Πριν από είκοσι μέρες ο Δρ. Βαγγέλης Βλάχος βρισκόταν στην Παταγονία, όπου ζει και εργάζεται στο μουσείο παλαιοντολογίας. Την περασμένη Τρίτη πήγε στο διαμέρισμα του μικρού του αδελφού Βάιου, στη Θεσσαλονίκη, για να μαζέψει τα πράγματά του...

Ο Δρ. Βαγγέλης Βλάχος

Ο αδερφός του, ο 34χρονος Βάιος, ήταν ένας από τους 57 επιβάτες της μοιραίας αμαξοστοιχίας 62, που βρήκαν τραγικό θάνατο στα Τέμπη. 

«Όταν πήγα στο σπίτι του ένιωθα ότι από στιγμή σε στιγμή θα έμπαινε από την πόρτα. Οδήγησα το αυτοκίνητό του και ένιωθα σαν να πήγαινα να τον πάρω από τη δουλειά. Σαν ψέμα μου φαίνεται. Έχουμε μείνει καρφωμένοι σε εκείνη τη μέρα. Είναι τόσο τρελό αυτό που έχει συμβεί, το μυαλό δεν μπορεί να το σηκώσει. Πέρασε μια βδομάδα από την κηδεία και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει» λέει ο κ. Βλάχος. 

Ο Βάιος ήταν ο μικρότερος γιος της οικογένειας Βλάχου από την Καρδίτσα, και ο μόνος που είχε μείνει στην Ελλάδα. Στα χρόνια της κρίσης τα δίδυμα αδέλφια του είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ο Βάιος σπούδασε μηχανικός στο ΤΕΙ της Σίνδου και έπειτα ολοκλήρωσε ένα μεταπτυχιακό στο τμήμα Γεωλογίας του ΑΠΘ με κατεύθυνση Τεχνική Γεωλογία και Περιβάλλον. 

Μάλιστα είχε κάνει πρακτική υπαίθρου στις σήραγγες των Τεμπών, εκεί όπου μερικά χρόνια αργότερα γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους της ζωής του. «Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολούνταν με επικίνδυνα υλικά όπως ο αμίαντος, τον ενδιέφερε να δουλεύει και να κάνει το χώρο πιο ασφαλή…» λέει ο αδελφός του. 

Ο Βάιος ζούσε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την κοπέλα του, με την οποία ήταν μαζί από το λύκειο. Για το τριήμερο της Αποκριάς οι δυο τους ταξίδεψαν με τρένο στην Αθήνα για να δουν φίλους. Στην επιστροφή, ο ίδιος χάθηκε στα συντρίμμια -«απανθράκωση και βίαιος θάνατος» αναφέρεται ως αιτία θανάτου- και η σύντροφός του δίνει το δικό της αγώνα, στην εντατική του νοσοκομείου Λάρισας.

«Ξέρω πώς είναι να χάνεις αδελφό»

Την τελευταία φορά που μίλησαν τα δύο αδέλφια ήταν λίγες μέρες πριν το δυστύχημα. 

«Κανονίζαμε να βρεθούμε όλοι μαζί ξανά το καλοκαίρι, για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Είπαμε να περάσει το τριήμερο και θα κλείσουμε εισιτήρια. Θα ερχόμασταν με τη γυναίκα και τον γιο μου, που είχε να τον δει από κοντά από όταν ήταν 2 ετών. Του έστελνε τα καλύτερα παιχνίδια και το μόνο που περίμενε ήταν να παίξουν μαζί. Πλέον θα είναι ο καλύτερος θειος που δεν γνώρισε ποτέ» λέει ο κ. Βλάχος. Το επτάχρονο αγόρι συνόδεψε τον μπαμπά του στο μακρύ ταξίδι από την Παταγονία στην Ελλάδα, και ήταν το στήριγμά του στις δύσκολες στιγμές.

«Όταν μάθαμε ότι ο αδερφός μου ταυτοποιήθηκε, ο γιος μου με παίρνει αγκαλιά και μου λέει ‘μπαμπά μη στεναχωριέσαι εγώ θα σε βοηθήσω, εγώ ξέρω πως είναι να χάνεις αδερφό’. Τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα, έχουν την ωριμότητα να εκφραστούν» λέει ο κ. Βλάχος, αποκαλύπτοντας μας ότι ο ίδιος παλαιότερα - όπως και οι γονείς του σήμερα- είχε την τραγική μοίρα του γονιού που έθαψε το παιδί του.

Αυτές τις πρώτες ημέρες οι οικογένειες των θυμάτων στηρίζουν η μία την άλλη και μοιράζονται τις ιστορίες των ανθρώπων τους, που χάθηκαν στα Τέμπη. «Είναι τόσο βίαιο και τραγικό αυτό που συνέβη, θέλεις χρόνο να το επεξεργαστείς. Αλλά έχουμε αρχίσει να μιλάμε σε ανθρώπινο επίπεδο. Είμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση, είμαστε συγκλονισμένοι, θέλουμε δικαιοσύνη». 

Πρώτα να λυθεί το πρόβλημα, μετά οι ευθύνες

«Για εμάς είναι πολύ δύσκολο να βρούμε το κουράγιο να βλέπουμε όλους αυτούς τους καβγάδες για τις ευθύνες. Η κουβέντα εστιάζει στο ποιος έχει την ευθύνη και πόση ευθύνη είναι αυτή. Όποιος και να αποδείξει ότι ο αντίπαλός του έφταιγε, το πρόβλημα υπάρχει και βλέπουμε το αποτέλεσμα. Αυτή τη στιγμή το επείγον είναι να λυθεί το πρόβλημα (σ.σ. της ασφάλειας) και να μην ξανασυμβεί από εδώ και πέρα» λέει ο κ. Βλάχος.

Τον ρωτάμε αν η οικογένειά του έχει καταλήξει για το τι και ποιος έφταιξε. «Οι οικογένειες των νεκρών, των τραυματιών, αλλά και των επιβατών που είναι ακόμη σε σοκ, είμαστε τα θύματα της υπόθεσης. Δεν θα αναζητήσουμε τη δικαιοσύνη, ούτε θα την αποδώσουμε, εμείς πρέπει να τη λάβουμε. Χρειαζόμαστε τη δικαιοσύνη. Πλέον τη ζητά και όλη η κοινωνία».

Για τις μεγάλες διαδηλώσεις, λέει ότι «αυτό που γίνεται στους δρόμους είναι εντελώς αυθόρμητο. Ο κόσμος τρομοκρατήθηκε γιατί κατάλαβε ότι για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε με ένα μέσο που θεωρούσε πιο ασφαλές, πιο άνετο, ένα λαϊκό μέσο και θα μπορούσε να είναι οι ίδιοι ή τα παιδιά τους στη θέση του αδερφού μου. Είναι μία ευκαιρία για το σύστημα της Ελλάδας, να δείξει σε όλο αυτό τον κόσμο που διαδηλώνει ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να του δημιουργήσει το αίσθημα ασφάλειας και δικαιοσύνης, που τώρα έχει χάσει».

Προφανώς, συμφωνεί ότι πρέπει να ερευνηθούν τα λάθη και οι αστοχίες όσων εργαζόταν εκείνη τη βραδιά, αλλά «και οι αποφάσεις που οδήγησαν σε αυτό το συμβάν, γιατί δεν έγινε από μόνο του. Αν ήταν η ‘κακιά στιγμή’, αν συνέβη το ένα στο τρισεκατομμύριο και κατά τα άλλα όλα ήταν άψογα, δεν χρειάζεται να αλλάξουμε και πολλά πράγματα. Αλλά αν δούμε ότι δεν είναι έτσι -προφανώς συγκλίνω πιο πολύ προς το δεύτερο- αν βρεθεί ότι από τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα προκαλούνται ατυχήματα, πρέπει να τον διορθώσουμε. Αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μέχρι ποια χρόνια πριν τα τρένα δεν ήταν ασφαλή, θα συνειδητοποιήσουμε ότι θα μπορούσε να ο καθένας μας να είχε πεθάνει. Και αυτό το κάνει χειρότερο».

Το κοινό πένθος ενός Έλληνα και ενός Αργεντίνου

Ο κ. Βλάχος εργάζεται από το 2015 στο μουσείο παλαιοντολογίας Egidio Feruglio στην Παταγονία. Την περίοδο που έφτασε στην Αργεντινή, άρχιζαν οι δίκες των κατηγορούμενων για ένα τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα που είχε συμβεί το 2012 στο Μπουένος Άιρες, αφήνοντας 52 νεκρούς. Το δυστύχημα συνέβη μετά το τελευταίο τριήμερο της Αποκριάς. 

Οι συμπτώσεις όμως δεν σταματούν εδώ. «Και τότε ήθελαν να τα φορτώσουν όλα στον μηχανοδηγό, αλλά οι οικογένειες με τη στήριξη της κοινωνίας αναζήτησαν ευθύνες για την κατάντια και την απαξίωση των τρένων. Πήγαν και κάποια πολιτικά πρόσωπα στη φυλακή» λέει ο κ. Βλάχος.

Μεταξύ των θυμάτων ήταν και ο νεαρός Λούκας, τον οποίο η οικογένειά του έψαχνε μέσω τηλεόρασης και ίντερνετ για τρεις μέρες. Όπως ακριβώς έκανε η οικογένεια του Βάιου, κρατώντας την ελπίδα ζωντανή -«σκεφτόμασταν μήπως για κάποιο λόγο είχε κατέβει στην Λάρισα και μετά δεν πρόλαβε να ανέβει ξανά, αρχίσαμε να κοινοποιούμε τα στοιχεία του στα κανάλια, στις εφημερίδες, μήπως τον είχε δει κάποιος» λέει ο αδελφός του. 

Τελικά ο Λούκας βρέθηκε και ταυτοποιήθηκε και στην πορεία έγινε το πρόσωπο σύμβολο της τραγωδίας. Η μητέρα του κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής για να ψηφίζει νόμους για την ασφάλεια των μεταφορών. Πολλά χρόνια αργότερα ο Βαγγέλης Βλάχος βρέθηκε να δουλεύει μαζί με τον θείο του Λούκας στην Παταγονία. 

«Ο συνεργάτης μου και θείος του Λουκάς είναι συντετριμμένος από όλο αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, για αυτό δεν καταφέραμε να μιλήσουμε. Μίλησα με τον μικρότερο θείο του Λουκάς, ο οποίος ήταν ο δικηγόρος όλων των οικογενειών που έχασαν συγγενείς τους στο δυστύχημα του 2012. Μου μετέφερε ότι όλες οι οικογένειες που βίωσαν το ίδιο στην Αργεντινή είναι συγκλονισμένες γιατί δεν περίμεναν ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο το 2023, σε μια ευρωπαϊκή χώρα». 

Για την ιστορία, μετά το δυστύχημα το σιδηροδρομικό δίκτυο του Μπουένος Αίρες βελτιώθηκε σημαντικά…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 19.03.2023