Μουσικός ο σημερινός «πρωινός καφές». Τον ήπιαμε με βλέμμα στον Θερμαϊκό και ακούγοντας «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» με τον Θεσσαλονικιό τραγουδοποιό Γιώργο Μπέγκα, τον τραγουδιστή δύο συγκροτημάτων της πόλης. Των ηλεκτρονικών και πιο χορευτικών «Liebe» και των πιο ποπ «ta toy boy». Γεννημένος στη Χαλάστρα και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη θυμήθηκε τον Πάριο που τραγουδούσε στο σπίτι ο πατέρας του, τους Beatles που άκουγε η μητέρα του και τους «Inspiral Carpets», στους οποίους τον μύησε ο αδελφός του και σημερινός περιφερειακός σύμβουλος Θάνος Μπέγκας. Γελάει καθώς θυμάται τις επισκέψεις στην κομμώτρια της γειτονιάς με το εξώφυλλο των δίσκων στο χέρι και με την παραγγελία να τον κουρέψει όπως οι τραγουδιστές στους δίσκους, αλλά και τη γερή μουσική δόση βρετανικής μουσικής στα τέλη της δεκαετίας του 90, όταν πήγε στη Βρετανία για να σπουδάσει περιβαλλοντολόγος και που μάλλον του επηρέασε τη ζωή.

Μιλήσαμε ακόμη και για την συνάντησή του με τον Johnny Marr των Smiths σε κάποια συναυλία, την πολιτική που δεν τον ενδιαφέρει, αλλά και για τους προβληματισμούς του σε ότι αφορά στο σήμερα και την Ελλάδα. «Σήμερα όλα τα παιδιά και οι γονείς αγκομαχούν για να κάνουν αυτά που έκαναν παλιά και τα παιδιά έχουν αλλάξει τη νοοτροπία τους. Τους βλέπεις όλους έξω με μια μπύρα στο χέρι και αράζουν στην Αγίας Σοφίας. Θα πάνε στη συναυλία με 10ευρώ, δε θα πάνε σε μια συναυλία με 30 ευρώ εισιτήριο».

Πίνεις πρωινό καφέ;

Ναι, καπουτσίνο μέτριο.

Κάθε μέρα;

Κάθε μέρα, ναι…

Είμαστε σε ένα καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης που λέγεται «Elytis Cafe» και μόλις ακούσαμε το «Χαμόγελο της Τζοκόντας». Σου αρέσει ο Χατζηδάκης;

Παρά πολύ, εννοείται. Αν και ο αγαπημένος μου είναι ο Χατζηνάσιος

Ο Γιώργος Μπέγκας πιτσιρίκι...

Γεννήθηκες στη Χαλάστρα.

Γεννηθήκαμε Χαλάστρα, εν έτει 1976. 13 Σεπτεμβρίου.

Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια εκεί;

Στη Χαλάστρα έκατσα μόνο στο δημοτικό. Μετά πήγα σχολείο εδώ στη Θεσσαλονίκη, μετά Αγγλία και μετά φαντάρος. Οπότε…

Όταν λέμε Χαλάστρα και παιδικά χρόνια τι θυμάσαι;

Μπάλα, γειτονιά, παιχνίδια με τους φίλους και με τα ξαδέλφια. Το μαγαζί του πατέρα μου είναι κάτω από το σπίτι, οπότε εκεί υπήρχε πάντα ζωηρό περιβάλλον. Ωραία ήταν (χαμογελάει)…

Οι γονείς με τι ασχολούνταν; Πως μεγάλωσες;

Ο μπαμπάς έμπορος, η μαμά στο σπίτι. Γιαγιάδες, παππούδες στο σπίτι. Μια χαρά ήταν (Γελάει).

Τι μουσική ακούγατε;

Ο μπαμπάς ήταν του Πάριου, άκουγε και Σπανό. Θυμάμαι να τραγουδάει στις σκάλες του σπιτιού. Η μαμά ήταν του ξένου. Beatles και τέτοια.

Είχατε πικάπ ή κασέτες;

Θυμάμαι, περίπου το 85 μπήκε το πικάπ στο σπίτι μας.

Με τον αδελφό του Θάνο (αριστερά) που τον μύησε στον κόσμο της μουσικής

Πρώτος δίσκος;

Ο πρώτος δίσκος που πήραμε ήταν των Duran Duran και μετά ένας δίσκος του Χαριτοδιπλωμένου που είχε βγει τότε. Μετά άρχισε ο αδελφός μου, ο Θάνος, να παίρνει δίσκους και να ακούει Stones Roses, Inspiral Carpets και Happy Μondays και γενικότερα τη σκηνή του Μάντσεστερ. Έτσι άρχισα να ακούω και εγώ και κόλλησα.

Πόσο μεγάλη είναι σήμερα η συλλογή;

Μαζί με τον Θάνο πρέπει να έχουμε περίπου 4.000 δίσκους βινυλίου και 3.000 cds.

Ήσουν καλός μαθητής;

Μέτριος προς το καλός.

Στη συνέχεια πήγες στο Ανατόλια. Γιατί;

Ήθελαν οι γονείς μου να πάμε εγώ και ο αδελφός μου σε ένα καλύτερο σχολείο. Και μείναμε μέσα στο οικοτροφείο λόγω απόστασης. Επειδή η Χαλάστρα ήταν μακριά για να πηγαινοέρχεται κανείς. Εντέλει ήταν ωραία εμπειρία, γιατί μαθαίνεις τελικά να ζεις σε μια μικροκοινωνία κάτω από συγκεκριμένα μέτρα και σταθμά.

Και έχεις και πειθαρχία…

Πειθαρχεία στρατιωτική (γελάει). Αν τα κρεβάτια σου δεν τα είχες στρωμένα σωστά γυρνούσες πίσω και ήταν όλα τα πράγματά σου πεταμένα κάτω. Τα βιβλία, αν δεν ήταν καθ’ ύψος και τέτοια, τα εύρισκες όλα κάτω. Και αν ήσουν και μικρός, όπως εμείς τότε, σε έβλεπαν και οι άλλοι και ντρεπόσουν, γιατί μέσα στο δωμάτια μέναμε 5 άτομα. Το ωραίο βέβαια ήταν ότι υπήρχε παρέα και δέσιμο. Εκεί πέρασα 6 χρόνια.

Με τον Θάνο οι σχέσεις πως ήταν;

Αγαπητικές (γελάει).

Ούτε στη μουσική είχατε διαφορές;

Όχι, ο Θάνος με μύησε σε αυτήν την ωραία μουσική. Αυτός με παρέσυρε

Πρώτος δίσκος που αγόρασες μου είπες Duran Duran. Μετά το ’90 οι μουσικές προτιμήσεις;

Μετά ήρθαν οι Ιnspiral Carpets. Θυμάμαι είχαμε πάει στην Κύπρο και πήρα μια κασέτα τους, επειδή τους άκουγε ο Θάνος. Εντάξει, αυτό ήταν (γελάει). Γυρνάω πίσω στη Θεσσαλονίκη και μετά έπαιρνα τους δίσκους και πήγαινα στη κομμώτρια για να με κουρέψει όπως ήταν αυτοί στο εξώφυλλο. Θυμάμαι τη συχωρεμένη τη μάνα μου να την παίρνει τηλέφωνο και να της λέει: «Μην τον κάνεις έτσι» (γελάει).

Από τις μετέπειτα μουσικές σου προτιμήσεις φαίνεται ότι ήσουν οπαδός της synthpop μουσικής. Γιατί;

Ε, ναι. Duran Duran, Depeche Mode, Pet Shop Boys. Aυτά ήταν τα γούστα.

Γιατί;

Είχαν πολύ μελωδία και ήταν πιο χορευτικά. Γι’ αυτό μου άρεζαν. Ειδικά οι Pet Shop Boys είναι από τους αγαπημένους μου. Αλλά και ο Marc Almond και οι Soft Cell. Όλα αυτά είχαν ηλεκτρονικά στοιχεία, αλλά όχι όλα αυτά τα dance, τα techno ή τα house. Ήταν χορευτική μουσική που μπορούσες να την παίξεις και στο ραδιόφωνο.

Αγαπημένο συγκρότημα;

Νο 1 οι Inspiral Carpets. Aυτοί βέβαια είναι επηρεασμένοι από αλλού, από Doors, από Asia και από τα πλήκτρα των sixties, αλλά τα κομμάτια τους είναι άλλη ιστορία. Δεν είναι synthpop.

Είμαστε πια στη δεκαετία του ‘90. Πως την αξιολογείς;

Είμασταν τυχεροί γιατί τότε βρεθήκαμε στην Αγγλία και ζήσαμε και την Britpop.

Στην Αγγλία πως βρέθηκες;

Σπούδασα για πέντε χρόνια περιβαλλοντολόγος. Από το 1995 ως το 2000.

Εκεί έζησες και τη βρετανική σκηνή. Πως ήταν;

Ευχαριστώ το Θεό που ήμασταν εκεί και έζησα μοναδικές στιγμές. Oasis, Blur και όλα αυτά τα συγκροτήματα. Ήταν μοναδικά γιατί μας άρεζαν κιόλας αυτές οι μουσικές. Μερικές φορές τα σκέφτομαι και λέω: «Πω πω, τι ζήσαμε. Είδαμε αυτούς, είδαμε τους άλλους».

Μουσικά ήταν κατά τη γνώμη σου καλή εποχή; Σε σχέση με τη δεκαετία του ‘80 το ρωτώ.

Τη δεκαετία του ‘80 εγώ δεν μπόρεσα να τη ζήσω πολύ καλά και να την διασκεδάσω. Την άκουσα, μου άρεσε πολύ, γιατί παίζουμε με τον Θάνο και dj και βάζουμε τέτοια κομμάτια, αλλά τα nineties με Mάντσεστερ και Βritpop ήταν μοναδικά.

Δεν ήταν πιο δύσκολη και πιο βαριά η δεκαετία του ‘90; Τα eighties ήταν πιο χαλαρά…

Το ’80 ήμουν πολύ μικρός και δεν μπόρεσα να αισθανθώ κάτι. Το ‘90 στην Αγγλία η ατμόσφαιρα ήταν τέλεια.

Σπουδές έκανες εκεί; Ή μόνο μουσική;

Εκεί ξεκίνησαν οι Five Star Hotel, το πρώτο μου γκρουπ. Eίχα βρει ένα φίλο που τον έβλεπα ότι έπαιζε μπάσο. Του λέω: «Ρε, συ, δεν κάνουμε και εμείς κάτι; Έχω κάτι τραγούδια, έλα στο σπίτι». Μετά βρήκαμε και ένα άλλο παλικάρι που έπαιζε κιθάρα και αρχίσαμε να ηχογραφούμε κασέτες. Έτσι ξεκίνησαν οι Five Star Hotel. Γυρίσαμε με τον Γιάννη πίσω στην Ελλάδα και είπαμε θα βρούμε και άλλους και θα ξεκινήσουμε.

Η Θεσσαλονίκη όταν επέστρεψες πως σου φάνηκε;

Ωραία μου φάνηκε, γιατί ασχολούμασταν με τις μουσικές και με όλα αυτά. Ήμουν στο σπίτι μου, με τους φίλους μου και με την οικογένειά μου.

Μουσικά έχει χώρους η πόλη; Έχει κοινό;

Κοινό για το δικό μας το ρεπερτόριο δεν έχει μεγάλο. Βλέπω άλλα συγκροτήματα που παίζουν πιο ροκ ή πιο έντεχνο ροκ ή το «Γιάννη μου το μαντήλι σου» με την κιθάρα. Όλα αυτά το κοινό τα αγαπάει.

Για πιο εναλλακτικό ή πιο βρετανικό ήχο η Θεσσαλονίκη δεν έχει χώρο;

Ούτε η Αθήνα έχει. Γιατί τελικά δε βγαίνουν τέτοιου είδους συγκροτήματα στην Ελλάδα. Και τους Liebe που φτιάξαμε ήταν μάλλον μια εξαίρεση.

Με τον Δήμο Ζαχαριάδη, με τον οποίο το 2009 σχημάτισαν τους Liebe

Δεύτερο γκρουπ οι Liebe το 2009, που δημιούργησες μαζί με τον Δήμο Ζαχαριάδη. Γιατί έγινε το πέρασμα από τους Five Star Hotel στους Liebe;

Αυτό έγινε όταν συναντήθηκα με τον Δήμο. Τότε ήθελα να κάνω κάτι για τους Five Star Hotel πολύ πιο γρήγορο και να ηχογραφήσω ένα τραγούδι των Depeche Mode που το κάναμε κιόλας. Όταν πήγα στο σπίτι του μου λέει: «Έχω κάτι τραγούδια. Θες να τραγουδήσεις εσύ από πάνω;». «Ε, του λέω θα έρθω». Και έτσι ξεκινήσαμε να γράφουμε δύο τρία τραγούδια. Το ένα ήταν το Models που έγινε επιτυχία, μετά το Strangers, το οποίο ακόμη ακούγεται στα ραδιόφωνο. Μετά ξεκίνησε κανονικά η ιστορία, Γράφαμε δίσκους, γιατί ο Δήμος είναι και γρήγορος και έτσι έγινε η εκκίνηση των Liebe.

«Μετά τους Five Star Hotel ήθελα να φτιάξω κάτι πολύ πιο γρήγορο», λέει για τη δημιουργία των Lιebe

Ισχύει ότι αρχικά σκεφτήκατε το όνoμα Olympic Games;

Έτσι θέλαμε, αλλά δε γινόταν γιατί ήταν καταχωρημένο αλλού. Το Liebe το σκέφτηκε ένας φίλος μας, που ήταν και αυτός μέσα στη φάση, το είπε και μας άρεσε.

Σημαίνει αγάπη στα γερμανικά. Δίνει και ένα στίγμα αυτό. Έχετε τραγούδια που μιλούν για σχέσεις για έρωτες.

Είναι τρυφερά τραγούδια.

Γιατί επιλέγεις στους Liebe synthpop μουσική και όχι ποπ ;

Σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο Δήμιος, που έχει τάση με το συνθεσάιζερ.

Γιατί ο στίχος ξένος;

Για να ακούγεται σε όλο τον κόσμο. Και γιατί πουλάμε δίσκους και έξω. Και με τους Liebe και με τους ta toy boy.

Eλληνικά έχεις τραγουδήσει ποτέ;

Ένα τραγούδι έχουμε κάνει μόνο. Ελληνικά τραγουδούσα μόνο στα στρατό (γελάει), στο Μουσικό Σώμα. Αλλά εκεί ήταν διαταγή, δεν ήταν δικές μου συνθέσεις.

Mε τους Liebe σε συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής. «Οι συναυλίες παίζουν όλο και πιο σημαντικό ρόλο στη μουσική σκηνή»

To εξώφυλλο από τον πρώτο δίσκο των Liebe

Με τους Liebe κάνατε 4 δίσκους. Πως ήταν το ταξίδι; Είχε την ανταπόκριση που θα ήθελες;

Οι Liebe πήγαν πολύ καλά, κάναμε πολλές συναυλίες και έχουμε και το στούντιο. Πήγαμε προχτές και δοκιμάσαμε και μερικά καινούργια τραγούδια.

Είσαι ικανοποιημένος;

Παρά πολύ.

Οι συναυλίες παίζουν τα τελευταία χρόνια σημαντικό ρόλο για την προώθηση της μουσικής, έτσι δεν είναι;

Παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Ο κόσμος θέλει να δει από κοντά πως παίζει ένα συγκρότημα και να το ακούσει ζωντανά. Και ας μην είναι αυτό που ακούει στο δίσκο.

Το τελευταίο του δημιούργημα: οι ta toy boy στη σκηνή, μαζί με τους Marva Von Theo

Γιατί το 2018 έφτιαξες τους «ta toy boy» με τον Ηλία Σμήλιο;

Θέλαμε πιο βρετανική ποπ. Κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο.

Είχες ανάγκη για κάτι άλλο;

Κάναμε ένα διάλειμμα με τους Liebe. Εξάλλου συνέβησαν και πολλά όλα αυτά τα δέκα χρόνια. Συναυλίες, δίσκοι. Εγώ είχα και μερικά τραγούδια που δεν ήταν του ύφους των Liebe και τα έστειλα στον Δήμο και μου είπε ότι αυτά δεν είναι για εμάς. Είχα μαζέψει καμιά δεκαριά τραγούδια, βρήκα ένα παλικάρι που είχε στούντιο στο σπίτι και του είπα να κάνουμε κάτι άλλο. Που είναι κοντά στο ύφος. Μου λέει: «Μέσα». Ε, πήγα και άρχισα να ηχογραφώ και μετά είπα και στον Ηλία τον Σμήλιο, από τους Mary’s Flower Superhead που ήταν και στουw Liebe και έπαιζε και κιθάρα, βρήκα μετά και τον Γιάννη και μετά πήραμε και ντράμερ τον Θάνο τον Καζαντζή. Τώρα κινούμαι πιο πολύ με αυτoύς. Δισκογραφική εταιρία, δίσκους, ηχογραφήσεις και συναυλίες. Θα πάμε για συναυλία τις επόμενες ημέρες στην Κολωνία της Γερμανίας, σε ένα φεστιβάλ πολύ ωραίο.

Πιο ποπ ήχος από τους ta toy boy

Είχατε και μια εμπειρία με τον Johnny Marr των Smiths.

Φοβερός και πολύ φιλικός. Παίξαμε μαζί στο Release Festival του 2019, μαζί με New Order και Morcheeba. Πολύ ωραία εμπειρία. Βέβαια εμείς την ώρα που παίζαμε είχε 500 άτομα, το βράδυ μετά είχε 15.000, αλλά και μόνο που είσαι στην ίδια αφίσα με τους Νew Order και τον Johnny Marr φτάνει.

Η αφίσα του φεστιβάλ Release που έγινε στην Αθήνα το 2019, όπου τραγούδησαν οι ta toy boy

Θα σου πω μερικούς μουσικούς επηρεασμούς σου: Italo disco, Electronic dance, Synth pop, New wave 80. Τι απ’ όλα αυτά τελικά σε επηρέασε περισσότερο;

Θα έλεγα new wave, pop και σκηνή του Μάντσεστερ.

Είπες Μάντσεστερ. Η Αγγλία κάποτε είχε τα ηνία της μουσικής. Σήμερα;

Όχι, τώρα δεν τα έχει..

Ποιος δίνει τώρα το ρυθμό; Το στίγμα;

Τώρα είναι η Αμερική.

Τα κομμάτια ιδιαίτερα των Liebe έχουν dance διάθεση και ένα κοσμοπολίτικο ύφος από ’70s και ’80s ακούσματα. Γιατί;

Θέλαμε να έχει μια πιο εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα η μουσική μας. Δε θέλαμε να είναι ούτε dance μουσική και ο άλλος να κτυπιέται ούτε όμως και να κοιμάται όρθιος.

Πόσο επηρεάζει η εποχή την έμπνευσή σου; Θα μπορούσες να κάνεις τώρα dance μουσική;

Δε με επηρεάζουν όλα αυτά. Όταν κάθεσαι να γράψεις ένα κομμάτι μπορεί να σου βγει από μπαλάντα μέχρι techno.

H έμπνευση από που έρχεται;

Από παντού. Από την καθημερινότητα, από τους φίλους, από την ψυχική σου κατάσταση.

Τι είσαι; Τραγουδοποιός;

Ναι, γιατί γι’ αυτό ασχολήθηκα με τη μουσική. Για να βγάζω τα δικά μου τραγούδια, αλλιώς…

Ελληνικά: ακούς κάτι ιδιαίτερα;

Τώρα πρόσφατα έμαθα για τον Φώτη Σιώτα. Άκουσα ένα τραγούδι του στο ραδιόφωνο μια μέρα και ήταν ένα πολύ γλυκό τραγούδι. Ποπ, αλλά μια εκκλησιαστική, θα έλεγα ιπποτική, μουσική από πίσω. Μετά βέβαια έμαθα ότι παίζει και με τον Μάλαμα, αλλά και με άλλους. Είναι προς το πιο έντεχνο, αλλά μου άρεσε.

Μπουζούκια πας;

Στο παρελθόν έχω πάει με φίλους. Σε Βανδή. Επίσης εκείνη η περίοδος με τον Φοίβο μου άρεσε. Τώρα από ελληνικά αγαπημένος μου είναι ο Θάνος Καλλίρης. Τα παλιά του, αυτά μου άρεζαν. Τα πιο ποπ.

Και το αγαπημένο συγκρότημα οι Inspiral Carpets.

Να μου έλεγες κάνε τατουάζ, αλλιώς θα σε σκοτώσω -που δεν κάνω τατουάζ γιατί δε μου αρέσουν- θα έκανα αυτούς τατουάζ (γελάει).

Θεσσαλονίκη ως πόλη: πως την έζησες και πως την ζεις σήμερα;

Μου αρέσει παρά πολύ. Πανέμορφη πόλη. Γίνονται πολλά πράγματα, έχει κόσμο που ασχολείται με μουσική και με τέχνες και με ζωγραφική.

Ως συναυλιακή πόλη πως είναι; Έχει χώρους; Έχει κοινό;

Συναυλιακά από μεγάλα ονόματα είμαστε τίποτα, είμαστε πεθαμένοι. Πίσω από το διάστημα. Στην Αθήνα δεν προλαβαίνεις να δεις συναυλίες με ονόματα που έρχονται τώρα και είναι hot και εμείς ένα καλοκαίρι είχαμε όλο κι όλο τους James.

Έχει να κάνει με το κοινό ή με τους μάνατζερ που δεν την προτιμούν;

Δεν έχει απήχηση. Ακούω και πολλά γκρουπ που δεν έρχονται γιατί δεν έχει προπώληση. Βέβαια πας στο Μάλαμα και στον Χαρούλη και είναι δύο ημέρες sold out.

Xώρους έχουμε;

Βέβαια. Και μικρούς και μεγάλους και ωραίους. Το κοινό λείπει. Για πιο ευρωπαϊκά ακούσματα.

Μια ωραία στιγμή όλα αυτά τα χρόνια των συναυλιών σου;

Μια συναυλία των Liebe με τον Σεμπαστιάν Τελιέ. Ωραία εμπειρία και αυτός ήταν ωραίος τύπος.

Η επαφή με τον κόσμο παίζει ρόλο; Ή δε σε επηρεάζει;

Πάντα υπάρχει ένα άγχος, αλλά και λίγο interaction στα πλαίσια βέβαια του χιούμορ.

Μια δύσκολη στιγμή;

Συναυλίες που δεν είχαν κόσμο. Και αναρωτιέσαι και λες τι γίνεται τώρα.

Πως είναι σήμερα οι μουσικές σου διαθέσεις; Τι ακούς;

Το ύφος που άκουγα πάντα. Σήμερα έχει συγκροτήματα που μπορεί να μου αρέσουν ένα τους τραγούδι Έχω φίλους που ακούν καινούργια μουσική και μου στέλνουν κάποια κομμάτια. Πολύ επιλεκτικά πράγματα. Τελευταία φορά που αγόρασα έναν δίσκο ήταν ενός C Duncan. Σκωτσέζου, του οποίου ο τελευταίος δίσκος μου άρεσε πολύ.

Που πηγαίνει η παγκόσμια μουσική σήμερα; Τι επικρατεί;

Επικρατεί το ποπ στυλ Taylor Swift, χιπ χοπ και μέταλ που επίσης έχει πολύ απήχηση.

Και η μουσική βιομηχανία που οδεύει; Ξαναγύρισε το βινύλιο..

Το βινύλιο έχει επιστρέψει εδώ και πολύ καιρό γιατί ο κόσμος άρχισε να αγαπάει το item, το πιο vintage και να έχει όλες αυτές τις ανησυχίες. Και αυτό είναι καλό βέβαια. Επίσης το συναυλιακό μέρος παίζει μεγάλο ρόλο.

Και πολλοί παλιοί επιστρέφουν. Άκουσα ότι οι Human League ξεκινούν συναυλίες εντός του 2024.

Σκέφτομαι ότι οι Human League θα έχουν ανάγκη για να παίξουν. Είναι ένα συγκρότημα 40 ετών που γύρισαν όλο τον κόσμο, είχαν επιτυχίες και από τη στιγμή που έχουν απήχηση γιατί να μην παίξουν; Διάβασα πρόσφατα σε ένα μουσικό περιοδικό μια συνέντευξη του Rod Stewart. Kαι ο δημοσιογράφος τον ρωτάει: «Πως και παίζεις ακόμη; Είσαι 80 και». Και του απαντά ο Stewart: «Γιατί να μην παίξω, αφού είμαι στο Λας Βέγκας δύο ημέρες sold out;»

Πάμε λίγο στα πιο κοινωνικά. Σου αρέσει η Ελλάδα; Έχεις ζήσει και έξω. Υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί;

Εννοείται ότι μου αρέσει. Η ζωή εδώ είναι πολύ ωραία. Αυτά που με ενοχλούν τι είναι; Αυτά που ενοχλούν όλον τον κόσμο.

Όπως;

(Σκέφτεται) Έλλειψη παιδείας. Αυτό λείπει στην Ελλάδα. Κατά τα άλλα όλα Οκ. Επίσης είμαστε μια χώρα που είναι οικονομικά λίγο ασθενής, βλέπω ότι τα πράγματα ζορίζουν αρκετά τον κόσμο. Άσχετα αν μας ξεγελά ο ωραίος ήλιος και οι καθαρές θάλασσες.

Πως είναι η ζωή σου όταν δε γράφεις μουσική; Επαγγελματικά τι κάνεις;

Τα πρωινά είμαι εκεί, στη δουλειά μας. Εμπόριο με ανταλλακτικά αυτοκινήτων.

Στη Χαλάστρα;

Χαλάστρα, ναι.

Έχει διαφορά η Χαλάστρα των παιδικών σου χρόνων με τη Χαλάστρα του σήμερα;

(Σκέφτεται). Όχι, πολλές διαφορές. Έχει τη δική της νοοτροπία, τους δικούς της νόμους και κώδικες. Ωραία είναι, μου αρέσει (χαμογελάει).

Χόμπι εκτός μουσικής υπάρχουν;

Το τένις. Παίζαμε χτες το βράδυ.

Αγαπημένος τενίστας;

Ο Φέντερερ και ο Τσιτσιπάς, επειδή είναι Έλληνας και τον ακολουθώ. Τώρα τελευταία μου αρέσουν και οι καινούργιοι, όπως ο Κάρλος Αλκαράθ.

Η πολιτική σε ενδιαφέρει;

Δε με ενδιαφέρει πολύ.

Γιατί;

Γιατί νομίζω ότι δεν αλλάζουν τα πράγματα. Αλλάζουν μόνο τα πρόσωπα και δε βλέπω κάτι διαφορετικό.

Έχεις κάποια εξήγηση γιατί και οι νέοι άνθρωποι της γυρνούν την πλάτη;

Γιατί από το 2010 μέχρι σήμερα η κατάσταση είναι πιεστική. Άντε, εμείς είχαμε και ένα παρελθόν λίγο πιο χαρούμενο. Τώρα όλα τα παιδιά και οι γονείς αγκομαχούν για να μπορούν να κάνουν αυτά που έκαναν παλιά και τα παιδιά έχουν αλλάξει τη νοοτροπία τους. Τους βλέπεις όλους έξω με μια μπύρα στο χέρι και αράζουν στην Αγίας Σοφίας. Θα πάνε στη συναυλία με 10ευρώ, δε θα πάνε σε μια συναυλία με 30 ευρώ εισιτήριο.

Τελειώνοντας θα ήθελα να τραγουδήσεις ένα αγαπημένο σου τραγούδι…

Είναι των Inspiral Carpets από τον πρώτο τους δίσκο «Life», το πρώτο single με τον τίτλο «This is how it fells».