Αν γεννήθηκες στη Σαλονίκη, κατά τον ποιητή, είναι μικρές οι πιθανότητες να ξεφύγεις από το κλισέ. Μεγάλωσες στη θάλασσα του πρώτου ποδιού της, έφτασες με το ΚΤΕΛ στο δεύτερο για να ξεσαλώσεις με την παρέα μετά τις πανελλήνιες, κι αργότερα, πιο ώριμος πια, μυήθηκες στις πριβέ παραλίες της με το άλλο σου μισό. Είναι πλέον σαφές ότι για σένα δεν υπάρχει επιστροφή. Τί να σου πουν οι ξερές Κυκλάδες και το Βόρειο Αιγαίο με τις παγωμένες θάλασσές του;

Από τα Νέα Πλάγια και την Ποτίδαια ως το Ποσείδι των φοιτητικών σου χρόνων (αλίμονο αν δεν βίωσες τη γλυκιά ταλαιπωρία της κατασκήνωσης του ΑΠΘ), τη Σάρτη, τον Αρμενιστή, τις Καβουρότυπες, μία εικόνα από κάθε ακτή της είναι για σένα ολόκληρη η Χαλκιδική. Ξημέρωμα με τη θέα από το Σπιτάκι, ηλιοβασίλεμα στη μύτη στο Ποσείδι, πανσέληνος στην Άφυτο. Ψαράκι στου Διαμαντή στη Σίβηρη, λουκουμάδες στην Καλλιθέα, σουτζουκάκι στη Νέα Τρίγλια.

Είναι κι εκείνη η οικειότητα που προκύπτει από τη δυνατότητα να φτάσεις σε μία ώρα στην κοντινότερη παραλία της… Διαχρονικό σκηνικό που μεταμορφώνεται ανάλογα με την ηλικία σου. Ως παιδί συνοδευόσουν από γονείς, αδέρφια, ταπεράκια, κεφτεδάκια, ψυγειάκι άσπρο φελιζόλ, καρπούζια, μπίρες, λεμονάδες και τη μαμά σταθερά να φωνάζει «όχι στα βαθιά». Ως νεαρός ενοχλούσες τους γύρω σου με τις ξύλινες ρακέτες και το κίτρινο μπαλάκι, τα οποία όμως αργότερα σε ενοχλούσαν ως γονιό, γιατί κινδύνευε από τις αδέσποτες το βλαστάρι σου.

Είδες τις θάλασσές της μέσα από το μισάνοιχτο φερμουάρ της σκηνής, από την ξεχαρβαλωμένη πόρτα του τροχόσπιτου, από το άβολο σλίπινγκ μπαγκ σου κι έμεινες και στα Rooms to let της. Ακόμη κι εκείνα τα άχαρα μποτιλιαρίσματα απόγευμα Κυριακής στην επιστροφή δεν σου έκοψαν τη φόρα. Ο όρκος ότι δεν θα ξαναβγείς στο δρόμο μαζί με όλη τη Θεσσαλονίκη, που μετακομίζει σούμπιτη για Σαββατοκύριακο στη Χαλκιδική, κρατάει έξι μέρες.

Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Κι όποιος δεν έχει την περιέργεια να μάθει «γιατί τέλος πάντων σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», δεν πειράζει, έχει κι αλλού ακτές. Όπως λέει κι ένας φίλος, γνωστός φωτορεπόρτερ της πόλεώς μας, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να περιορίσει τους επίδοξους εραστές που μπλέκονται απρόσκλητοι στα πόδια της, «χάλια είναι εδώ, να πάτε απέναντι για μπάνιο».

Η καταστροφή που σημάδεψε φέτος τη Χαλκιδική άρχισε να ξεχνιέται με τις πρώτες ηλιαχτίδες της επόμενης μέρας. Συνέβαλε και το ότι οι επτά άτυχοι νεκροί δεν ήταν Έλληνες κι έτσι δεν είδαμε πλάνα από κηδείες και χαροκαμένους συγγενείς. Τώρα η πολιτεία πρέπει να φροντίσει τις πληγές της, αλλά και οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της να μην ξανακολλήσουν λαμαρίνες με λάσπη, για να μεγαλώσουν το εξοχικό ή να επεκτείνουν την ταβέρνα. Η κλιματική αλλαγή θα φέρει αλλοπρόσαλλα καλοκαίρια. Ας είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε.

Mind the Gap

* Τις προάλλες ακόμη ένα λεωφορείο έμεινε στη μέση του δρόμου, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού -ή καλύτερα στην κάψα του μεσημεριού- τους επιβάτες της γραμμής 34 (Άνω Ηλιούπολη).

* Οι παροικούντες την περιοχή ξέρουν από πρώτο χέρι ότι πρόκειται για ένα από τα σπανιότερα λεωφορεία της πόλεώς μας, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις γραμμές που εκτελούν δρομολόγια στη δυτική Θεσσαλονίκη. Όχι πως με την υπόλοιπη τα πράγματα είναι καλύτερα.

* Το συμβάν δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν, αφού αντιμετωπίστηκε ως κομμάτι μιας θλιβερής ρουτίνας που ζούμε στη Θεσσαλονίκη. Ρουτίνα που εκτός από ενοχλητική και προσβλητική έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα όλων, κυρίως όσων εργάζονται μακριά από το σπίτι τους.

* Αυτό που προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι μόλις μία μέρα νωρίτερα μίλησε στη Βουλή για τον ΟΑΣΘ ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Καραμανλής, τονίζοντας ότι η κατάσταση είναι δραματική.

* Θα περιμέναμε να ακούσουμε κάτι που δεν το ξέρουμε, όπως τα σχέδια της κυβέρνησης για τον Οργανισμό. Αντ’ αυτού όμως, ο υπουργός ενημέρωσε το σώμα ότι στη συμπρωτεύουσα δεν κυκλοφορούν πάνω από 240 - 260 λεωφορεία και προχώρησε σε λεπτομέρειες.

* «Μείωση του στόλου, εικονικά δρομολόγια, κατάρρευση της τηλεματικής, δραματική πτώση των εσόδων. Έχουμε έναν κρατικοποιημένο οργανισμό, ο οποίος λαμβάνει 200% επιδότηση, ενώ η ευρωπαϊκή νόρμα είναι 40% - 60%! Εδώ που έχουμε φτάσει, λοιπόν, προχωράμε άμεσα στην εκπόνηση ενός σχεδίου διαχείρισης κρίσης, ώστε να αποφύγουμε κατάρρευση του ΟΑΣΘ».

* Ενστερνιζόμαστε την άποψη που διατύπωσε στην ίδια ομιλία ο υπουργός ότι θαύματα δεν μπορούν να γίνουν όταν η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αυτό όμως που θα μπορούσε να γίνει και θα το περιμέναμε είναι να μην προχωρούν τώρα στην εκπόνηση του σχεδίου, αλλά να το είχαν τουλάχιστον προετοιμάσει.

* Η κατάσταση της αστικής συγκοινωνία στην πόλη είναι γνωστή εδώ και καιρό και δεν φανταζόμαστε να υπάρχει βουλευτής Θεσσαλονίκης που να μην έχει ενημερώσει σχετικά.

* Οι διαπιστώσεις για τη ζημιά που έχει γίνει και για το ποιοι φέρουν τις ευθύνες -μεταξύ αυτών ο υπουργός περιέλαβε και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γιατί, όπως εξήγησε, ενέκρινε τη μία και μοναδική πανευρωπαϊκά κρατικοποίηση- δεν λύνουν το πρόβλημα.

* Ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει γρήγορα, για να μη μας βρει ακόμη ένας Σεπτέμβριος χωρίς λεωφορεία. Προς το παρόν μάς σώζει η θερινή ραστώνη και οι απουσίες λόγω διακοπών.

ΥΓ. Όσο για το μετρό, μην κόβετε εισιτήρια. Εδώ ακόμη δεν ξέρουν τι θα γίνει με τα αρχαία της Βενιζέλου. In situ ή απόσπαση και επανατοποθέτηση; Ακούσαμε και το αμίμητο. Θα λειτουργήσει και θα διακόψει έναν χρόνο, για να διευθετηθεί το θέμα της Βενιζέλου. Μύλος.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 28 Ιουλίου 2019.