Σε απόγνωση οι κάτοικοι του Σουδάν: Εκτοπισμοί, πόλεμος, πείνα και ασθένειες σε μια ξεχασμένη χώρα (βίντεο)
18/02/2024 15:30
18/02/2024 15:30
Ο Σάκιρ Ελχάσαν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα πάντα μαζί με τη σύζυγο και τα παιδιά του όταν ξέσπασε ο πόλεμος στο Σουδάν. Εσωτερικά εκτοπισμένος, όπως εκατομμύρια συμπατριώτες του, αυτός ο εργαζόμενος στη μη κυβερνητική οργάνωση Care international κατήγγειλε την “ξεχασμένη κρίση” που εκτυλίσσεται στη χώρα του, την ώρα που διαφαίνεται ο κίνδυνος λιμού.
Ο ίδιος και η οικογένειά του αρχικά έφυγαν από το Χαρτούμ για την Ουάντ Μαντάνι, 180 χιλιόμετρα πιο νότια, μετά την έναρξη τον Απρίλιο του 2023 των μαχών μεταξύ του στρατού του Σουδάν και των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης.
Στα μέσα Δεκεμβρίου όμως η πόλη αυτή, που είχε γίνει “ανθρωπιστικό επιμελητειακό κέντρο” για την περιοχή, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, έγινε στόχος επιθέσεων από τους παραστρατιωτικούς. Ο Ελχάσαν διηγείται ότι έφυγε “μόνο με τα ρούχα που φορούσα”.
“Στον δρόμο χιλιάδες άνθρωποι σε κατάσταση σοκ, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έφευγαν με τα πόδια για να γλιτώσουν”, θυμάται μιλώντας στο AFP.
Αρμόδιος επικοινωνίας για την Care International στο Σουδάν, ο Σάκιρ Ελχάσαν γνώρισε τη θλιβερή εμπειρία να γίνει κι εκείνος εσωτερικά εκτοπισμένος στη χώρα του, με τη σύζυγο και τα τρία του παιδιά.
Στην Κασάλα, πρωτεύουσα της ομώνυμης πολιτείας που βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ερυθραία όπου πλέον ζει, παρατήρησε τις συνεχείς αφίξεις εκτοπισμένων “εξαντλημένων, πεινασμένων και άρρωστων”, αναγκασμένων “να ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα, χωρίς πόρους”.
Σε αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι σε επιδημίες χολέρας ή δάγκειου πυρετού.
Μάρτυρας των “πρωτοφανών αναγκών” των Σουδανών, ο Ελχάσαν καταγγέλλει “μια καταστροφή ξεχασμένη” από τον κόσμο.
Από τις 15 Απριλίου όταν ο επικεφαλής του στρατού, ο στρατηγός Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, και ο αναπληρωτής του και επικεφαλής των ΔΤΥ Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκλό ξεκίνησαν τον πόλεμο, χιλιάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί. Σύμφωνα με ειδικούς του ΟΗΕ, 10.000 με 15.000 μόνο στην πόλη Νταρφούρ. Σχεδόν 8 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων οι μισοί παιδιά, έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους.
Περισσότεροι από τους μισούς Σουδανούς, περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν ανάγκη βοήθεια, εκ των οποίων 18 εκατ. είναι αντιμέτωποι με οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, τονίζει ο ΟΗΕ.
Έπειτα από δέκα μήνες χωρίς δουλειά και κατά συνέπεια χωρίς μισθό, “οι άνθρωποι έχουν πουλήσει ό,τι είχαν”, σε μια χώρα όπου ο πληθωρισμός ήταν τριψήφιος ήδη πριν τον πόλεμο, παρατήρησε ο Γουίλιαμ Κάρτερ διευθυντής του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων (NRC) στο Σουδάν. Η κατάσταση είναι αδιέξοδη για τους Σουδανούς, με “εξαιρετικά υψηλές τιμές” και τους αρτοποιούς “να μην παράγουν ούτε τη μισή ποσότητα προϊόντων βάσει των δυνατοτήτων τους καθώς δεν έχουν ούτε αλεύρι ούτε καλαμπόκι”.
Μόλις επέστρεψε από το Νταρφούρ, μια περιοχή όπου μαίνονταν επί δεκαετίες εθνοτικές συγκρούσεις, ο Κάρτερ δήλωσε “σοκαρισμένος” από “την επισιτιστική έκτακτη ανάγκη” που είδε εκεί.
“Αν δεν γίνει κάτι, οδεύουμε κατευθείαν προς τον λιμό”, προειδοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα η μκο Solidarites Internationales. “Θα είναι η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που έχει γνωρίσει ποτέ το Σουδάν”, μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, υπογράμμισε η Ζουστίν Μούζικ Πικεμάλ περιφερειακή διευθύντρια της μκο.
“Αν δεν εισαχθούν τρόφιμα μέσω της ανθρωπιστικής οδού, οι άνθρωποι δεν θα έχουν τίποτα διότι δεν υπάρχει τίποτα στην αγορά”, τόνισε. “Οι άνθρωποι θα πεθάνουν από την πείνα”.
Στις αρχές Φεβρουαρίου οι Γιατροί χωρίς Σύνορα (MSF) είχαν ήδη επισημάνει ότι τουλάχιστον ένα παιδί πεθαίνει κάθε δύο ώρες στο καταυλισμό Ζαμζάμ στο Νταρφούρ, όπου ζουν 300.000 με 500.000 εκτοπισμένοι.
“Το απόλυτο κακό”
“Τα παιδιά που πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και τα οποία δεν έχουν πεθάνει ακόμη κινδυνεύουν να πεθάνουν μέσα σε τρεις με έξι εβδομάδες, αν δεν λάβουν φροντίδα”, είχε τονίσει η οργάνωση.
Σύμφωνα με τη Unicef, χωρίς επιπλέον διεθνή στήριξη, “είναι πιθανό δεκάδες χιλιάδες παιδιά να πεθάνουν” στο Σουδάν. “Κινδυνεύουμε να χάσουμε μια ολόκληρη γενιά”, δήλωσε απελπισμένη η Ντιπμάλα Μάχλα ανθρωπιστική διευθύντρια της Care International.
Ανθρωπιστική συντονίστρια του ΟΗΕ για το Σουδάν η Κλεμεντίν Ενκουέτα -Σαλάμι δήλωσε τον Νοέμβριο ότι “δεν έχω λέξεις για να περιγράψω τη φρίκη που εκτυλίσσεται εκεί”. “Αυτό που συμβαίνει πλησιάζει το απόλυτο κακό”, σημείωσε, κάνοντας λόγο για παιδιά “που βρίσκονται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών” ή "μικρά κορίτσια που βιάζονται μπροστά στις μητέρες τους".
“Η σουδανική κρίση έχει ξεχαστεί εντελώς”, κατήγγειλε η Αλίς Βεριέ αρμόδια για το Σουδάν στην Premiere Urgence Internationale.
Ο ΟΗΕ απηύθυνε έκκληση τον Φεβρουάριο για τη συγκέντρωση 4,1 δισεκ. δολαρίων για να αντιμετωπίσει το 2024 τις ανθρωπιστικές ανάγκες των Σουδανών, τόσο στη χώρα τους όσο και στις γειτονικές. Το 2023 συγκέντρωσε μόλις τα μισά χρήματα που είχε ζητήσει.
Ο Σάκιρ Ελχάσαν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα πάντα μαζί με τη σύζυγο και τα παιδιά του όταν ξέσπασε ο πόλεμος στο Σουδάν. Εσωτερικά εκτοπισμένος, όπως εκατομμύρια συμπατριώτες του, αυτός ο εργαζόμενος στη μη κυβερνητική οργάνωση Care international κατήγγειλε την “ξεχασμένη κρίση” που εκτυλίσσεται στη χώρα του, την ώρα που διαφαίνεται ο κίνδυνος λιμού.
Ο ίδιος και η οικογένειά του αρχικά έφυγαν από το Χαρτούμ για την Ουάντ Μαντάνι, 180 χιλιόμετρα πιο νότια, μετά την έναρξη τον Απρίλιο του 2023 των μαχών μεταξύ του στρατού του Σουδάν και των παραστρατιωτικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης.
Στα μέσα Δεκεμβρίου όμως η πόλη αυτή, που είχε γίνει “ανθρωπιστικό επιμελητειακό κέντρο” για την περιοχή, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, έγινε στόχος επιθέσεων από τους παραστρατιωτικούς. Ο Ελχάσαν διηγείται ότι έφυγε “μόνο με τα ρούχα που φορούσα”.
“Στον δρόμο χιλιάδες άνθρωποι σε κατάσταση σοκ, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έφευγαν με τα πόδια για να γλιτώσουν”, θυμάται μιλώντας στο AFP.
Αρμόδιος επικοινωνίας για την Care International στο Σουδάν, ο Σάκιρ Ελχάσαν γνώρισε τη θλιβερή εμπειρία να γίνει κι εκείνος εσωτερικά εκτοπισμένος στη χώρα του, με τη σύζυγο και τα τρία του παιδιά.
Στην Κασάλα, πρωτεύουσα της ομώνυμης πολιτείας που βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ερυθραία όπου πλέον ζει, παρατήρησε τις συνεχείς αφίξεις εκτοπισμένων “εξαντλημένων, πεινασμένων και άρρωστων”, αναγκασμένων “να ζουν σε αυτοσχέδια καταλύματα, χωρίς πόρους”.
Σε αυτές τις συνθήκες οι άνθρωποι είναι ευάλωτοι σε επιδημίες χολέρας ή δάγκειου πυρετού.
Μάρτυρας των “πρωτοφανών αναγκών” των Σουδανών, ο Ελχάσαν καταγγέλλει “μια καταστροφή ξεχασμένη” από τον κόσμο.
Από τις 15 Απριλίου όταν ο επικεφαλής του στρατού, ο στρατηγός Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, και ο αναπληρωτής του και επικεφαλής των ΔΤΥ Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκλό ξεκίνησαν τον πόλεμο, χιλιάδες άμαχοι έχουν σκοτωθεί. Σύμφωνα με ειδικούς του ΟΗΕ, 10.000 με 15.000 μόνο στην πόλη Νταρφούρ. Σχεδόν 8 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων οι μισοί παιδιά, έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους.
Περισσότεροι από τους μισούς Σουδανούς, περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, έχουν ανάγκη βοήθεια, εκ των οποίων 18 εκατ. είναι αντιμέτωποι με οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, τονίζει ο ΟΗΕ.
Έπειτα από δέκα μήνες χωρίς δουλειά και κατά συνέπεια χωρίς μισθό, “οι άνθρωποι έχουν πουλήσει ό,τι είχαν”, σε μια χώρα όπου ο πληθωρισμός ήταν τριψήφιος ήδη πριν τον πόλεμο, παρατήρησε ο Γουίλιαμ Κάρτερ διευθυντής του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων (NRC) στο Σουδάν. Η κατάσταση είναι αδιέξοδη για τους Σουδανούς, με “εξαιρετικά υψηλές τιμές” και τους αρτοποιούς “να μην παράγουν ούτε τη μισή ποσότητα προϊόντων βάσει των δυνατοτήτων τους καθώς δεν έχουν ούτε αλεύρι ούτε καλαμπόκι”.
Μόλις επέστρεψε από το Νταρφούρ, μια περιοχή όπου μαίνονταν επί δεκαετίες εθνοτικές συγκρούσεις, ο Κάρτερ δήλωσε “σοκαρισμένος” από “την επισιτιστική έκτακτη ανάγκη” που είδε εκεί.
“Αν δεν γίνει κάτι, οδεύουμε κατευθείαν προς τον λιμό”, προειδοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα η μκο Solidarites Internationales. “Θα είναι η μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση που έχει γνωρίσει ποτέ το Σουδάν”, μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, υπογράμμισε η Ζουστίν Μούζικ Πικεμάλ περιφερειακή διευθύντρια της μκο.
“Αν δεν εισαχθούν τρόφιμα μέσω της ανθρωπιστικής οδού, οι άνθρωποι δεν θα έχουν τίποτα διότι δεν υπάρχει τίποτα στην αγορά”, τόνισε. “Οι άνθρωποι θα πεθάνουν από την πείνα”.
Στις αρχές Φεβρουαρίου οι Γιατροί χωρίς Σύνορα (MSF) είχαν ήδη επισημάνει ότι τουλάχιστον ένα παιδί πεθαίνει κάθε δύο ώρες στο καταυλισμό Ζαμζάμ στο Νταρφούρ, όπου ζουν 300.000 με 500.000 εκτοπισμένοι.
“Το απόλυτο κακό”
“Τα παιδιά που πάσχουν από οξύ υποσιτισμό και τα οποία δεν έχουν πεθάνει ακόμη κινδυνεύουν να πεθάνουν μέσα σε τρεις με έξι εβδομάδες, αν δεν λάβουν φροντίδα”, είχε τονίσει η οργάνωση.
Σύμφωνα με τη Unicef, χωρίς επιπλέον διεθνή στήριξη, “είναι πιθανό δεκάδες χιλιάδες παιδιά να πεθάνουν” στο Σουδάν. “Κινδυνεύουμε να χάσουμε μια ολόκληρη γενιά”, δήλωσε απελπισμένη η Ντιπμάλα Μάχλα ανθρωπιστική διευθύντρια της Care International.
Ανθρωπιστική συντονίστρια του ΟΗΕ για το Σουδάν η Κλεμεντίν Ενκουέτα -Σαλάμι δήλωσε τον Νοέμβριο ότι “δεν έχω λέξεις για να περιγράψω τη φρίκη που εκτυλίσσεται εκεί”. “Αυτό που συμβαίνει πλησιάζει το απόλυτο κακό”, σημείωσε, κάνοντας λόγο για παιδιά “που βρίσκονται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών” ή "μικρά κορίτσια που βιάζονται μπροστά στις μητέρες τους".
“Η σουδανική κρίση έχει ξεχαστεί εντελώς”, κατήγγειλε η Αλίς Βεριέ αρμόδια για το Σουδάν στην Premiere Urgence Internationale.
Ο ΟΗΕ απηύθυνε έκκληση τον Φεβρουάριο για τη συγκέντρωση 4,1 δισεκ. δολαρίων για να αντιμετωπίσει το 2024 τις ανθρωπιστικές ανάγκες των Σουδανών, τόσο στη χώρα τους όσο και στις γειτονικές. Το 2023 συγκέντρωσε μόλις τα μισά χρήματα που είχε ζητήσει.
ΣΧΟΛΙΑ