Τον επόμενο μήνα, δηλαδή τον Μάιο, το πρώτο μνημείο προς τιμήν των Ελλήνων του Πόντου και των θυμάτων της Γενοκτονίας θα τοποθετηθεί σε δημόσιο χώρο στην Αμερική, στο πάρκο Irving C. Freese, στο Νόργουοκ, σ΄ ένα "ποντιακό χωριό",  μισή ώρα από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης. 

Το έργο του γλύπτη Γιώργου Κικώτη χρηματοδοτήθηκε από την Ποντιακή Κοινότητα Νόργουοκ «Ο Πόντος», η οποία αναλαμβάνει και τη συντήρησή του. Το γλυπτό θα στοιχίσει συνολικά 85.000 δολάρια, θα έχει ύψος περίπου δύο μέτρα. Η ποντιακή λύρα, ο αετός του Πόντου, η εικόνα της Παναγίας Σουμελά και ο στίχος «Η Ρωμανία Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο» περιλαμβάνονται στη γλυπτική σύνθεση.

Κύριο στοιχείο, όμως, είναι ένα καραβάνι ανθρώπων, που αναπαρίσταται σε μπρούτζο. Στη δε αναθηματική πλάκα γράφει στ’ αγγλικά: «Έχοντας διασκορπιστεί σε όλον τον κόσμο, ξανάχτισαν τα σπίτια και τις ζωές τους και εγκαταστάθηκαν οι ίδιοι και ο πολιτισμός τους χάρη στη σκληρή δουλειά και στην επιμονή τους». 

Ένα... ποντιακό χωριό κοντά στο Μανχάταν

Το Νόργουοκ είναι ένα χωριό με περίπου 500 ποντιακές οικογένειες, οι οποίες παρά το γεγονός ότι ζουν στις ΗΠΑ φροντίζουν να διατηρούν ζωντανή την ποντιακή παράδοση. Μιλούν ποντιακά, μαγειρεύουν ποντιακά φαγητά και ζουν με τον ποντιακό τρόπο ζωής. 

Οι πρώτοι Πόντιοι έφτασαν στο Norwalk πριν από 110 χρόνια περίπου και μερικοί από αυτούς ήρθαν κατευθείαν από τον Πόντο. 

Ο Ποντιακός σύλλογος "Ο Πόντος", ένας σχετικά καινούριος σύλλογος στην Αμερική, από την ίδρυσή του, δεν είναι ένας απλώς πολιτιστικός σύλλογος, αλλά ένας σύλλογος που αγωνίζεται για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων και παλεύει με όποιον τρόπο για να διεκδικήσει το δικαίωμα να τιμήσει τις ρίζες των Ποντίων και τη βαριά ιστορία τους. 

Όπως γράφει η Βασιλική Τσανακτσίδου, που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες, διευθύντρια της Lufthansa στην Φιλαδέλφεια και διδάσκουσα της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, σε ανάρτησή της στο facebook: 

"Το να στηθεί ένα μνημείο γενοκτονίας σε δημόσιο χώρο στην Αμερική δεν είναι καθόλου αυτονόητο και καθόλου εύκολο. Για δεκαετίες παλέψαμε με όποιον τρόπο μπορέσαμε και ήταν για όλους μας μονόδρομος. Δεν δεχτήκαμε κανένα όχι και καμία λογική. Αυτό το μνημείο δεν είναι υπόθεση μόνο των Ποντίων του Norwalk αλλά όλων των Ποντίων. Ας προσπαθήσουμε εκείνην την ημέρα να είμαστε όλοι στο Norwalk και ας μην μας επιτρέπουν οι συνθήκες την φυσική μας παρουσία εκεί. Σας θέλουμε όλους δίπλα μας όχι για να σας δείξουμε τι καταφέραμε αλλά για να μοιραστούμε μαζί σας όλα αυτά που μας ενώνουν και προ πάντων το τάμα στους προγόνους και στην ιστορία μας".