Αν η μισή αλήθεια είναι ότι το κράτος μας είναι αθηνοκεντρικό και ως τέτοιο αδικεί κατάφωρα την περιφέρεια, διαθέτοντας δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό του εθνικού πλούτου για έργα και δράσεις στην περιοχή της πρωτεύουσας, η άλλη μισή είναι ότι το επιχείρημα «φταίει η Αθήνα» είναι το άλλοθι του ανίκανου Θεσσαλονικιού.

Η Θεσσαλονίκη, ως η δεύτερη πόλη της χώρας, οφείλει να πάρει επάνω της τον αγώνα για δίκαιη κατανομή των δημόσιων πόρων. Όχι δηλαδή να διεκδικήσει το κομμάτι που της αναλογεί ως δεύτερη, κατατρώγοντας το ήδη περιορισμένο μερίδιο της… άλλης Ελλάδας, αλλά να ηγηθεί των προσπαθειών για αυτό που λέμε αποσυγκέντρωση (ως πρώτο βήμα), αποκέντρωση (ως δεύτερο) και ισόρροπη ανάπτυξη έως τον τελικό στόχο.

Έγιναν πάμπολλες προσπάθειες, εκ Θεσσαλονίκης εκπορευόμενες, υπέρ αυτής της στρατηγικής. Άλλες απέδωσαν άμεσα αποτελέσματα, άλλες έβαζαν λιθαράκια για να αναπτυχθούν τα επόμενα αιτήματα με καλύτερες προϋποθέσεις, άλλες απλά θυσιάστηκαν… υπέρ βωμών και εστιών.

Το ζητούμενο σε αυτήν την πορεία δεν είναι η ανάπτυξη κάποιων δράσεων στην περιφέρεια αλλά η μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων σε αυτήν. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή η απόσπαση οποιουδήποτε δημόσιου υπαλλήλου, η προμήθεια γραφικού υλικού, η ανάθεση ενός μικρού έργου και πάει λέγοντας να χρειάζονται υπογραφή κάποιου προϊστάμενου που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα.

Η δημιουργία των περιφερειών και η κατοχύρωση αρμοδιοτήτων σε αυτές και στους δήμους ήταν ένα τεράστιο βήμα. Επιπλέον, η ΕΡΤ3 με οικονομική και προγραμματική αυτονομία, η ΕΓΝΑΤΙΑ ΑΕ, ο κοινωνικός εταίρος του συνδέσμου βιομηχανιών ήταν νίκες της Θεσσαλονίκης.

Θεωρώ πως όσα βήματα έγιναν για να στηθούν στη χώρα περιφερειακές δομές και να μεταφερθούν στην εκτός Αθηνών Ελλάδα δικαιώματα τελευταίας υπογραφής, έγιναν με μεγάλο κόπο και συντονισμένη δουλειά ανθρώπων της περιφέρειας με όραμα και πείσμα.

Αυτός είναι ο κοπιαστικός και δύσβατος δρόμος που, καθώς δεν φέρνει εύκολα και θεαματικά αποτελέσματα, δεν είναι δημοφιλής σαν εκείνον του να καταγγέλλεις την κακιά Αθήνα και να… αποθεώνεσαι.

Καριέρες έχουν χτίσει αξιωματούχοι της Θεσσαλονίκης πολεμώντας -δήθεν- το κράτος των Αθηνών, που… κατακλέβει την ελληνική περιφέρεια και ειδικά τη Θεσσαλονίκη.

Επί της ουσίας ουδέν. Ούτε έργο ούτε βήμα, ούτε ουσιαστική διεκδίκηση ούτε πειστική επιχειρηματολογία υπέρ της ανάγκης ισόρροπης ανάπτυξης.

Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη ούτε από θορυβώδεις δήθεν μαχητές που ηττώνται αλλά πέφτουν με το κεφάλι ψηλά ούτε από υποτακτικούς των Αθηνών που κάνουν τη δουλειά τους ως τοποτηρητές του υδροκέφαλου κράτους.

Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται ανθρώπους που ξέρουν, θέλουν και μπορούν να διαμορφώσουν ευνοϊκό συσχετισμό δυνάμεων, να διεκδικήσουν και να φέρουν αποτελέσματα.

Χρειάζεται δηλαδή ανθρώπους με σχέδιο και ικανότητες, οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει βαθιά ότι μοναδικό πεδίο δόξας τους είναι τα αποτελέσματα.

*****************************************************************************************************************************

*Σκοτσέζικο ντους επεφύλασσε ο κεντρικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας στο δήμαρχο Αμπελοκήπων - Μενεμένης και πρόεδρο της ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας Λάζαρο Κυρίζογλου, που εξέφρασε τη φιλοδοξία να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας, μετά την αποχώρηση από αυτήν του πρώην δημάρχου Αμαρουσίου Γιώργου Πατούλη, ο οποίος εκλέχτηκε περιφερειάρχης Αττικής.

Στο αίτημα του Λάζαρου -το οποίο είχε την αμέριστη υποστήριξη όλων των δημάρχων της Κεντρικής Μακεδονίας (όχι μόνο των γαλάζιων)- η επίσημη Νέα Δημοκρατία απάντησε με ασαφή και σταδιακά μεταβαλλόμενο τρόπο.

Ξεκίνησαν με ένα «ίσως», ακολούθως συνέχισαν με το «γιατί όχι», έφτασαν την προηγούμενη βδομάδα στο «ναι», για να οδηγηθούν τελικά στο «δεν είναι της ώρας να αποφασίσουμε».

Τι αποφάσισε συγκεκριμένα η Πειραιώς; Να ζητήσει από όλους τους γαλάζιους δημάρχους να μετέχουν σε ένα ψηφοδέλτιο χωρίς επικεφαλής και η επιλογή αυτού να γίνει εκ των υστέρων, ανάμεσα σε όσους εκλεγούν ως μέλη της διοίκησης της ΚΕΔΕ.

Η εν λόγω μέθοδος είναι πρωτοφανής. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή να κατεβούν όλοι οι γαλάζιοι δήμαρχοι, να σκοτωθούν μεταξύ τους για τη μάχη του σταυρού και της επιρροής, και τότε να επιλέξεις τον υποψήφιο για την προεδρία, δυσαρεστώντας τους άλλους. Για να γίνει σαφές το μέγεθος της λαθεμένης λειτουργίας, σκεφτείτε να εκλεγούν στο δ.σ. της ΚΕΔΕ οι δήμαρχοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης, και μετά να αποφασίσει η Πειραιώς να τους αγνοήσει και να δώσει το χρίσμα στο δήμαρχο Αμπελοκήπων, Τρικκαίων ή… Κοκκινομαγούλας και να περιμένουν τον Μπακογιάννη ή τον Ζέρβα να στηρίξουν…

Για να μην πει κανείς ότι αυτός είναι ο ορθός τρόπος λειτουργίας, να πω ότι μονίμως στο παρελθόν, αλλά και τώρα στην ανάλογη Ένωση των περιφερειαρχών, η ΝΔ -όπως και όλα τα κόμματα- επιλέγουν τον αρχηγό της παράταξης που στηρίζουν.

Η αλήθεια είναι ότι στη ΝΔ -βλέπε Θεοδωρικάκος για παράδειγμα- άλλαξαν απόφαση για την υποψηφιότητα του Θεσσαλονικιού Λάζαρου κι επειδή δεν μπορούν να του τραβήξουν το χαλί απευθείας, αποφάσισαν να το κάνουν… σε δόσεις.

Στο χέρι του Κυρίζογλου και των πολυάριθμων αυτοδιοικητικών που τον στηρίζουν να τους χαλάσουν το κακοδουλεμένο σενάριο.

Αναμένουμε εξελίξεις.

* Τα ίδια, Παντελάκη μου, τα ίδια, Παντελή μου, λέει ο σοφός ελληνικός λαός και δεν ξέρω αν ο Παντελής ήταν... βενζινοπώλης, όμως την ιστορία με την τιμή των καυσίμων να τραβάει την ανηφόρα γιατί ακούστηκε, μαθεύτηκε ή τέλος πάντων κυκλοφόρησε πως κάτι γίνεται στον Περσικό Κόλπο και στα χρηματιστήρια ανεβαίνει η τιμή του μπρεντ την έχουν ζήσει όλες οι γενιές των Ελλήνων.

Αυτήν τη φορά, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η επίθεση στη Σαουδική Αραβία και η κόντρα ΗΠΑ και Ιράν είναι πιο σοβαρά από ποτέ, όμως ήδη δύο μέρες μετά τις εχθροπραξίες και τη συνεπακόλουθη αύξηση της τιμής του βαρελιού (στα χαρτιά, πάντα) κάποιοι βενζινοπώλες έφτιαξαν κλίμα πως τα καύσιμα θα εκτοξευτούν, ενώ ακόμη κι όταν τα διεθνή αλλά και τα ελληνικά πρακτορεία μετέδιδαν πως η τιμή πέφτει διαρκώς, οι δικοί μας ανακοίνωναν αυξήσεις.

Πιο εντυπωσιακό όλων σ’ αυτήν την επαναλαμβανόμενη κατάσταση, που θα ήταν αστεία αν δεν επρόκειτο για ξεκάθαρη αισχροκέρδεια, ήταν πως ενώ το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε άμεσα σε σύσκεψη και ενημέρωσε αρμοδίως πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης διεμήνυε σε υψηλούς τόνους πως η τιμή των καυσίμων δεν θα αλλάξει και αλίμονο σε όσους εκμεταλλευτούν τις φήμες και τον πανικό, οι πετρελαιάδες ανακοίνωναν αύξηση 5% σε λίγες μέρες. Τώρα ότι τα καύσιμα που υπάρχουν στα πρατήρια της χώρας μας αγοράστηκαν προ κρίσης και το γεγονός πως ούτως ή άλλως η τιμή στην παγκόσμια αγορά δεν ξέφυγε, μάλλον τους είναι αδιάφορο.

Ας ελπίσουμε η κυβέρνηση να συνεχίσει και πρακτικά στον ίδιο τόνο με τις δηλώσεις των αρμοδίων στελεχών, γιατί το να ζούμε στην τσέπη μας (και μάλιστα ενόψει προμήθειας πετρελαίου θέρμανσης) τη μέρα της... Μαρμότας είναι εξοργιστικό.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 22/9/2019.