ΑΠΟΨΕΙΣ

Λυπάμαι που το λέω, αλλά το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δεν παύει να μας εκπλήσσει·για άλλη μία φορά, δυστυχώς δυσάρεστα. Αφορμή γι’ αυτήν τη νέα διαπίστωση είναι ένα αίτημα για χορήγηση πιστοποιητικού σπουδών στο οποίο να δηλώνεται ο χρόνος φοίτησής σου στο ΑΠΘ. Αφού περιπλανηθείς στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος όπου δεν υπάρχουν πληροφορίες για τη συγκεκριμένη περίπτωση, αναζητείς τη Γραμματεία του Τμήματος από το οποίο ελπίζεις να λάβεις το πιστοποιητικό. Προτιμάς να μην τους ενοχλήσεις τηλεφωνικά και τους στέλνεις email για το τι ακριβώς θέλεις προκειμένου να λάβεις οδηγίες. Πράγματι σε λίγο χρόνο έχεις στο κινητό σου αναλυτικές οδηγίες για το πως πρέπει να κινηθείς. Αναλυτικές μεν, πλην όμως αδιέξοδες.

Για παράδειγμα, οι οδηγίες αναφέρουν ότι «η προβλεπόμενη διαδικασία για τη χορήγηση βεβαίωσης ή πιστοποιητικού είναι: Αιτήσεις προς τη Γραμματεία υποβάλλονται από τους αποφοιτήσαντες φοιτητές/τριες μέσω των ηλεκτρονικών υπηρεσιών (students.auth.gr)…». Επιλέγεις το συγκεκριμένο link και διαπιστώνεις ότι για να συνεχίσεις απαιτούνται κωδικοί τους οποίους διαθέτουν προφανώς οι εν ενεργεία φοιτητές, ενδεχομένως και κάποιοι προσφάτως αποφοιτήσαντες. Αναγκάζεσαι να τηλεφωνήσεις και πολύ ευγενικά αποδέχονται ότι πράγματι, χωρίς κωδικούς δεν μπορείς να συνεχίσεις στο συγκεκριμένο link. Αντιπροτείνουν να στείλεις στην ηλεκτρονική διεύθυνση της Γραμματείας του Τμήματος τα δύο δικαιολογητικά που χρειάζονται προκειμένου να σου στείλουν το πιστοποιητικό σπουδών.

Εδώ είναι η δεύτερη, δυσάρεστη έκπληξη. Το πρώτο δικαιολογητικό αφορά μία υπεύθυνη δήλωση ώστε να πιστοποιείται ποιος υποβάλλει το αίτημα, πράγμα λογικό αλλά και εύκολο καθώς γίνεται μέσω gov.gr. Το δεύτερο δικαιολογητικό αφορά αποδεικτικό τραπεζικής συναλλαγής ότι έχεις καταθέσει σε τράπεζα, σε λογαριασμό του ΑΠΘ, ένα ποσόν (κάτι σαν παράβολο), το οποίο διαφέρει αναλόγως με το είδος του πιστοποιητικού. Συγκεκριμένα, η οδηγία σχετικά με αυτό λέει τα εξής: «Για την έκδοση πιστοποιητικού σε πτυχιούχο απαιτείται αντίτιμο (παράβολο) το οποίο κατατίθεται στη Τράπεζα Πειραιώς στον αριθμό λογαριασμού (τον παραθέτει αναλυτικά), με δικαιούχο το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το ποσό που κατατίθεται είναι: για αντίγραφο πτυχίου, πιστοποιητικό αναλυτικής βαθμολογίας και λοιπά πιστοποιητικά, 6€ ανά πιστοποιητικό, για αντίγραφο μεταπτυχιακού ή αντίγραφο διδακτορικού 13€, μεμβράνη 32€».

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: για ποιο λόγο ένας δημόσιος φορέας επιβάλλει χαράτσι για την χορήγηση ενός απλού πιστοποιητικού; (εξαιρώ τη μεμβράνη). Και με ποια λογική υπάρχει αυτή η διαφορετική χρέωση, αναλόγως του είδους του πιστοποιητικού; Πόσο περισσότερος κόπος απαιτείται για χορήγηση ενός αντιγράφου μεταπτυχιακού ή διδακτορικού που να δικαιολογεί υπερδιπλάσιο χαράτσι; Κι επιπλέον, που ακριβώς πάνε αυτά τα χρήματα; Για ποιο σκοπό διατίθενται;

Η επόμενη έκπληξη βρίσκεται στην ακόλουθη πρόταση: «Το προσωπικό του Πανεπιστημίου που υπηρετεί με σχέση εργασίας Δημοσίου Δικαίου και Ιδιωτικού Δικαίου και Δημόσιοι Υπάλληλοι και υπάλληλοι των ΝΠΔΔ, έχουν έκπτωση 50% επί της αντίστοιχης αξίας των παραβόλων, εφόσον προσκομίσουν αποδεικτικό έγγραφο στο οποίο αναγράφεται η σχέση εργασίας». Η γνωστή δηλαδή διακριτική μεταχείριση των «ημετέρων» και των δημοσίων υπαλλήλων εν γένει, έναντι όλων των υπολοίπων. Αλλά είπαμε, αυτό το έχουμε πλέον συνηθίσει.

Όμως οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ. Αφού στείλεις τα δικαιολογητικά τη μία μέρα, περιμένεις ότι τουλάχιστον έως το πέρας εργασίας της επομένης θα έχεις επιτέλους στο email σου το πολυπόθητο πιστοποιητικό. Αμ δε! Αφού και η επόμενη εργάσιμη οδεύει προς το τέλος της λαμβάνεις το θάρρος να ξαναενοχλήσεις. Σου απαντούν ότι το πιστοποιητικό θα το λάβεις την επόμενη εβδομάδα, «μετά δύο με τρεις εργάσιμες». «Για ποιο λόγο χρειάζεται τόσος χρόνος για ένα απλό πιστοποιητικό;» διατυπώνεις την αφελή ερώτηση. Και η απάντηση που σε αφήνει ξερό είναι «επειδή θα πρέπει να κατεβούμε στο υπόγειο για να το αναζητήσουμε»!

Δηλαδή, εν έτει 2024, υπάρχει ένα πανεπιστήμιο, εν προκειμένω το ΑΠΘ, το οποίο διαθέτει αρχεία που δεν έχουν ψηφιοποιηθεί ακόμη και τα οποία για να τα αναζητήσει κανείς θα πρέπει να καταδυθεί στα υπόγεια. Ευτυχώς που την ίδια ώρα στους επάνω ορόφους υπάρχουν θύλακες αριστείας με σημαντικές διεθνείς διακρίσεις στον τομέα της έρευνας.