Σαν σήμερα, στις 28 Μαρτίου του 1953, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 64 ετών σε μία μικρή κωμόπολη της Καλιφόρνια ένας μεγάλος αθλητής, ο Τζέιμς (Τζιμ) Φράνσις Θορπ, ο οποίος πέθανε από καρδιακή προσβολή όντας πάμφτωχος, αλκοολικός και ξεχασμένος.

Ο Θορπ υπήρξε μία από τις πλέον ιδιαίτερες, αλλά και αδικημένες περιπτώσεις αθλητή στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Γεννήθηκε σε έναν ινδιάνικο καταυλισμό στην Οκλαχόμα στις 28 Μαΐου 1887. Ένα απόγευμα, περνώντας από το σχολικό στάδιο όπου κάποιοι συμμαθητές του προπονούνταν στο άλμα εις ύψος, δοκίμασε και πέρασε με εξαιρετική ευκολία τον πήχη.

Ο προπονητής της ομάδας στίβου του σχολείου, Ποπ Γουόρνερ, τον έπεισε να ασχοληθεί με τον κλασικό αθλητισμό. Οι επιδόσεις του, όμως, ήταν εξαιρετικές και σε άλλα αθλήματα και όλοι μιλούσαν για το «φαινόμενο Θορπ».

Το 1912 έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης, όπου κέρδισε άνετα δύο χρυσά μετάλλια στο πένταθλο και στο δέκαθλο. «Κύριε, είστε ο μεγαλύτερος αθλητής του κόσμου», τού είπε τότε ο βασιλιάς της Σουηδίας, Γουσταύος ο 5^ος! Στη Νέα Υόρκη τού επιφύλαξαν υποδοχή με τιμές ήρωα, όμως, στις 27 Ιανουαρίου του 1913, τα πάντα άλλαξαν.

Εφημερίδες αποκάλυψαν ότι είχε αγωνιστεί επαγγελματικά στο πρωτάθλημα μπέιζμπολ για μια μικρή ομάδα της Βόρειας Καρολίνας, λαμβάνοντας ως αμοιβή λιγότερα από 30 δολάρια την εβδομάδα. Ο νόμος απαγόρευε τότε σε όσους αθλητές πληρώνονταν για τη συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες να συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο Θορπ δικαιολογήθηκε στην Ερασιτεχνική Αθλητική Ένωση των ΗΠΑ, λέγοντας: «Είμαι ένας Ινδιάνος που δεν γνωρίζει πολλά γι' αυτά τα πράγματα. Δεν ήξερα πως ήταν λάθος, είδα φοιτητές άλλων κολεγίων να αγωνίζονται και εκείνοι επαγγελματικά και θεώρησα πως δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Ελπίζω να με συγχωρήσετε.».

Η Αμερικανική Ένωση τον έκρινε επαγγελματία και ζήτησε από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να πράξει το ίδιο, αφαιρώντας του τα δύο χρυσά μετάλλια. Και εκεί συντελέστηκε ένα ακόμα αθλητικό έγκλημα: Ενώ οι κανονισμοί ανέφεραν ότι οι ενστάσεις για τους νικητές πρέπει να γίνουν εντός τριάντα ημερών, αποφασίστηκε η διαγραφή του και η ανάκληση των επιδόσεών του και των μεταλλίων που κατέκτησε, τουλάχιστον έξι μήνες μετά τους αγώνες.

Συνέχισε ως επαγγελματίας στο μπέιζμπολ και στο αμερικάνικο ποδόσφαιρο, ενώ παράλληλα για δύο χρόνια έπαιζε και μπάσκετ μέχρι το κραχ του 1928, που άφησε άνεργο τον 40άρη πλέον Θορπ, αναγκάζοντάς τον να κάνει δουλειές του ποδαριού.

Από ηθοποιός σε δευτεροκλασάτα Γουέστερν (πάντα σε ρόλο αρχηγού την Ινδιάνων) μέχρι μπράβος σε κέντρα και οδοκαθαριστής.