ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν έχει νόημα να γίνει το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν αποτελεί απόδειξη μεγέθυνσης. Αν γίνει, θα γίνει με πλασματικό τρόπο, πράγμα που λέει μεν κάτι για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά τίποτε για το ΠΑΣΟΚ. Τα κόμματα μετριούνται στην κάλπη και μέχρι τις επόμενες εκλογές ισχύει το 11,84% του 2023. Τίποτε δεν θα αλλάξει εάν ο Ανδρουλάκης μιλάει μετά τον πρωθυπουργό, μετακομίσει σε μεγαλύτερο γραφείο ή απασχολήσει περισσότερους μετακλητούς. Ειδικά αυτό, ενδιαφέρει μόνο όσους θα ήθελαν να «τρυπώσουν». Ούτε καν τους χούλιγκαν του κόμματος -αν και είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμη χούλιγκαν μετά το ξεσκαρτάρισμα στην περίοδο του αντιμνημονιακού «αγώνα». Οι χούλιγκαν πέρασαν απέναντι, φίλησαν το χέρι του Τσίπρα και όλοι μαζί πετούσαν πέτρες στο κόμμα που, μόνο αυτό από την αρχή, ανέλαβε την ευθύνη να υπερασπισθεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να σώσει την πατρίδα από την καταστροφή.

Περίπου αναμενόμενο! Τους ξέραμε τους τύπους. Εξουσία ήθελαν, όχι το ΠΑΣΟΚ. Και θα είναι ντροπή αν το ΠΑΣΟΚ καταδεχτεί να τους δεχτεί πίσω. Στην πολιτική, εκτός από την αριθμητική, υπάρχει και η αξιοπρέπεια. Η οποία, με τη σειρά της, συνδέεται με την αριθμητική γιατί κόμμα χωρίς αξιοπρέπεια είναι κόμμα χωρίς αρχές και χωρίς αρχές δεν διαμορφώνεις καθαρή σχέση με τους ψηφοφόρους. Μην πάτε μακριά! Αυτό δεν έγινε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Μάζεψε κάθε καρυδιάς καρύδι για να κάνει κυβέρνηση την «δρακογενιά» και τώρα γελάνε και τα τσιπουράδικα.

Αντιθέτως, για τον ΣΥΡΙΖΑ η απώλεια του ρόλου της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει νόημα. Συμβολικά επιβεβαιώνει την κατάρρευση. Θα πείτε: Καλά, υπάρχει άνθρωπος που δεν βλέπει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει; Κανονικός άνθρωπος όχι! Αλλά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πολλοί που νομίζουν ότι θα ανακόψουν την διάλυση κάνοντας μπούλινγκ με την κατηγορία «αποστασίας». Και μόνο ότι μιλούν για αποστασία εκείνοι που μια χαρά υποδέχτηκαν, μαζί με τις έδρες τους, τους βουλευτές που έφευγαν από το ΠΑΣΟΚ, αργότερα από το Ποτάμι, τους ΑΝΕΛ και την Ένωση Κεντρώων, συνιστά γελοιότητα αλλά τι να κάνουμε; Με τον ΣΥΡΙΖΑ συνηθίσαμε και σ’ αυτήν. Όντως, δεν είναι αδιάφορη η συζήτηση εάν ο βουλευτής που φεύγει από το κόμμα πρέπει και να παραδίδει την έδρα του. Αλλά για να σε πάρουν στα σοβαρά, πρέπει να έχεις την ίδια θέση και για εκείνους που φεύγουν και για εκείνους που έρχονται. Σοβαρή συζήτηση με τύπους «Όπου Φυσάει ο Άνεμος» δεν μπορεί να γίνει.

Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ φέρνει το ΠΑΣΟΚ μπροστά στον πειρασμό να προσελκύσει τους ψηφοφόρους που το είχαν εγκαταλείψει. Προφανώς δεν μπορεί να αρνηθεί τέτοιες ψήφους, εάν έλθουν. Αλλά θα είναι λάθος εάν προσπαθήσει να τις προσελκύσει. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει περιθώριο να ξαναγίνει κόμμα με δύο ψυχές, την λαϊκίστικη και την εκσυγχρονιστική. Στους εύκολους καιρούς, υπό την σκέπη της εξουσίας, οι δύο ψυχές μπορούσαν να συνυπάρξουν. Σήμερα η μία απωθεί την άλλη. Η λαϊκίστικη ψυχή μετρήθηκε, ζυγίστηκε και ευρέθη ηθικώς ελλιπής. Η εκσυγχρονιστική αναφέρεται σε ένα πολύτιμο ιστορικό κεφάλαιο του ΠΑΣΟΚ αλλά θα είναι λάθος της εάν εγκλωβιστεί στις τότε συνθήκες και στα δόγματά της. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να απευθυνθεί στους κεντρώους ψηφοφόρους, αντιλαμβανόμενο τις αγωνίες τους σήμερα. Κέντρο δεν σημαίνει μέσος όρος Αριστεράς και Δεξιάς. Κέντρο σημαίνει λογική. Με λογική και χωρίς μαλλιά στη γλώσσα πρέπει να μιλήσει το ΠΑΣΟΚ για τα εθνικά θέματα, την εθνική ασφάλεια, τη δημόσια τάξη, την παιδεία, την οικονομία, τη λαθρομετανάστευση, αδιαφορώντας αν αυτό που θα λέει θεωρηθεί «δεξιό» ή «αριστερό». Μπορεί να χαλάσει τις καρδιές άλλοτε των Αυριανιστών και άλλοτε των φιλελέφτ που εσχάτως το αγάπησαν αλλά δεν γίνεται να τα έχεις με όλους καλά.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17.11.2024