Επικεντρωμένο στη δυτική Θεσσαλονίκη είναι το πρόγραμμα της σημερινής επίσκεψης του πρωθυπουργού στην πόλη. Πολύ λογικό καθώς σε εκείνη την περιοχή το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να μειονεκτεί. Θυμίζω ότι ακόμη και στις εκλογές του 2019 τις οποίες κέρδισε με σχεδόν οκτώ ποσοστιαίες μονάδες, στη δυτική Θεσσαλονίκη έβλεπε την πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι φορείς και οι κάτοικοι της πλέον υποβαθμισμένης περιοχής του πολεοδομικού συγκροτήματος περιμένουν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να ακούσουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, κοστολογημένες και με σαφή χρονοδιαγράμματα. Είτε αυτές αφορούν την αξιοποίηση των πρώην στρατοπέδων είτε την επέκταση του μετρό προς τα δυτικά είτε άλλου είδους αναπτυξιακές παρεμβάσεις.

Με την ευκαιρία, περιμένω να δω εάν ο πρωθυπουργός έχει να πει κάτι καινούργιο για το παιδιατρικό νοσοκομείο στο Φίλυρο, μετά το (προσωρινό;) ναυάγιο του διαγωνισμού που είχε κάνει το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό έργο το οποίο δεν αφορά μόνον τη Θεσσαλονίκη, αφορά ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα και ο κόσμος περιμένει απαντήσεις σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι.

Το κόψιμο του Σωκράτη

Μία από τις εκπλήξεις στο “γαλάζιο” ψηφοδέλτιο της Α' Θεσσαλονίκης ήταν το “κόψιμο” από αυτό του Σωκράτη Δημητριάδη. Η υποψηφιότητα του αντιδημάρχου Θεσσαλονίκης θεωρούταν δεδομένη, ωστόσο, φαίνεται πως την τελευταία στιγμή κάποιο μακρύ χέρι παρενέβη και τον έθεσε εκτός λίστας. 

Του τηλεφώνησα για να μάθω τι συνέβη. “Κάποιοι φαίνεται πως αισθάνονταν ότι απειλούνταν από την υποψηφιότητά μου”, περιορίστηκε να μου πει. “Ακόμη και νυν βουλευτές;”, τον ρώτησα, “ενδεχομένως ναι”, ήταν η απάντησή του. Ο Σωκράτης μου θύμισε ότι το ίδιο ακριβώς είχε γίνει και με τον πατέρα του Μίμη στις εκλογές του 2000. “Λίγο πριν να διοργανώσει τη συγκέντρωση στο Ι. Βελλίδης είχε τηλεφωνήσει στον Αγγέλου και στον Μεϊμαράκη για να τον διαβεβαιώσουν ότι θα είναι υποψήφιος, όπως και το έκαναν. Αλλά, μία ώρα μετά το τέλος της συγκέντρωσης η οποία ήταν μεγαλειώδης ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια και ο πατέρας μου δεν ήταν μέσα...”.

“Κάποιοι προσπάθησαν να φορτώσουν τον αποκλεισμό μου από το ψηφοδέλτιο στον Μπαλτάκο, αλλά αυτό δεν ισχύει. Ξέρω ότι ο Γιάννης μιλούσε με πολύ θερμά λόγια για μένα, ήθελε να είμαι στη λίστα”, μου εξήγησε. Μετά τον αποκλεισμό του από το ψηφοδέλτιο ο Δημητριάδης επικοινώνησε με στέλεχος του Μαξίμου προκειμένου να μάθει τον λόγο για τον οποίο κόπηκε. Εκείνος του δικαιολογήθηκε λέγοντας μεταξύ άλλων ότι “κάποιοι αποφάσισαν πως δεν θα έπρεπε να μπουν αυτοδιοικητικοί στο ψηφοδέλτιο”. 

Η δικαιολογία βεβαίως δεν ευσταθεί καθώς στο ψηφοδέλτιο συμμετέχουν δύο αντιδήμαρχοι, η Φωτεινή Πεσματζόγλου – Δεβετζή του Κορδελιού – Ευόσμου και ο Μανώλης Ιωαννίδης του Αμπελοκήπων – Μενεμένης όπως και ο δήμαρχος Λαγκαδά, Γιάννης Ταχματζίδης. Τον ρώτησα, τέλος, εάν θα συμμετάσχει στον προεκλογικό αγώνα και η απάντησή του ήταν “θα συμμετέχω από τη θέση που μου αναλογεί, αυτήν του απλού ψηφοφόρου”.

Ποια ιδιωτικοποίηση;

Είναι αν μη τι άλλο θετικό η κοινωνία να επιδεικνύει ευαισθησία απέναντι σε σοβαρά ζητήματα, αρκεί βεβαίως αυτά να είναι υπαρκτά. Αναφέρομαι στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, με κορυφαία όλων τη μεγάλη συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους για να ματαιωθεί η υποτιθέμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης του νερού. Τώρα που κατέκατσε η σκόνη, τώρα που έκανε ο καθένας το κομμάτι του είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε δύο τρία πράγματα.

Πρώτον, ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ δεν πρόκειται να γίνει, όχι επειδή το λέει ο Μητσοτάκης, αλλά γιατί υπάρχει ισχυρότατη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία το απαγορεύει. Συγκεκριμένα, η απόφαση επιβάλλει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο το 51% των μετοχών των δύο εταιρειών. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και όσοι οργάνωσαν τις πρόσφατες κινητοποιήσεις, αλλά δεν τους βόλευε οπότε το παρασιώπησαν.

Δεύτερον, συνεπώς, το μόνο που θα απόμεινε προς ιδιωτικοποίηση είναι κάποιες Δημοτικές Εταιρείες Ύδρευσης και Αποχέτευσης, ασχέτως εάν και γι' αυτές ο προσφάτως ψηφισθείς νόμος με τον οποίο η εποπτεία τους ανατίθεται στην διευρυμένη ΡΑΕ, δηλαδή στην Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, δεν αφήνει σχεδόν κανένα περιθώριο. 

Αντιθέτως, εκείνο που αφήνει ανοιχτό, είναι το ενδεχόμενο συνενώσεων κάποιων ΔΕΥΑ, ενώ επιχειρείται να μπει και κάποια τάξη στο άναρχο περιβάλλον υπό το οποίο λειτουργούν. Υποστελεχωμένες, χωρίς έλεγχο για την ποιότητα του νερού, για τις τεράστιες απώλειες στο δίκτυο, ενώ υπάρχουν και ορισμένες οι οποίες είναι ιδιαίτερα... κοινωνικά ευαίσθητες με αποτέλεσμα να μην εκδίδουν καν λογαριασμούς, και άλλες, πάλι, να χρεώνουν πανάκριβα. 

Σε όλο αυτό το άναρχο τοπίο δεν θα πρέπει κάποτε να μπει μια τάξη; Κι επίσης, πιστεύουν κάποιοι ότι, αφήνοντας εκτός ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ από τις οποίες υδροδοτείται το 60% του πληθυσμού, θα υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον για την εξαγορά ορισμένων ΔΕΥΑ;

Τέλος, έχουν μεγάλη πλάκα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ όταν ζητούν εδώ και τώρα, δηλαδή σήμερα αύριο, πριν να κλείσει η Βουλή, να κατατεθεί νομοθετική διάταξη με την οποία να μεταφερθεί άμεσα στο δημόσιο το 51% των μετοχών της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ, όπως ορίζει η απόφαση του ΣτΕ. 

Προσπερνώ το γεγονός ότι το ζητούν αυτό, εκείνοι οι οποίοι μετέφεραν για 99 χρόνια τις μετοχές των δύο εταιρειών στο Υπερταμείο το 2016, ως αποτέλεσμα της υπερήφανης διαπραγμάτευσης. Αλλά η υποκρισία τους δεν τελειώνει εδώ. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η επιστροφή των μετοχών των δύο εταιρειών από το Υπερταμείο, πίσω στο δημόσιο, δεν μπορεί να γίνει “με ένα νόμο και ένα άρθρο”. Θα πρέπει προηγουμένως η Πολιτεία να τις αντικαταστήσει με ισοδύναμης αξίας περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. 

Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που το ΣτΕ σε πρόσφατη απόφασή του έδωσε περιθώριο έξι μηνών για να γίνει αυτή η μεταφορά.