1.- Η κατάσταση-και οι διαφωνίες- στις Ένοπλες Δυνάμεις, βγήκαν στη δημοσιότητα από τον χώρο στον οποίο έπρεπε να περιοριστούν. Και αυτό έγινε με ευθύνη όλων. Στους αρκετούς τελευταίους μήνες οι διαφωνίες στο εσωτερικό τους ήταν στην καθημερινή επικαιρότητα. Κάτι εγκληματικό το οποίο η κυβέρνηση έπρεπε να έχει σχέδιο να το ελέγξει. Δεν το έκανε. Δεν ήθελε, δεν μπορούσε, εκβιαζόταν, δεν ξέρω. Και τώρα, χρειάζεται κυβερνητική παρέμβαση για να επέλθει ηρεμία και ισορροπία. Αλλά, έχει άποψη και αντίληψη για την λειτουργία του στρατεύματος η κυβέρνηση; Ή, δεν θέλει να γνωρίζει για να το επικαλεστεί αν και όταν χρειαστεί;

2.-Περιοριζόμενος σε όσα δημοσίως λέγονται από τα στελέχη του στρατεύματος, θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα. Τα στρατιωτικά σχέδια, νομίζω, είπε ο σημερινός Αρχηγός, κρατούν το πολύ μερικές ημέρες αν ο στρατός εμπλακεί σε πολεμικές διαμάχες. Στην συνέχεια αναπροσαρμόζονται. Πριν αναπροσαρμοσθούν, όμως, υπάρχουν και διαμορφώνονται μετά από πολλή σκέψη- υποτίθεται- και με την συμβολή όλων.

Αν αυτά ισχύουν, πως εξηγείται, όταν ο αντίπαλος δεν κάνει μεγάλες μεταβολές στο δικό του στράτευμα και στη δική του δομή, η διάταξη, η δομή των Ενόπλων Δυνάμεων να αλλάζει με την κάθε φορά αλλαγή Αρχηγού;

Είναι λογικό αυτό; Το κάνουν και άλλα στρατεύματα; Ή, αποτελεί και αυτό, ελληνική πρωτοτυπία;

Σε πολιτικό επίπεδο αυτό είναι σύνηθες. Δεν χρειάζεται να αλλάξει καν κυβέρνηση για να αλλάξουν τα σχέδια στην παιδεία, ας πούμε, ή στην υγεία. Και στην ίδια κυβέρνηση αν αλλάξει ο υπουργός αλλάζει και η πολιτική. Οδυνηρό αλλά στην πολιτική οι επιπτώσεις είναι εσωτερικές. Στον στρατό, οι επιπτώσεις είναι  υπαρξιακές.

3.-Το βασικό πρόβλημα που έχουν σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις- και αυτό δεν είναι κάτι που το λέω εγώ, έχει γραφεί κατά κόρον από στελέχη τους -  είναι η διαλειτουργικότητα. Ο συντονισμός, δηλαδή, των τριών κλάδων (αεροπορίας, ναυτικού, στρατού). Το πρόβλημα είναι γνωστό και όσα γίνονται για την επίλυσή του αν δεν είναι ανύπαρκτα, είναι ελάχιστα. Πάντως, το πρόβλημα υπάρχει. Είναι έντονο και όσο παρατείνεται, επικίνδυνο.

4.-Οι αλλαγές που κάνει ο εκάστοτε αρχηγός επηρεάζονται και από την προέλευσή του από το στράτευμα. Ο σημερινός αρχηγός, επί παραδείγματι, είναι καταδρομέας. Κάνει αλλαγές στη δομή του στρατεύματος με βάση όσα γνωρίζει. Γι αυτό και εστιάζει εκεί που το ναυτικό έχει αντιρρήσεις. Δηλαδή, στη δημιουργία ναυστάθμου στον Παγασητικό για την μεταφορά στα νησιά, αν χρειαστεί, των πεζοναυτών, που έχουν την βάση τους στο Βόλο.

Αυτό που κάνει ο Α! ΓΕΕΘΑ το γνωρίζει. Συνολική αντίληψη για το στράτευμα έχει; Αρκεί η γνώση που θα έχουν οι επιτελείς του; Συμβουλεύεται τους επιτελείς του; Δεν μιλάμε για μια ειρηνική περίοδο κατά την οποία όλα αυτά θα είχαν περιορισμένη σημασία. Θα ήταν παιχνίδια των στρατηγών και των ναυάρχων για να περνούν την ώρα τους. Μιλάμε για μια περίοδο που κάποιας μορφής αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι στα πιθανά ενδεχόμενα. Έχει ο αρχηγός πλήρη συνείδηση των αλλαγών που κάνει; Τις συζήτησε με άλλους επιτελείς; Προβληματίστηκε στις επιφυλάξεις τους;

Ο Αρχηγός είναι Αρχηγός στρατεύματος. Δεν είναι προπονητής ποδοσφαιρικής ομάδας που αν δεν πάει καλά η ομάδα θα χάσει το πρωτάθλημα και η διοίκηση θα τον αλλάξει. Αν χάσει ο στρατός, θα χάσει πιθανώς και επικράτεια η χώρα. Οι επιλογές αλλαγών δεν είναι ούτε υπόθεση, ούτε όνειρο, ούτε εμμονές ενός ανθρώπου.

5.-Σε άρθρο του στα Νέα ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης, ο οποίος διετέλεσε και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ υποστήριξε πως η επιλογή δημιουργίας ναυστάθμου στον Βόλο είναι τεράστιο λάθος. Το θεωρεί ως λάθος διότι τα αποβατικά που έχει η χώρα είναι πέντε, όλο και όλο, και κατά τον κ. Αποστολάκη πρέπει να βρίσκονται στον ναύσταθμο της Σαλαμίνας, όπου υπάρχουν οι υποδομές για την συντήρηση και λειτουργία τους και μπορούν να εξυπηρετήσουν και άλλες ανάγκες του ναυτικού.

Ο κ. Αποστολάκης, μάλιστα, διατυπώνει την θέση ότι οι πεζοναύτες πρέπει να μεταφερθούν από τον Βόλο στην Αττική για να βρίσκονται κοντά στα αποβατικά, διότι η επιτυχία μιας αποβατικής επιχείρησης εξαρτάται από την ταχύτητα που θα εξελιχθεί. Δηλαδή, ο πρώην Α! ΓΕΕΘΑ έχει ριζικά διαφορετική άποψη από τον νυν. Είναι λογική τόσο μεγάλη απόκλιση στις στρατιωτικές επιλογές; Μπορεί οι επιλογές να έχουν τόση υποκειμενικότητα;

Θέτει και κάτι άλλο ο κ. Αποστολάκης. Επικαλείται την δομή άλλων ναυτικών δυνάμεων, ακόμη και των ΗΠΑ για να υπογραμμίσει πως οι Πεζοναύτες ως δύναμη πρέπει να ανήκουν στο ναυτικό και όχι στον στρατό ξηράς.

Βλέπετε πως ο ελληνικός στρατός δεν έχει λύσει στοιχειώδη ζητήματα δομής του, θα αναπτύξει λογικές διαλειτουργικότητας; Και όλα αυτά σε μια
στιγμή που μια αναμέτρηση με την Τουρκία δεν αποκλείεται. Πως θα πάμε στην αντιπαράθεση; Με ερωτηματικά σε όσα παραπάνω αναπτύχθηκαν και με
μια κατάσταση στο στράτευμα που οι ηγετικές επιλογές της κυβέρνησης προκάλεσαν προβλήματα ενότητας;

6.-Δεν ξέρω αν το έδαφος της Αττικής ήταν το κατάλληλο για την ανάπτυξη των υποδομών και την παρουσία μεγάλου μέρους του στρατεύματος. Μερικοί
υποστηρίζουν πως όλα αναπτύχθηκαν εκεί για να βρίσκονται στα σπίτια τους όσοι βολεύονται από την επιλογή αυτή. Και είναι πολλοί. Θα περιμένω να
παρέμβουν άλλοι, πιο ειδήμονες σε αυτό. Γνωρίζω, όμως, καλά, πως η βασική φιλοσοφία και του στρατεύματος, όπως και της πολιτικής, είναι να συγκεντρώνονται όλα είτε στην πρωτεύουσα, είτε πέριξ αυτής. Είναι τρομερό και καταστροφικό αυτό που συμβαίνει.

7.-Γνωρίζω για μια αεροπορική μονάδα που δρα εκτός Αθηνών με μεγάλες επιτυχίες και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και παρόλο που εκεί που
βρίσκεται έχει πολλά πλεονεκτήματα η παρουσία της, σκέφτονται μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα της εκεί παρουσίας της, με νέα αεροπλάνα να την
μεταφέρουν και αυτήν στο λεκανοπέδιο.

Γι αυτό κανείς δεν μας πείθει πως όταν προτείνεται παραμονή στρατού στην πρωτεύουσα, δεν υποκρύπτεται σκοπιμότητα στην πρόταση αυτή. Εδώ έχουν
μεταφέρει μονάδες από τη Βόρειο Ελλάδα, στην οποία βρίσκονται τα σύνορα της χώρας, στο λεκανοπέδιο και στην Πελοπόννησο ή κατήργησαν άλλες
μονάδες στρατού ξηράς.

8.-Εν κατακλείδι, το Σύστημα δεν μας πείθει ότι αγωνιά και οργανώνεται για την Άμυνα της χώρας. Αγωνιά για τις επιλογές που έχει κάνει και αυτές οι επιλογές ορισμένες περιοχές και πληθυσμούς τους θεωρούν αναλώσιμους. Είναι επιλογές προσωπικού και όχι εθνικού οφέλους.