρο στα δεκαέξι του ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου Μπέρναντ Ράσσελ για την Ύφεση και την Ειρήνη.

Ο θάνατός του σε ηλικία μόλις 33 χρονών πόσο σας επηρέασε;

Εκτός από το βαθύτατο πόνο μου για τον χαμό του επηρέασε καταλυτικά την ευτυχισμένη μας οικογένεια με τα δύο παιδιά που είχαμε κάνει. Την Ράνια μόλις 4 ετών και τον Νίκο ενός έτους, γι' αυτό πήρε και το όνομά του.

Ο Νίκος ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος στη μορφή και την ψυχή του. Γήινος, ένα με τον άνθρωπο και τη φύση, αγωνιστής, μπορούσε να τα δώσει όλα με ανιδιοτέλεια και τα έδωσε για τις πανανθρώπινες αξίες της Αριστεράς, τη δημοκρατία, την ισότητα, την αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων και λαών, την ευημερία του λαού και της χώρας.

1976: Ο Μενέλαος Λουντέμης μόλις έχει επιστρέψει από την εξορία και συνομιλεί με τον Νίκο Αικατερινάρη. Πίσω διακρίνεται ο Μάκης Τρικούκης.

Πώς κύλησε η επαγγελματική σας εμπειρία μετά το πανεπιστήμιο;

Παραμένοντας καταρχήν συνεργάτης στην έδρα της Εδαφομηχανικής, εργάστηκα επί είκοσι χρόνια ως πολιτικός μηχανικός στο Δημόσιο, σε διευθυντικές θέσεις στο πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ από το 1971 μέχρι το 1990, στη διοίκηση και επίβλεψη της κατασκευής μεγάλων έργων υποδομής στη Βόρεια Ελλάδα. Σε όλη αυτή την πορεία εργάσθηκα για την αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης στον προγραμματισμό και την υλοποίηση Έργων Υποδομής και Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Επακολούθησε και ένα διδακτορικό. Με τι θέμα;

Στην περίοδο αυτή έκανα και μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του Δημοσίου στη Γαλλία στη Μελέτη και Επίβλεψη μεγάλων Έργων. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη ολοκλήρωσα το διδακτορικό μου και έγινα έτσι Διδάκτωρ του ΑΠΘ στα θέματα μελέτης και παρακολούθησης της συμπεριφοράς της θεμελίωσης μεγάλων Έργων

Το 1990 παραιτήθηκα από το Δημόσιο και συνέχισα ως ελεύθερη επαγγελματίας, μελετήτρια και τεχνικός σύμβουλος έργων, ιδρύοντας την Εταιρεία Γεωτεχνικών, Στατικών Μελετών και Τεχνικού Συμβούλου Έργων την «ΓΕΩΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΕ», στην οποία συνέχισε αργότερα ο γιος μου.

Πώς γίνατε η πρώτη διορισμένη νομάρχης Θεσσαλονίκης το 1989;

Σε όλα μου τα χρόνια από την αποφοίτησή μου από το Πολυτεχνείο ανέπτυξα πλούσια πολιτική, συνδικαλιστική, κοινωνική και αργότερα κοινοβουλευτική δραστηριότητα, με έμφαση στα θέματα της Οικονομίας και της Ανάπτυξης, των Υποδομών και του Περιβάλλοντος, ενταγμένη σε παρατάξεις και κόμματα της Αριστεράς. Επιλέχθηκα γι’ αυτό το 1990 από την Οικουμενική Κυβέρνηση με πρόταση του ενιαίου τότε Συνασπισμού Νομάρχης Θεσσαλονίκης.

1990: Ως νομάρχης Θεσσαλονίκης στον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου

Ποιο είναι το πιο σημαντικό έργο από εκείνη την περίοδο και εκείνη τη θητεία;

Κατά τη θητεία μου προώθησα δυναμικά την επίλυση πολλών κρίσιμων προβλημάτων του νομού, με προτεραιότητα την αναβάθμιση και ενίσχυση των δομών σχεδιασμού και υλοποίησης αναπτυξιακών προγραμμάτων και έργων στα πλαίσια της αξιοποίησης των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων και του Α' ΚΠΣ.

Το έργο μου έχει αναγνωρισθεί διαχρονικά και περιλαμβάνει αποφάσεις και ενέργειες, όπως η κήρυξη της περιοχής του Σέιχ–Σου ως αναδασωτέας, η λειτουργία των πρώτων για τη χώρα λεωφορειόδρομων, η καθοριστική συμβολή στο Αναπτυξιακό Πρόγραμμα του Νομού, στη διαχείριση των απορριμμάτων και στην προώθηση του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου.

Γιατί επιλέξατε την Αριστερά ως πολιτική επιλογή;

Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου με επηρέασαν η γιαγιά μου, οι γονείς και οι θείοι μου που ήταν από τους πρώτους θεωρητικούς της ιδέας του Σοσιαλισμού και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Αλλά και στη συνέχεια μέσω της δημιουργικής και έντιμης ζωής τους μού έδειξαν το δρόμο της μάθησης, της επιστήμης ως εργαλεία όχι μόνο επιβίωσης αλλά και προσφοράς για την ευημερία, την ισότητα των πολιτών και την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών του λαού και την δίκαιη ανάπτυξη της χώρας υπέρ των πολλών.

2002: Πρώτη συγκέντρωση στη Γένοβα κατά της παγκοσμιοποίησης. Δίπλα της διακρίνεται ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και μπροστά ο αείμνηστος Λευτέρης Παπαγιαννάκης.

Το 2000 ήρθε η πρόταση να είστε υποψήφια βουλευτής με τον ΣΥΝ στην Α’ Θεσσαλονίκης, όπου και εκλεγήκατε. Θυμάστε τη στιγμή που σας έγινε η πρόταση;

Ναι, η πρόταση έγινε στα γραφεία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στη Θεσσαλονίκη από την Πολιτική Επιτροπή και επικυρώθηκε από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ, όπως και σε άλλους πολύ αξιόλογους συντρόφους που δώσαμε την μάχη να μπει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στη Βουλή. Και το καταφέραμε.

Όλα αυτά επί προεδρίας Νίκου Κωνσταντόπουλου. Η γνώμη σας γι’ αυτόν;

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ήταν ένας πολύ καλός και έμπειρος πολιτικός προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια τη Δημοκρατική Άμυνα, με αγώνες και φυλακή κατά της δικτατορίας, που κατάφερε με την πολιτική του εμπειρία, την οργανωτική και πολιτική δυνατότητα να ισορροπήσει τον τότε διχασμένο ΣΥΝ από τους προερχόμενους από το ΚΚΕ και από την Ανανεωτική Αριστερά, να αξιοποιήσει τα εκατέρωθεν πολύ καλά πολιτικά στελέχη κα να συνθέσει επιτυχώς τις πολιτικές τάσεις,

Εγώ συνεργάσθηκα πολύ καλά μαζί του με εκατέρωθεν εκτίμηση και φιλία και αποδοτικότητα στα βουλευτικά μας καθήκοντα.

2003: Από αγόρευση στη Βουλή

Η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;

Τον Αλέξη Τσίπρα τον γνώρισα στον ΣΥΝ ως ένα μαχητικό, ικανότατο γραμματέα της νεολαίας. Δεν συμφώνησα -όπως και πολλοί- με την επιλογή ως υποψήφιου στο Δήμο της Αθήνας έναντι του αείμνηστου Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Ως αρχηγός αργότερα του ΣΥΡΙΖΑ αναγνώρισα τις ικανότητές του παρά το νεαρόν της ηλικίας του και διέβλεψα πολλά θετικά για την πολιτική του πορεία. 

Δεν συμπορεύτηκα μαζί του, αλλά με τη ΔΗΜΑΡ. Πολύ γρήγορα όμως στο ενδιάμεσο της θητείας μας μη ψηφίζοντας πρόεδρο της Δημοκρατίας από τη ΝΔ, δώσαμε τη δυνατότητα για πρόωρες εκλογές και την επερχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα. 

Η 5ετής όμως διακυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστεράς άλλαξε πολύ λιγότερα από τις προσδοκίες του λαού, στο παλιό σύστημα του δικομματισμού ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε λόγω του μνημονιακού περιβάλλοντος και εντέλει υπέκυψε με το 3ο μνημόνιο.

Λίγα είναι τα ελαφρυντικά, πολύ λιγότερα για τις συνεργασίες με πρόσωπα αμφιλεγόμενης κουλτούρας και κόμματα αντίθετης ιδεολογίας και την απομάκρυνση και απογοήτευση του παλιού πολύ έμπειρου προοδευτικού αριστερού δυναμικού.

1998: Στην τελετή για το πτυχίο της κόρης της, Ράνιας, μαζί με τον γιο της, Νίκο

Σήμερα η οικογένεια από πόσα μέλη αποτελείται;

Από την κόρη μου, Ράνια Αικατερινάρη, Ηλεκτρολόγο Μηχανικό και Οικονομολόγο και τον γιο μου, Νίκο, Πολιτικό Μηχανικό με Μάστερ από το Imperial στη γεωτεχνική μηχανική.

Η κόρη σας, Ράνια Αικατερινάρη, διετέλεσε Διευθύνουσα Σύμβουλος του Υπερταμείου. Δύσκολη περίοδος για εσάς;

Όχι, βέβαια, γιατί η Ράνια εργάσθηκε σκληρά και είχε ένα πλούσιο βιογραφικό ως Μηχανικός και Οικονομολόγος καταρχήν στο εξωτερικό και στο εσωτερικό σε μεγάλες Τράπεζες, στη συνέχεια ως αναπληρωτής Διευθύνουσα Σύμβουλος της ΔΕΗ και ως partner Ernest Yung και άλλα. Με αυτά τα σημαντικότατα εφόδια προσήλθε στο διεθνή διαγωνισμό για τη διοίκηση του Υπερταμείου και επιλέχθηκε Διευθύνουσα Σύμβουλος

Κατά τη θητεία της, που έληξε πέρυσι, είχε εκτελέσει με άριστη επιστημονική και επαγγελματική γνώση, ήθος, εντιμότητα και αποτελεσματικότητα τα καθήκοντά της και δεν είχε παρεκκλίνει κατά κεραία από το στόχο της διασφάλισης της δημόσιας περιουσίας και του χαρακτήρα των δημόσιων επιχειρήσεων, όπως και της αξιοκρατικής, εύρυθμης και αποδοτικής για το κοινωνικό σύνολο λειτουργίας τους.

Με τι χαλαρώνετε σήμερα;

(Χαμογελάει). Καταρχήν σε καθημερινή σχεδόν βάση χαλαρώνω με ένα ουισκάκι κατά τις 8 με 9 το βράδυ, ακούγοντας τις ειδήσεις. Επίσης με ένα καλό θεατρικό ή κινηματογραφικό έργο και με ενδιαφέρουσες εκδρομές. Χαλαρώνω όταν μου επιτρέπουν να διαβάζω μαζί τους Μαθηματικά και φυσική οι τρεις εγγονές μου και φυσικά να συζητώ μαζί τους. Δ

ιαβάζω αρκετά, όχι όμως για να χαλαρώσω, αλλά για να μαθαίνω, αφού πριν τρία χρόνια με πολύ διάβασμα πήρα το μεταπτυχιακό μου από το ΕΚΠΑ στο Στρατηγικό Μάνατζμεντ και την Οικονομία και τώρα παιδεύομαι με την Αστροφυσική και το Σύμπαν.

Η μεγαλύτερη όμως χαλάρωση είναι ένα ουζάκι ή ένα καλό κρασί με καλή παρέα στα καταπληκτικά στέκια της Θεσσαλονίκης (γελάει).

ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και τώρα ΚΚΕ. Πώς εξηγείτε αυτές τις πολιτικές σας μετακινήσεις;

Μετά από μια μακρά, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της Αριστεράς και τρεις θητείες στο Κοινοβούλιο με ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ, τα τελευταία πέντε και πλέον χρόνια παρέμεινα ανένταχτη ενεργός πολίτης παρακολουθώντας συστηματικά την πολιτική ζωή της χώρας. Ιδιαίτερα με τις βαθιές μου μνήμες και τους προβληματισμούς για την πορεία της Αριστεράς ήταν μεγάλη η ανησυχία μου και πολλές φορές η απογοήτευση για τις εξελίξεις.

Η πενταετής διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με τις προσδοκίες του λαού άλλαξε πολύ λιγότερα στο σύστημα του δικομματισμού ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και δυστυχώς προσαρμόσθηκε στις επιλογές και δεσμεύσεις των μνημονίων και στις ετερόκλητες συμμαχίες της, ενώ απώλεσε τον ριζοσπαστικό και αγωνιστικό χαρακτήρα, όπως εγώ τον έζησα στην εποχή των μικρών ποσοστών.

Ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αντιπαρατεθεί προβάλλοντας στο λαό ένα συγκροτημένο προοδευτικό πρόγραμμα για το λαό, στις αντιλαϊκές πολιτικές και την συντηρητική διακυβέρνηση της ΝΔ, η οποία επανάφερε δριμύτερα το ζοφερό κλίμα της συμπίεσης των κοινωνικών δαπανών, την σκοτεινή διαχείριση του δημόσιου πλούτου και τις ιδιωτικοποιήσεις, πλήττοντας ιδιαίτερα τη δημόσια παιδεία, την υγεία και το κοινωνικό κράτος..

Όσον αφορά την παγκόσμια τάξη πραγμάτων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι με τον πόλεμο ή λόγω του πολέμου της Ουκρανίας αναζωπυρώνεται το ψυχρό μέτωπο ΗΠΑ σε βάρος της παγκόσμιας ειρήνης και των λαών. Η κρίση στην ενέργεια διογκώθηκε με θύματα τους λαούς ιδιαίτερα της Ευρώπης και υπερκερδισμένες τις μεγάλες δυνάμεις, κατεξοχήν τις ΗΠΑ που απροκάλυπτα θησαυρίζουν με τα προϊόντα της ενέργειας και επεκτείνουν επικίνδυνα την επιρροή τους μέσω του ΝΑΤΟ, δυναμιτίζοντας αντί να κατευνάζουν την κρίση .

Γιατί κατεβαίνετε σήμερα ως υποψήφια βουλευτής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας με το ΚΚΕ;

Σε αυτό το κρίσιμο σημείο για τη χώρα και την Ιστορία αναζήτησα τις δυνάμεις εκείνες τις Αριστεράς που μπορούν να σταθούν απέναντι σε όλες αυτές τις συντηρητικές πολιτικές και να δημιουργήσουν μια συγκροτημένη γραμμή άμυνας και την προοπτική για το λαό μίας άλλης κοινωνίας, με ισότητα, δικαιοσύνη και ευημερία.

Γι αυτό επέλεξα τη συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ, συνειδητοποιώντας ότι είναι το πιο ικανό για τη δικαίωση των πανανθρώπινων ιδεών και αγώνων της Αριστεράς και την επανάκτηση του ηθικού της πλεονεκτήματος για να εμπνεύσει τον λαό να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων στην ανατροπή των αδιεξόδων του καπιταλιστικού συστήματος που όλο και περισσότερο υπονομεύει την παγκόσμια ειρήνη, διογκώνει τις κοινωνικές ανισότητες, την πνευματική παρακμή και τη διαφθορά.

Τι γνώμη έχετε για τον Δημήτρη Κουτσούμπα;

Είναι πράγματι, όχι μόνο για μας που συμπορευόμαστε μαζί του ή τα μέλη τα ΚΚΕ, αλλά και την κοινή γνώμη, ένας εξαίρετος πολιτικός, οξυδερκής, βαθύτατα προοδευτικός και γνώστης των σύγχρονων αναγκών του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Με έμπνευση αλλά και σε βάθος γνώση των ιδεών, αξιών και αγώνων των λαών για το σοσιαλισμό-κουμμουνισμό, επιχειρεί χωρίς να χάσει το μέτρο να ανοίξει δρόμους και να κάνει υπερβάσεις που θα φέρουν πιο γρήγορα την Αριστερά στο προσκήνιο της πολιτικής.

Ως άνθρωπος πώς είναι;

Γίνεται αμέσως πολύ αγαπητός, φιλικός και προσιτός με τους γύρω του. Έχει ένα πηγαίο χιούμορ και το πολιτικό του σπάει κόκκαλα (χαμογελάει), ενώ έχει μία βαθιά κουλτούρα και αγάπη για τον πολιτισμό, τις καλές τέχνες και ιδιαίτερα τη μουσική. Αγαπά τον τόπο του τη Φθιώτιδα και την πόλη του τη Λαμία και ξεκινά πάντα από εκεί για να παρει δυνάμεις για τους εκλογικούς και λαϊκούς του αγώνες.

Πώς εκτιμάτε το αποτέλεσμα του ΚΚΕ στις πρώτες εκλογές;

Ήταν μία εκλογική μάχη που με την αγωνιστικότητα, την εμπειρία, τον ενθουσιασμό και την οργανωτική ικανότητα που διαθέτει το ΚΚΕ κατάφερε και να εμπνεύσει τη νέα γενιά, αλλά και πολλούς προοδευτικούς αριστερούς πολίτες είτε ανένταχτους, είτε άλλους οι οποίοι απογοητεύθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν το αποφασιστικό βήμα και να ενισχύσουν το ΚΚΕ.

Παρά ταύτα, τα προβλήματα θα είναι πολύ μεγάλα με το μεγάλο ποσοστό που πέτυχε η ΝΔ και την καταβύθιση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το υψηλό ποσοστό και αυτοδυναμία που είναι προ των θυρών για τη ΝΔ θα είναι πραγματικά πολιτικά επικίνδυνο να εκληφθεί από αυτή ως «λευκή επιταγή» για την συνέχιση μίας ακραίας συντηρητικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπου ο λαός πληρώνει σταθερά το 95% των φόρων και το κεφάλαιο μόνο το 5%, με το ρεκόρ των έμμεσων φόρων που ξεπέρασε τα 55,3 δισ. και τις φοροαπαλλαγές σε κάθε είδους επενδυτές, με το λογαριασμό να πηγαίνει πάντα στο λαό. 

Για να συνεχίσει τη συμπίεση των κοινωνικών δαπανών στην παιδεία και την υγεία και τη δαμόκλεια σπάθη των ιδιωτικοποιήσεων και των πλειστηριασμών, δημιουργώντας έτσι το ζοφερό κοινωνικό πλαίσιο με τους χαμηλούς μισθούς και τις παγωμένες τριετίες με την υπέρβαση του 1/4 στο κατώφλι της φτώχειας, την υψηλή ανεργία των νέων.

Για να συνεχίσει τη σκοτεινή διαχείριση του δημόσιου πλούτου προκλητικά υπέρ των ολίγων. Για να μείνει ατιμώρητη για το έγκλημα των Τεμπών, τις δασοκτόνες πυρκαγιές στην Εύβοια, το πλήγμα στη δημοκρατία μας με τις παρακολουθήσεις.

Το ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν έχει καμιά «λευκή επιταγή» για να συνεχίσει την αντιλαϊκή της πολιτική μπορεί να το εγγυηθεί ο ίδιος ο λαός και η νεολαία με τους αγώνες του, γι’ αυτό χρειάζεται να είναι ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ.

Τι περιμένετε από τις δεύτερες εκλογές της 25ηςΙουνίου;

Με την αισιοδοξία και την ελπίδα που έδωσε η σημαντική ενίσχυση σε ψήφους και ποσοστά του ΚΚΕ προχωράμε στη νέα εκλογική μάχη με στόχο μια μεγαλύτερη άνοδο, ώστε να έχουμε τη δυνατότητα για μία ισχυρή ιδεολογική-πολιτική παρέμβαση γύρω από τα στρατηγικά ζητήματα της οικονομίας, της ανάπτυξης, της προστασίας του περιβάλλοντος και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και λαϊκών αναγκών, αλλά και για να δυναμώσουν οι αγώνες του λαού για όλα αυτά τα ζητήματα.

Για μας το πραγματικό διακύβευμα είναι η περαιτέρω ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Να τα καταφέρουμε να φθάσει το ΚΚΕ ακόμη πιο ψηλά παντού, να αποτελέσει το στήριγμα του λαού με τη μαχητική και αποτελεσματική αντιπολίτευση του στις πολιτικές που βάζουν τα κέρδη των ολίγων πάνω από τις ζωές του λαού. Γιατί το διακύβευμα περί «σταθερότητας», που εντάθηκε ακόμη περισσότερο τώρα από τη ΝΔ και όπως το εννοεί, μπορεί να γίνει ένας συνεχής εφιάλτης για το λαό, το επίπεδο και την ποιότητα της ζωής του.

Για μας σταθερότητα είναι ο λαός να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Να απολαμβάνει ισότιμα τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, τα αποτελέσματα ενός συγκροτημένου δίκαιου κεντρικού προγράμματος της χώρας για την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη με σταθερές θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς συνθήκες και αμοιβές, για τις κοινωνικές παροχές επιτέλους στην υγεία, την παιδεία, τις μεταφορές, για την ανάδειξη και προστασία του περιβάλλοντος, της ευρύτερης συμμετοχής και ενίσχυσης της κουλτούρα του λαού στον πολιτισμό και τις τέχνες, τα δικαιώματα των γυναικών, των νέων, για τις ζωές όλων μας. 

Το μεγάλο διακύβευμα για μένα είναι να ενισχυθεί η ελπίδα να έχουμε στην πολιτική ζωή μία δυναμική μαχητική Αριστερά με μεγάλη απήχηση στην κοινωνία.