Τα παιδιά είναι εκτεθειμένα στον καυτό ήλιο αλλά και τα τοξικά υλικά με τα οποία είναι επιστρωμένες οι παιδικές χαρές. Όσο εξακολουθούμε να φτιάχνουμε παιχνιδότοπους χωρίς σκιά θα τους βλέπουμε έρημους για μεγάλο διάστημα της μέρας, ανέφερε η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ Γαρυφαλλιά Κατσαβουνίδου, στο επετειακό συνέδριο για τα 20 χρόνια του τμήματος.

Όπως είπε τo παιχνίδι είναι η θεμελιώδης υπαρξιακή δραστηριότητα των παιδιών και είναι «κλειδί» για τη διανοητική και ψυχολογική τους ανάπτυξη. Όμως, όπως διαπίστωσε «λείπει η επαφή με τη φύση στον τρόπο που σχεδιάζουμε τους χώρους για παιχνίδι. Οι παιδικές χαρές είναι νεκρά τοπία».

Φωτογραφία Αρχείου

Όπως ανέφερε, στις ελληνικές πόλεις, οι ανοικτοί δημόσιοι χώροι δεν περιλαμβάνουν σε επάρκεια φυσικά στοιχεία (δέντρα, φυτά, χωμάτινες επιφάνειες, νερό) – στοιχεία απαραίτητα σε ένα κλίμα που ήδη αλλάζει δραματικά. Κατά τους θερμούς μήνες, η απουσία αυτών των στοιχείων θα επιδεινώνει ακόμη περισσότερο το μικροκλίμα καθιστώντας τη χρήση των εξωτερικών χώρων ακόμη πιο δυσχερή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι τυπικές παιδικές χαρές, που με τα ελαστικά δάπεδα (επικίνδυνα λόγω της τοξικότητάς τους) και τα βιομηχανικά όργανα παιχνιδιού, συνήθως χωρίς δέντρα για σκίαση, δημιουργούν συνθήκες ασφυκτικές και θερμοκρασιακά επικίνδυνες. Όμως οι ανοικτοί δημόσιοι χώροι «για τα παιδιά» μέσα στην πόλη δεν είναι μόνο οι παιδικές χαρές: είναι και οι πλατείες, τα πάρκα, οι μικρές νησίδες πρασίνου, οι σχολικές αυλές, οι πεζόδρομοι, οι δρόμοι γειτονιάς. Το συνεχές, αυτό, δίκτυο ανοικτών χώρων κίνησης και στάσης πρέπει να επανεξεταστεί μπροστά στα νέα δεδομένα που θέτει η κλιματική αλλαγή.

Η κ. Κατσαβουνίδου αναφέρθηκε σε έρευνες που δείχνουν ότι η θερμοκρασία μπορεί να ξεπεράσει τους 80 βαθμούς σε παιδικές χαρές στις οποίες τα υλικά δεν είναι φυσικά, αλλά επιφάνειες με ανακυκλωμένο ελαστικό. Εκτεθειμένα στον ήλιο, τα παιχνίδια επίσης καθίστανται επικίνδυνα καθώς μπορεί να προκαλέσουν εγκαύματα στα παιδιά. Όσο για τα λεγόμενα δάπεδα ασφαλείας «δεν είναι καθόλου ασφαλείας, έχει διαπιστωθεί από τοξικολογικές έρευνες ότι εκλύουν τοξικές ουσίες ιδιαίτερα στο δικό μας κλίμα είναι ιδιαίτερα απαγορευτική η χρήση τους» τόνισε.

Η κ. Κατσαβουνίδου αναφέρθηκε σε διεθνείς έρευνες που δείχνουν την τεράστια διαφορά έως και 51 βαθμών Κελσίου των σημείων που υπάρχει σκιά σε σχέση με αυτά που είναι εκτεθειμένα στον ήλιο. Κατά την ίδια, μια άμεση λύση είναι κατασκευή στεγάστρων με πανιά που αποκλείουν τις υπεριώδεις ακτινοβολίες και η επίστρωση των χώρων παιχνιδιού με ψυχρά υλικά. Όπως είπε η καθηγήτρια του ΑΠΘ, όσο προχωρά η κλιματική αλλαγή θα γίνεται όλο και πιο επείγουσα η ανάγκη παρεμβάσεων στους χώρους όπου παίζουν παιδιά: α) στους υπάρχοντες χώρους χρειάζονται σκίαστρα, αλλαγή δαπέδου και η δημιουργία σημείων συλλογής νερού β) στις αυλές των σχολείων πρέπει να φυτευτούν δέντρα να αλλαχτούν τα τεχνητά υλικά γ) να δημιουργηθούν φυσικοί παιχνιδότοπο χωρίς περιφράξεις ενσωματωμένοι στο δημόσιο χώρο δ) μεγάλα πάρκα παιχνιδιού.

«Όνειρο μου είναι 10 στρέμματα στο χώρο της έκθεσης να να μετατραπούν σε φυσικό παιχνιδότοπο» φέρνοντας ως παράδειγμα το πάρκο Speeldernis στο Ρότερνταμ, έκτασης 10 στρεμμάτων, που κόστισε 220.000 ευρώ