Ήταν λίγο περιπετειώδης ο σημερινός πρωινός καφές, αλλά άξιζε τον κόπο. Τον ήπιαμε χτες το πρωί λίγο μετά τις 8.30 με το Νίκο Ταχιάο, μόλις δύο ημέρες μετά την ορκωμοσία του ως υφυπουργού Υποδομών. Εν μέσω συνεχών υπουργικών και κυβερνητικών υποχρεώσεων, συσκέψεων και μέσω skype. 

Μας μίλησε από το καινούργιο του γραφείο και μας είπε για όλη του τη ζωή. Ξεκινώντας από το πατρικό του σπίτι στην Ανάληψη και τον ψαρά με το δίκυκλο, τα μαθητικά του χρόνια («Καλός μαθητής, αλλά… φλώρος»), περάσαμε στις αναμνήσεις του από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και φτάσαμε στην όπερα και την electro μουσική που του αρέσουν (συμφωνήσαμε για τους Pet Shop Boys), αλλά και στα κρίσιμα τηλεφωνήματα που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κρατάμε αυτό που μας είπε για το αύριο που τόσο πολύ του αρέσει: 

«Το γεγονός ότι το μετρό που ήταν το σημαντικότερα κομμάτι της ατζέντας Κούβελα δεν έχει προχωρήσει ακόμη έχει στοιχειώσει την πόλη. Η δική μας η δουλειά είναι να διώξουμε αυτό το στοιχειό από επάνω της και αυτό θα γίνει πολύ σύντομα. Μέσα στον επόμενο χρόνο».

Πίνετε πρωινό καφέ;

Πάντα. Μόνο με καφέ ξυπνάω

Πόσο πρωινός είναι;

Η αλήθεια είναι ότι στην Αθήνα είμαι πιο πρωινός, αλλά η Θεσσαλονίκη με βαραίνει (γελάει). Σήμερα που μιλάμε τον ήπια στις 6 το πρωί.

Και τι είδους;

Διπλός εσπρέσο. Πάντα.

Πόσο συχνά;

Όσες προκύψει. Γενικά πάντως τον κρύο καφέ δεν τον θεωρώ καφέ. Τον θεωρώ ρόφημα. Οπότε πίνω ζεστό εσπρέσο.

Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη στην περιοχή της Ανάληψης. Οι πρώτες αναμνήσεις από το σπίτι σας ποιες ήταν;

Γεννήθηκα σε μια μονοκατοικία της εποχής, από την οποία φύγαμε όταν ήμουν 6 ετών. Θυμάμαι εκείνη την ξινίλα που έβγαινε από τα παλιά υπόγεια των σπιτιών της εποχής, θυμάμαι να περνά ο ψαράς με τα ψάρια και το τρίκυκλο, θυμάμαι τον φοίνικα στην αυλή του σπιτιού μας. Έχω συγκεχυμένες αναμνήσεις. Δεν ανήκω σε εκείνους που ζουν με τις αναμνήσεις, μολονότι μου αρέσει πολλές φορές να διηγούμαι πράγματα. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το μέλλον.

Οι γονείς αστοί. Η οικογενειακή ατμόσφαιρα πώς ήταν;

Ήμασταν μια οικογένεια πολύ κλασσική, μαζί μας ζούσε και η γιαγιά από τον πατέρα μου, η οποία «έφυγε» όταν εγώ κόντευα τα τριάντα και ήταν μια πολύ καθοριστική φυσιογνωμία στο σπίτι. Η μητέρα μου από την άλλη ήταν πολύ αφοσιωμένη σε εμάς και ο πατέρας μου ένας κλασικός ελεύθερος επαγγελματίας.

Τι επαγγελλόταν;

Εμπορικός αντιπρόσωπος.

Διαπαιδαγώγηση;

Σχολείο πήγα στο 1ο Πρότυπο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, που ήταν ένα εξαιρετικό δημοτικό σχολείο και μετά στο Ε’ Γυμνάσιο Αρρένων -επιμένω Αρρένων- που ήταν από τα πολύ καλά σχολεία της εποχής και ιδιαίτερα φημισμένο. Εκεί πήγα στο πρακτικό. Ανήκω στη γενιά -όπως και εσείς, κύριε Οικονόμου, όσο και αν το κρύβετε- η οποία πήγαινε 6 φορές την εβδομάδα σχολείο...

Σωστά...

...και μάλιστα επειδή ήμασταν δημόσιο σχολείο τύχαινε πολλές φορές να ήμαστε απογευματινοί το Σάββατο και πρωινοί τη Δευτέρα. Οπότε οι ημέρες μας ήταν πολύ γεμάτες. Ήταν γεμάτες με γαλλικά, με γερμανικά, με αγγλικά. Ήταν μια εποχή φουλ. Τότε οι γονείς δε δίσταζαν να πιέζουν τα παιδιά τους, σε αντίθεση με αυτό που γίνεται σήμερα...

Οι φιλίες από τότε διατηρούνται;

Υπάρχουν. Βέβαια οι περισσότεροι είναι διασκορπισμένοι στην Αθήνα, γιατί το σχολείο μας έβγαζε καλά μυαλά και πολλά καλά μυαλά έφυγαν για την Αθήνα. Αυτό είναι ένα από τα ελλείμματα της πόλης. Εμείς μείναμε λίγο πίσω.

Καλός μαθητής;

Καλός ήμουν. Δε θα έλεγα σπασικλάκι, αλλά ήμουν καλός έως πολύ καλός.

Τι σας άρεσε ως χόμπι τα μαθητικά χρόνια; Μπάλα; Μπάσκετ; Βόλτες;

Μπα, δεν είχα τέτοια. Ήμουν αυτό που λένε κλασσικά φλώρος (γελάει). Γενικά με τη γυμναστική και με αυτά δε τα πήγαινα ποτέ καλά.

Πνευματικά ήταν πιο πολύ τα ενδιαφέροντα;

Μου άρεσε πάρα πολύ το διάβασμα. Και ακόμη μου αρέσει.

Το μεράκι για την πολιτική από πότε υπάρχει;

Αυτό έχει ένα ενδιαφέρον. Το 1976 με τη μεταπολίτευση όταν συζητιόταν το Σύνταγμα της Ελλάδας με είχαν ήδη συνεπάρει τα θέματα της δημοκρατίας και της οργάνωσης του κράτους. Ήμουν 13 χρονών παιδί και έμαθα απέξω το Σύνταγμα της Ελλάδας. Ένας παλιός μου συμμαθητής από το δημοτικό θυμάται ότι είχα και άποψη. Το 1972 όταν τελειώναμε το δημοτικό ο δάσκαλός μας στην τάξη μάς ανέλυε στο μάθημα της Αγωγής του Πολίτη τα πολιτεύματα. Και λέει κάποια στιγμή ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχουμε δημοκρατία. Σηκώνω τότε εγώ θαρραλέα το χέρι μου και του λέω: «Κύριε, κύριε, εγώ νομίζω ότι έχουμε δικτατορία». 

Ήταν νομίζω η πρώτη μου πολιτική παρέμβαση (γελάει), απ’ όπου φαίνεται ότι κάτι με τραβούσε προς τα εκεί από μέσα μου. Όμως αυτό που κυρίως πυροδότησε την ενασχόλησή μου με τα πολιτικά ήταν ότι μπήκα σε ένα πανεπιστήμιο, όπου η Αριστερά είχε το μονοπώλιο των ιδεών, επιδεικνύοντας έναν σχεδόν βίαιο ακτιβισμό, στον οποίο εγώ αισθάνθηκα την ανάγκη να αντιδράσω. Αυτό λίγο έως πολύ με οδήγησε να ασχοληθώ με τα πολιτικά και με συνεπήρε.

Γι’ αυτό ΝΔ και την ΟΝΝΕΔ; Ως αντίδραση στην κυριαρχία της Αριστεράς;

Όχι, ήμουν ένας από τους ανθρώπους που σε ό,τι αφορά στις αξίες προκρίνουν την ελευθερία. Αυτό ήταν το βασικό κίνητρο και δεν ήταν η αντίδραση. Ήταν η αίσθησή μου ότι η υπ’ αριθμόν 1 αξία στον κόσμο είναι η ελευθερία.

Γιατί επιλέξατε το Πολυτεχνείο και το Τμήμα Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών;

Δεν το επέλεξα, αλλά εκεί βρέθηκα. Και μου άρεσε. Περνούσα και ως Πολιτικός Μηχανικός σε αρκετές πόλεις, αλλά στην πορεία μου άρεσε τελικά και το αντικείμενο.

Γιατί;

Σου επιτρέπει να έχεις μια πολύ διευρυμένη γνώση των τεχνικών θεμάτων και όχι μόνο. Στις τρεις τουλάχιστον ειδικότητες που έχουν μια συνάφεια με την κατασκευή, δηλαδή του αρχιτέκτονα, του πολιτικού μηχανικού και του τοπογράφου, υπάρχει μια πολύ διαφορετική αίσθηση του χώρου. Τελικά πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο εμείς οι τοπογράφοι αναγιγνώσκουμε τον χώρο είναι και κάτι που προδιαγράφει την οπτική των πραγμάτων, την οποία διατηρούμε στην πορεία. Αυτό μας δίνει μια αρκετά ανοικτή ματιά.

Έκανε καλό η έντονη πολιτικοποίηση της μεταπολίτευσης ή όχι; Πως το αποτιμάτε σήμερα;

Έκανε κακό. Μολονότι υπήρχαν πολλοί άξιοι άνθρωποι σε όλες τις παρατάξεις και άνθρωποι, οι οποίοι πραγματικά σε πείσμα όσων ακούγονται προέκριναν αξίες -ο καθένας τις δικές του και δεν έχει σημασία ποιες. Παρόλα αυτά δεν πιστεύω ότι αυτή η υπερβολική πολιτικοποίηση της εποχής ήταν τελικά ό,τι καλύτερο. Εγώ ξέρω πολλούς φίλους από τα παλιά, οι οποίοι ζουν ακόμη στη λογική ότι η σπουδαιότερη ταυτότητα που έχουμε πάρει ως άνθρωποι είναι η ταυτότητα του νεολαίου της εποχής. 

Εγώ το έχω ξεπεράσει αυτό, δεν κοιτάζω πίσω, με ενδιαφέρει το μπροστά. Και νομίζω ότι οι σημερινές γενιές έχουν άλλες αρετές. Έχουν πολύ καλύτερες προϋποθέσεις από αυτές που είχαμε εμείς για να βρουν το μέλλον τους. Ίσως όμως εκείνο που έχει υποσταλεί είναι η ατομική σύνδεση με κάποιες αξίες. Αλλά μπορεί πιθανώς και εγώ να μην διαβάζω αυτό που στο βάθος σκέφτονται οι νεότεροι άνθρωποι.

Από τα επεισόδια στο ύψωμα του Καρά Τεπέ με πρωταγωνιστή τον Νίκωνα Αρκουδέα

Εκείνη την εποχή αναδειχτήκατε και Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης από το 1987 έως το 1990. Πόσο χρήσιμη ήταν η εμπειρία;

Πολύ χρήσιμη και μου έχει αφήσει και πολλούς φίλους. Ήταν μια πολύ έντονη περίοδος. Θα προτιμούσα να μην είναι έτσι τα πράγματα, αλλά έτσι ήταν.

Από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη θα έχετε σίγουρα κάποια ανάμνηση από εκείνα τα χρόνια…

Ε, βέβαια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια προσωπικότητα η οποία σε υπέβαλε. Ήταν ένας από τους πολύ μεγάλους πολιτικούς της εποχής, ένας πολύ ευφυής άνθρωπος, αλλά στη ζωή πολλά πράγματα εξαρτώνται από την τύχη ή μάλλον από τη συγκυρία. Ήταν η συγκυρία που δεν τον πήγε.

Mε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο φεστιβάλ της ΟΝΝΕΔ το 1988

Κάποια σκηνή που σας έρχεται στο μυαλό;

Πολλές. Η πρώτη φορά που τον ακολούθησα σε περιοδεία ήταν το 1982 στη Χαλκιδική. Τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος και η ΝΔ βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Ανάμεσα στους τρεις νεολαίους που ήμασταν μαζί ήταν και ο Μαργαρίτης ο Σχοινάς, ο σημερινός αντιπρόεδρος της Επιτροπής. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν μια προσωπικότητα που σε υπέβαλε. 

Ήταν ένας άνθρωπος της εποχής του, αλλά επειδή είχε αρχίσει να επικρατεί ο σαρωτικός λαϊκισμός του Ανδρέα Παπανδρέου τού ήταν πάρα πολύ δύσκολο να ακολουθήσει παράλληλο δρόμο. Στην πορεία όσοι είχαν επενδύσει στο λαϊκισμό του Παπανδρέου τον πολέμησαν πολύ ανοικτά και πάρα πολύ σκληρά.

Το 1986 εκλέγεστε για πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, ο πιο νεαρός σε όλη την Ελλάδα. Ποιος σας παρακίνησε;

Ο Σωτήρης Κούβελας, αλλά ήμουν πρόταση της ΟΝΝΕΔ. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι εμένα η διοίκηση είχε αρχίσει να με συνεπαίρνει ήδη γιατί ήμουν ένας από τους πρώτους φοιτητές που συμμετείχα ως εκπρόσωπος των φοιτητών στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου. Όλο αυτό το σκηνικό της διοίκησης μού άρεσε πολύ και μου καλοφάνηκε και έτσι κατέβηκα για δημοτικός σύμβουλος Βέβαια τότε είχα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω μια υποτροφία της DAAD για να φύγω στη Γερμανία. Εκ των υστέρων λέω ότι πιθανώς θα έπρεπε να το προτιμήσω, αλλά τελικά τα πράγματα πήραν αυτήν την τροπή που πήραν.

Ακούγοντας τα κάλαντα ως αναπληρωτής δημάρχου μαζί με τον Σωτήρη Καπετανόπουλο

Με τον Γιάννη Μπουτάρη

Διατελέσατε επί 20 χρόνια δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος. Τι… ταμείο κάνετε σήμερα για όλη αυτή την αυτοδιοικητική περίοδο;

Νομίζω ότι είναι θετικό. Έχω αποδείξει ότι έχω αφήσει πράγματα στην πόλη, αλλά επειδή δε νομίζω ότι υπάρχει ιδιοκτησία των έργων ή των καλών στιγμών χαίρομαι που σε κάποιους της εποχής που εγώ ήμουν στην αυτοδιοίκηση υπάρχουν καλές αναμνήσεις για μένα.

Θυμίζω τρία πράγματα: έκθεση του Helmut Newton νέα παραλία και δημαρχείο. Ποιο ξεχωρίζετε από τις διάφορες θητείες σας;

Δεν ήταν μόνο η έκθεση. Τότε στα Δημήτρια κάναμε εξαιρετικά πράγματα, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ και με φωτεινούς ανθρώπους. Ο ένας ήταν ο Θάνος ο Μικρούτσικος, που έφυγε από κοντά και ήταν τότε υπουργός Πολιτισμού και ο άλλος ήταν ο Σταύρος ο Ξαρχάκος. Αλλά είχαμε και ένα team ανθρώπων που ήταν εξαιρετικά παραγωγικοί και δημιουργικοί και μου άνοιξαν τους ορίζοντες.

Νέα παραλία και δημαρχείο: υπάρχει κάποια στιγμή που θυμάστε ιδιαίτερα;

Και τα δύο ήθελαν χειρουργικές κινήσεις για να σωθούν. Απλά θα αναφέρω το εξής: η νέα παραλία έγινε γιατί είχαμε μια πάρα πολύ καλή μελέτη. Αυτό ήταν το διαβατήριο για να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε χρηματοδότηση για την οποία δε χρειάστηκε να υπάρξει καμία κυβερνητική παράβαση. 

Έγινε επί εποχής Σημίτη και η χρηματοδότηση επετεύχθη γιατί η τότε Διαχειριστική Αρχή του προγράμματος περιβάλλοντος διαπίστωσε ότι είχε μπροστά της μια εξαιρετική πρόταση για τη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα μάς είπαν ότι μακάρι όλο το πρόγραμμα να μπορούσε να πάει όλο μόνο γι’ αυτό το έργο.

Κούβελας, Κοσμόπουλος, Παπαγεωργόπουλος. Ποιος ήταν ο καλύτερος δήμαρχος Θεσσαλονίκης; Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτούς;

Ο Κούβελας έχει φτιάξει μια ατζέντα έργων που ακόμη και σήμερα κυριαρχεί στην πόλη. Το γεγονός ότι το μετρό που ήταν το σημαντικότερα κομμάτι αυτής της ατζέντας δεν έχει προχωρήσει ακόμη έχει στοιχειώσει την πόλη. Η δική μας η δουλειά είναι να διώξουμε αυτό το στοιχειό από επάνω της και αυτό θα γίνει πολύ σύντομα. Μέσα στον επόμενο χρόνο. 

Ο Κοσμόπουλος ήταν ένας πολύ πιο ανθρώπινος δήμαρχος και ένας πολύ καθημερινός άνθρωπος. Που εκείνη την εποχή βρήκε τον τρόπο να εκφράσει και τα αισθήματα του κόσμου σε ό,τι αφορά στο ονοματολογικό της Βόρειας Μακεδονίας. 

Ο Παπαγεωργόπουλος ήταν μια πολύ διαφορετική περίπτωση ανθρώπου. Του αναγνωρίζω πολύ μεγάλες παρεμβάσεις στην πόλη. Η άποψή μου είναι ότι η ιστορία τον αδίκησε. Δεν έχω κρύψει ότι εγώ ποτέ δεν πίστεψα ότι ο Παπαγεωργόπουλος ήταν ο αυτουργός είτε ο ηθικός είτε φυσικός μιας υπεξαίρεσης στο δήμο Θεσσαλονίκης και το υποστήριξα και στην εφετειακή δίκη.

Με τον αείμνηστο Ντίνο Κοσμόπουλο την ημέρα της εκλογής του

Το 1989 κατεβαίνετε για πρώτη φορά για υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στην Α’ Θεσσαλονίκης. Με πολλές επικοινωνιακές καινοτομίες, με γιγαντοαφίσες, αλλά και με νέα τρικ. Πως ήταν η εμπειρία;

Όντως. Το θέμα βέβαια είναι τι ζητάει και ο κόσμος. Η αλήθεια είναι ότι αφού πέρασαν τόσο χρόνια από το 1989 κατάλαβα ότι αυτό δεν το έχω. Δεν πηγαίνω με αυτό που θέλει ο κόσμος, θέλω να κάνω πάντα το δικό μου και αυτό δεν είναι πάντοτε καλό.

Στα επαγγελματικά που ακολούθησαν ήταν σίγουρα σημαντική και η εμπειρία κατασκευής τουTAP, έτσι δεν είναι;

Έχω πολλές διαφορετικές εμπειρίες από πολύ διαφορετικούς χώρους. Του TAP η εμπειρία ήταν πολύ σημαντική από την άποψη της επαφής με τον κόσμο. Το να καταφέρεις να περάσει ανώδυνα ένας αγωγός από 15.000 ιδιοκτησίες σε όλη τη Θράκη και τη Μακεδονία είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, όπου έπρεπε να συνδυάσεις και γνώση και τεχνική κατάρτιση σε πολλαπλά αντικείμενα, αλλά και να επιστρατεύσεις και επικοινωνιακές ικανότητες.

Μιλάτε καλά γαλλικά, γερμανικά και αγγλικά. Σε ποια χώρα αισθάνεστε πιο κοντά;

Είμαι από τη φύση μου γαλλοτραφής. Ενώ όμως λατρεύω το Παρίσι, το οποίο και ξέρω και πολύ καλά, θα έλεγα ότι η πόλη η οποία πραγματικά με συνεπαίρνει είναι το Βερολίνο. Αν με ρωτούσατε σε ποια πόλη θα ήθελα να ζω θα έλεγα το Βερολίνο. Γιατί εκεί υπάρχουν και ως πραγματικότητα, αλλά και ως μύθος όλα εκείνα τα πολιτικά γεγονότα που με συντάραξαν και με οδήγησαν στην πολιτική.

Είστε λάτρης της όπερας, έτσι; Τι σας συναρπάζει σε αυτή τη μουσική;

Η όπερα είναι μοναδικό γεγονός . Συνδυάζει μουσική με κίνηση και θέατρο. Μου αρέσει γενικά η μουσική, αλλά και πολύ διαφορετικά είδη μουσικής. Η κλασσική μουσική, η τζαζ, η ροκ αλλά και η elektro. Πολλές φορές φτάνω στα όρια του house και του trans, κάτι για το οποίο πολλοί φίλοι, αλλά και η γυναίκα μου με κοροϊδεύουν (γελάει).

Αγαπημένα συγκροτήματα;

Από ροκ οι Queen, από elektro οι Pet Shop Boys.

Συμφωνούμε…

Από new age η Anne Clarke και η Michelle Gurevich. Το καλό είναι ότι με την ψηφιοποίηση της μουσικής με μια συνδρομή έχεις πρόσβαση σε όλα.

Η οικογένειά σας σήμερα είναι η σύζυγός σας Αναστασία και ο γιος σας Γιώργος. Πως είναι η ισορροπία στο σπίτι;

Καλή. Είμαι τυχερός που έχω μια εξαιρετική σύζυγο που είναι και μία υπέροχη μαμά και η ισορροπία είναι καλή. Όπως σε όλες τις οικογένειες.

Με τη σημερινή του οικογένεια. Με τη σύζυγό του, Αναστασία και το γιο του, Γιώργο.

Με τη σύζυγό του, Αναστασία, σε τρυφερές στιγμές

Ο μικρός σε τι κατεύθυνση θα πάει;

Κανείς δεν ξέρει. Τώρα θα πάει Α’ Λυκείου. Βλέπω ότι μέρα με την ημέρα έχουμε ενδείξεις ωρίμανσης.

Με τι χαλαρώνετε σήμερα;

Μέχρι προχτές δεν είχα χαλαρώσει. Και τώρα πλέον δεν έχω περιθώριο να χαλαρώσω (γελάει). Χαλαρώνω με τη μουσική. Και με τα βιβλία.

Σε καλοκαιρινή διάθεση…

Ποιο είναι το μότο ζωής σας;

Δεν κοιτάμε πίσω.

Πάμε στα πιο πολιτικά. Έχετε δεχτεί τα τελευταία χρόνια δύο κρίσιμα τηλεφωνήματα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Το ένα ότι θα είστε υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης και το άλλο ότι θα μπείτε στην κυβέρνηση. Πώς ήταν η συνομιλία;

Το πρώτο το απάντησα κάτω από το σπίτι σας (γελάει)…

Το γνωρίζω…

…και το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό. Ο Μητσοτάκης είναι ένας πάρα πολύ θετικός άνθρωπος, πολύ άμεσος και πολύ φιλικός. Σε χαλαρώνει, σε ακούει έχει φοβερή αντιληπτικότητα και καταλαβαίνει αμέσως αυτό που θέλεις να πεις. Ώρες ώρες σε προλαβαίνει. Όταν κτύπησε τώρα το τηλέφωνό μου δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Εκείνη την ώρα μπορεί να έχεις χαρά όταν πρόκειται για υφυπουργοποίηση. Μετά συνειδητοποιείς ότι μάλλον πρέπει να φοβάσαι, γιατί αυτό που αναλαμβάνεις είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Ξαφνικά γίνεσαι ορατός, πολύ ορατός. Σε βλέπουν οι πάντες και σε ψάχνουν οι πάντες.

Γιατί κέρδισε η ΝΔ τις εκλογές; Και με τέτοια μεγάλη διαφορά;

Η ΝΔ κέρδισε με τέτοια μεγάλη διαφορά γιατί κέρδισε ο Μητσοτάκης. Και κέρδισε ο Μητσοτάκης γιατί κατάφερε και έφτιαξε αυτός την ατζέντα. Ποιο ήταν το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της ατζέντας; Σήμερα ο Έλληνας θέλει μια κανονική ζωή, θέλει να ξεφύγει από παθογένειες που τον ταλαιπώρησαν την προηγούμενη δεκαετία και ο μόνος ο οποίος μίλησε σε αυτή τη γλώσσα και πέρα από ιδεολογικά στεγανά ήταν ο Μητσοτάκης. Θέλω να είμαι πολύ ακριβής: Υπήρξαν σίγουρα άνθρωποι που τον βοήθησαν, αλλά ο βασικός παράγοντας της μεγάλης επιτυχίας και της μεγάλης νίκης είναι προσωπικά ο Μητσοτάκης.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη

Μπορεί να κυβερνήσει για άλλα 8 χρόνια; Γιατί η διαφορά είναι μεγάλη…

Ο βασικός λόγος είναι να το προσπαθήσουμε. Από εκεί και πέρα ζούμε σε μια εποχή που πολλές φορές επιφυλάσσει εκπλήξεις και μάλιστα εκπλήξεις δυσάρεστες. Αλλά νομίζω ότι ο Μητσοτάκης έχει βρει μια συνταγή επιτυχίας που είναι ‘δε διστάζουμε μπροστά στον κόσμο να παραδεχτούμε τις αδυναμίες μας’. Και μέχρι σήμερα αυτό έχει εκτιμηθεί.

Μπορεί από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει το δρόμο του για να κάνει μια σοβαρή αντιπολίτευση μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα; Γιατί η χώρα χρειάζεται μια σοβαρή αντιπολίτευση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ περίεργο κεφάλαιο της πολιτικής ζωής. Θεωρώ ότι χρειάζεται η αριστερή αντιπολίτευση και υπάρχουν πάρα πολύ άνθρωποι που θεωρούν ότι αυτό που αποκαλείται «αξίες της Αριστεράς» αποτελεί ένα πρόκριμα στη ζωή τους. Από εκεί και πέρα αυτό θα εξαρτηθεί από τα πρόσωπα. Περιμένουμε να δούμε. Τώρα αν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ το κόμμα που θα βγει μπροστά ή θα υπάρξει ένα τρίτο σχήμα αυτό θα το δείξει ο χρόνος. Η ΝΔ και η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρέπει να σχεδιάζει με το μάτι στραμμένο στον αντίπαλο, αλλά με το μάτι καταρχήν στον εαυτό της.

Η αίσθηση από το πρώτο υπουργικό;

Ήταν ένα υπουργικό, όπου ο πρωθυπουργός έδωσε τις κατευθύνσεις. Αυτό το οποίο είναι εντυπωσιακό είναι ότι σε όλους υπάρχει η αίσθηση της ομάδας, όπως η αίσθηση της ομάδας υπάρχει και στα ίδια τα υπουργεία. Δηλαδή, αυτή είναι η βάση, με την οποία έχουμε ξεκινήσει να θεμελιώνουμε τη σχέση μας και με τον Χρήστο τον Σταϊκούρα και με την Χριστίνα την Αλεξοπούλου, με την οποία συνυπάρχουμε στο ίδιο υπουργείο. Νομίζω ότι θα τα πάμε καλά, ότι θα είναι μια ομαδική δουλειά η οποία θα φανεί στην πράξη.

Από την τελετή παράδοσης-παραλαβής στο υπουργείο

Ποιο θα είναι το βασικό στοίχημα για το υφυπουργείο σας;

Τα στοιχήματα είναι πάρα πολλά. Εγώ μπορώ να μιλήσω για τις υποδομές. Υπάρχουν πάρα πολλά έργα που τρέχουν σε όλη την Ελλάδα και μπορώ να πω ότι προκάτοχός μου Γιώργος Καραγιάννης, που επίσης είναι Θεσσαλονικιός, άφησε πίσω του ένα πολύ καλό χαρτοφυλάκιο έργων. Εκείνο που θα κάνει τη διαφορά -και δε το λέω λόγω εντοπιότητας ή επειδή προέρχομαι από ένα πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο- και το οποίο πραγματικά θα δείξει τη μεγάλη αλλαγή που θέλει να σηματοδοτήσει αυτή η κυβέρνηση είναι η παράδοση της εμπορικής λειτουργίας του μετρό στη Θεσσαλονίκη.

Θα μπούμε στο μετρό το 2024;

Σίγουρα. Ήδη ξεκινάμε τις πρόδρομες διεργασίες με τον operator. Ναι, θα προχωρήσουμε παρά πολύ γρήγορα.

Η Θεσσαλονίκη τι χρειάζεται τα επόμενα χρόνια;

Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται πάρα πολλά. Σε ότι αφορά στο υπουργείο ένα μεγάλο στοίχημα θα είναι η κατασκευή του flyover, το οποίο θα φέρει στην επιφάνεια και τις διάφορες κυκλοφοριακές αδυναμίες της πόλης. Αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε δυναμικά και θα ξεκινήσουμε ήδη σε ότι αφορά στον ανάδοχο της παραχώρησης τις σχετικές συνεννοήσεις. Από εκεί και πέρα στη Θεσσαλονίκη ένα πολύ βασικό στοίχημα των επόμενων ετών, το οποίο είναι κάτι στο οποίο δεν αναμιγνύομαι προσωπικά, αλλά η Ελληνικό Μετρό ΑΕ, της οποίας προΐσταμαι, θα είναι συμμέτοχος, αποτελεί η αναμόρφωση των δημόσιων συγκοινωνιών. 

Αυτή τη στιγμή μόνο το 22% των μετακινήσεων στην πόλη γίνεται με τα λεωφορεία και αυτό είναι πραγματικά ένα μικρό νούμερο που πρέπει να βελτιωθεί. Η κεντρική μου κατεύθυνση είναι ότι σε όλα τα έργα πρέπει να υπάρχει μια εξαιρετική συνεργασία με τις τοπικές αρχές.