Η Ζωή Δημητράκου ήθελε από μικρή να ξεχωρίζει σε ό,τι και αν έκανε. Ξεκίνησε να κολυμπάει ακολουθώντας τα χνάρια της μητέρας της, όμως γρήγορα μεταπήδησε στο μπάσκετ ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα της και από τότε δεν άφησε ποτέ την πορτοκαλιά μπάλα από τα χέρια της.

Οι Ουάσιγκτον Μίστικς την έκαναν δικιά τους και το 2016 η Δημητράκου έγινε η τρίτη Ελληνίδα μπασκετμπολίστρια που αγωνίστηκε στο WNBA. Στο τέλος εκείνης της σεζόν αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της μετά από επτά χρόνια στο εξωτερικό και αγωνίστηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο, όμως, αποτέλεσε την αρχή του τέλους για την καριέρα της.

Η αγάπη για το μπάσκετ

Γέννημα-θρέμμα Καλαμαριώτισσα, ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στον τοπικό Απόλλωνα και το 2005 μετακόμισε στον Μέγα Αλέξανδρο. Παράλληλα, ήδη από το 2001 είχε φορέσει την φανέλα της εθνικής κορασίδων, ενώ ακολούθησε αυτή των νεανίδων (2002) και των γυναικών (2006).

Αφοσιώθηκε στο μπάσκετ από πολύ μικρή ηλικία και για πάρα πολλά χρόνια ήταν η βασική της προτεραιότητα. Πάντα, όμως, είχε στο μυαλό της ότι ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης. Για την ίδια μπορεί το τέλος να ήρθε νωρίς, όμως, όπως λέει και το τραγούδι «δεν τελειώνουν, οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν». «Μου αρέσει πολύ να παρακολουθώ μπάσκετ, κυρίως αγώνες στην Ευρωλίγκα. Επίσης, πολύ συχνά παρακολουθώ και τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού στο Euro Cup. Είναι ωραίο να παρακολουθείς το άθλημα που αγαπάς ακόμα και ως θεατής», λέει.

Η ανοδική πορεία και το εξωτερικό

Η καριέρα της στο μπάσκετ σημείωνε ανοδική πορεία. Η επιστροφή της στη Θεσσαλονίκη και τον Μ. Αλέξανδρο συνοδεύτηκε από την ανάδειξή της σε πρώτη σκόρερ του πρωταθλήματος τη σεζόν 2008-09. Κατέβηκε εκ νέου στην Αθήνα για λογαριασμό του Παλαιού Φαλήρου, έμεινε μία χρονιά και θέλησε εν συνεχεία να δοκιμάσει την τύχη της στο εξωτερικό.

Πρώτος της σταθμός ήταν η Ισπανία, ακολούθησαν τέσσερις γαλλικές ομάδες, η Τουρκία, το ρωσικό πρωτάθλημα και η επιστροφή στην Τουρκία. «Έμαθα πολλά από την παρουσία μου στο εξωτερικό. Κυρίως έμαθα το πώς είναι να αγωνίζεσαι συνεχώς για να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, να ξεπερνάς τον εαυτό σου, να έχεις στόχους. Στοιχεία τα οποία κρατάω μέχρι σήμερα και ακολουθώ στη ζωή μου», σχολιάζει.

Η επιστροφή στην Ελλάδα και το χειρουργείο

Το καλοκαίρι του 2016 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου προέκυψε η πρόταση από τον Ολυμπιακό. Ξεκίνησε, όμως, τον Απρίλιο του 2017 τραυματίστηκε. Μπήκε αμέσως στο χειρουργείο και ενώ θα μπορούσε να παίξει τουλάχιστον ακόμη 5-6 χρόνια, η ίδια πήρε την απόφαση να σταματήσει στο απόγειο της καριέρας της. «Ήταν η περίοδος που μου είχε μπει στο μυαλό να ξεκινήσω μία καινούρια καριέρα. Θεωρώ ότι ήμουν στην πλέον κατάλληλη ηλικία για να το κάνω αυτό και με δεδομένο ότι ο πρωταθλητισμός δεν συνδυάζεται με ο,τιδήποτε άλλο, αποφάσισα να σταματήσω», λέει και συμπληρώνει: «Δεν το έχω μετανιώσει μέχρι σήμερα».

Η στροφή στα οικονομικά και την παρουσίαση

Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς έφυγε στο Λονδίνο, όπου παρακολούθησε κάποια θερινά μαθήματα στα οικονομικά στο London School of Economics. «Τα οικονομικά χρειάζονται σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Είναι ένας τομέας που με ενδιαφέρει πολύ, αν και η μελέτη του με δυσκόλεψε αρκετά. Πείσμωσα, όμως, και τα κατάφερα», αναφέρει σχετικά με αυτήν της την επιλογή.

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ξεκίνησε την παρακολούθηση ενός μεταπτυχιακού προγράμματος πάνω στο «Luxury brand management». Οι σπουδές την ανανέωσαν, αλλά πριν προλάβει καλά-καλά να σκεφτεί τι θέλει να κάνει μετά το πέρας τους, ήρθε η πρόταση από την Ελλάδα για την παρουσίαση μίας fitness εκπομπής.

«Στην αρχή δυσκολεύτηκα δημοσιογραφικά, γιατί δεν έχω κάνει σχετικές σπουδές, αλλά αυτό με πείσμωσε πολύ. Πάντα μου άρεσαν, εξάλλου, οι προκλήσεις. Σημαντική ήταν και η βοήθεια των ανθρώπων του καναλιού. Ωστόσο, από την άλλη ήταν κάτι βατό για μένα, με δεδομένο ότι η εκπομπή ήταν το lifestyle μου, ήταν η καθημερινότητά του και συνδύαζε τις γνώσεις μου στον αθλητισμό», παραδέχεται.

Πλέον, η Ζωή ετοιμάζει το επόμενο επαγγελματικό της βήμα, που έχει σχέση με την παρουσίαση και το μπάσκετ, και παράλληλα ασχολείται με δράσεις που έχουν να κάνουν με την προώθηση του γυναικείου μπάσκετ και γενικότερα του γυναικείου αθλητισμού στην Ελλάδα. Όπως λέει η ίδια, «η ζωή είναι ωραία και μετά το μπάσκετ».

Η πορεία της στα γήπεδα

Ξεκίνησε στην ηλικία περίπου των 10 ετών να ασχολείται με το μπάσκετ. Πρώτη της ομάδα ήταν ο Απόλλων Καλαμαριάς, ακολούθησε ο Μέγας Αλέξανδρος (2005-06), η μεταγραφή στον Πανιώνιο (2006-07), η επιστροφή για δύο σεζόν στον Μέγα (2007-09) και η εκ νέου κάθοδος στην Αθήνα για το Παλαιό Φάληρο (2009-10). Η ισπανική Σεντίς το 2010 ήταν η πρώτη της ομάδα στο εξωτερικό. Οι Αιξ-αν-Προβάνς (2010-11), Σαρλβίλ-Μεζιέ (2011-12) και Μπουρζ (2012) ήταν οι σταθμοί της στη Γαλλία, οι Καϊζερί (2012-13) και Αμπντουλά Γκιούλ (2015) στην Τουρκία, ενώ μεσολάβησε η ρωσική Ναντέζντα Όρενμπουργκ (2013-15). Τελευταία της ομάδα ήταν ο Ολυμπιακός τη φανέλα του οποίου φόρεσε για μερικούς μήνες (2016-17).

Η Δημητράκου έγινε η πρώτη Ευρωπαία μπασκεμπολίστρια που έκανε quadruple-double τον Μάρτιο του 2009, όταν σε αγώνα του Μ. Αλεξάνδρου με τον Άρη Χολαργού πέτυχε 49 πόντους με 18 ριμπάουντ, 12 κλεψίματα και 10 ασίστ.

* Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία της Κυριακής" (3 Νοεμβρίου)