ΑΠΟΨΕΙΣ

«Να είμαστε προσεκτικοί». Με αυτήν την φράση ο Α. Τσίπρας νομίζει πως θα κλείσει την υπόθεση Καλογρίτσα- Παππά—CCC. Νομίζει πως με μια φιλική συμβουλή, γενικής χρήσεως, θα αλλάξει την πολιτική ατζέντα που κυριαρχείται από τις αποκαλύψεις για Παπαγγελόπουλο και Παππά.

Ας σκεφτεί ο αναγνώστης τι θα συμβεί στον δημόσιο βίο της πατρίδας μας αν, για οτιδήποτε πολιτικά επιλήψιμο συμβαίνει, ακολουθήσουμε την πολιτική του «να είμαστε προσεκτικοί».

Καμία προσωπική ευθύνη, καμία προσωπική επίπληξη, καμία προσωπική, έστω δειλή, κριτική. Περασμένα, ξεχασμένα.

Φαίνεται πλέον πως ο τέως πρωθυπουργός είναι όμηρος των πεπραγμένων της κυβέρνησης του. Φαίνεται πως αδυνατεί να κρατήσει τις αποστάσεις του από τις συμπεριφορές υπουργών του γιατί τελικά οι πράξεις τους είχαν την έγκριση του.

Ο Τσίπρας ήταν μέσα στην μικρή εικόνα όλων των παρανόμων συμπεριφορών των στενών συνεργατών του. Πώς να τους επιπλήξει σήμερα; Πώς να διαχωρίσει την θέση του; και αυτοί, επειδή γνωρίζουν τον βαθμό συμμετοχής του στις παράνομες πράξεις τους, σφυρίζουν αδιάφορα.

Σαν να μην συνέβη τίποτα. Άλλωστε, η πατρική συμβουλή «να είμαστε προσεκτικοί», τους εξασφαλίζει την εσωκομματική αμνηστία και την πολιτική υποστήριξη.

Έχουν γραφτεί πολλά για την σχέση Τσίπρα-Παππά. Αλλά ακόμα πιο πολλά έχουν γραφτεί για το πώς ο Τσίπρας «εξόντωσε» όλους τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Μετρ στην, ίντριγκα, παλαιοκομμουνιστικής κοπής κυριάρχησε πλήρως στο κόμμα του.

Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσε να περιθωριοποιήσει και τον Ν.Παππά. Στο κάτω κάτω είναι πιο αναλώσιμος από την πλευρά της εσωκομματικής ισχύος από τον Αλαβάνο. Δεν το έκανε. Δεν το έκανε και με τον Παπαγγελόπουλο, που ουδεμία σχέση είχε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άνθρωπος του Παυλόπουλου ήταν.

Ένας άνθρωπος που δεν διακρίνεται για τα φιλεύσπλαχνα αισθήματα του γιατί ξαφνικά στηρίζει δύο βαρίδια; Γιατί επιλέγει να βυθίζεται σιγά-σιγά το σκάφος του, αντί να το ελαφρύνει από την παρουσία τους;

Προφανώς ο Α. Τσίπρας θα πρέπει να επιλέξει αν θα διαχειρισθεί μια κακή ή μια καταστροφική κατάσταση. Και κάνει την πρώτη επιλογή. Κρατά το κόμμα του ενωμένο και το συσπειρώνει, σηκώνοντας την σημαία της απόκρουσης των επιθέσεων της Δεξιάς. Μάλιστα, αν η Νέα Δημοκρατία διαπράξει το στρατηγικό λάθος και εμπλέξει ποινικά και τον ίδιο, ακόμα καλύτερα για τον Α. Τσίπρα.

Η δεύτερη επιλογή, να διαχωρίσει την θέση του ΣΥΡΙΖΑ από τις συμπεριφορές των Παπαγγελόπουλου-Παππά είναι καταστροφική. Στην περίπτωση Παπαγγελλόπουλου θα φανεί πως παίρνει αποστάσεις από την εμβληματική, για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπόθεση Novartis και στην δεύτερη περίπτωση, αυτή του Ν.Παππά, θα φανεί πως παραδέχεται όσα καταθέτουν οι Μιωνή και Καλογρίτσας και έτσι φορτώνει όλους τους χειρισμούς στον στενότερο συνεργάτη του. Κάτι που τελικά θα βαρύνει και τον ίδιο.

Ο Α. Τσίπρας ακολουθεί πιστά την στρατηγική τού «δεν είναι αυτό που νομίζεις».

Συνεπώς, όσοι περιμένουν θεαματικές κινήσεις και παραιτήσεις, πλανώνται πλάνην οικτράν. Με την αυτοκριτική του Ν. Παππά το θέμα έκλεισε για τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου το είπαν. Η υπόθεση Καλογρίτσα είναι μια αστική διαφορά δύο εταιρειών.

Κάποιοι ας μην εξακολουθούν να τρέφουν αυταπάτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ημιμαθείς ανθρώπους, χωρίς καμία καλλιέργεια, χωρίς αίσθημα ευθύνης, που καλοπέρασαν στην εξουσία και το μόνο που ονειρεύονται είναι η επιστροφή τους σε αυτήν.

Και οι Τσίπρας-Παππάς-Παπαγγελόπουλος καθρεφτίζουν την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 12.07.2020