ΑΠΟΨΕΙΣ

Ήρθε πριν από λίγο ένας σημαντικός επιχειρηματίας στο γραφείο μου και με μάτια που έλαμπαν μου μίλησε για τη Θεσσαλονίκη. Μου είπε πως μία περιοχή ανθίζει όταν έρχονται άνθρωποι με χρήματα και διάθεση να τα επενδύσουν. Υποστήριξε πως και στη Θεσσαλονίκη εάν έρθουν τα πρώτα χρήματα και οι πρώτοι άνθρωποι, όλοι μετά θα θέλουν να έρθουν εδώ και να ακολουθήσουν τα βήματά τους.

Μου είπε και άλλα πολλά μαγικά πράγματα. Ότι δεν πρέπει να απογοητεύομαι όταν κάτι αργεί να πάρει μπρος. Και το τρένο μου είπε στην αρχή πάει αργά και μετά επιταχύνει. Μου είπε ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή όταν προσπαθούμε κάτι. Και μετά αναφέρθηκε στους πραγματικά ταλαντούχους ανθρώπους. Είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν υποχρέωση να κάνουν θετικά πράγματα για τους γύρω τους. Και ότι εάν δεν κάνουν θετικές κινήσεις για τους γύρω τους και τις κάνουν για τον εαυτό τους, τότε είναι βέβαιο πως θα αποτύχουν. Και ευχήθηκε οι πραγματικά ταλαντούχοι άνθρωποι να ασχοληθούν με την πολιτική. Αλλά όπως πρόσθεσε συνήθως οι ταλαντούχοι άνθρωποι είναι αυτοί που διστάζουν να ασχοληθούν με την πολιτική διότι έχουν πολλά να ρισκάρουν. Την επιτυχία τους, την καριέρα τους, την ευτυχία τους. Τέλος μου είπε ότι χωρίζει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, στους βολεμένους και στους ανήσυχους, τους ξεβολεμένους.

Με αφορμή όλα αυτά αναρωτήθηκα εγώ πού ανήκω, στους μεν ή στους δε. Αναρωτήθηκα επίσης εάν ανήκω στους ταλαντούχους ή όχι, και εάν κάνω πράγματα για το καλό των άλλων. Σκέφτηκα τέλος ότι έτσι όπως μου τα είπε, ακόμα και αν ανήκω στους βολεμένους και τους ατάλαντους, με κινητοποίησε, ώστε να κάνω κι εγώ πράγματα για την πόλη μου.

Έχουμε όλοι μας, από όποιο μετερίζι και αν βρισκόμαστε την ίδια υποχρέωση απέναντι στους άλλους και απέναντι στην πόλη. Η πρώτη μας μεγάλη υποχρέωση ξεκινάει από την καθημερινότητά μας. Από το σκουπίδι που δεν θα πετάξουμε, από τα αδέσποτα που θα περιποιηθούμε από τον τρόπο που θα δώσουμε οδηγίες σ’ έναν τουρίστα και ακόμα πιο σημαντικό από τον τρόπο που θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, και ακόμα πιο σημαντικό από τον τρόπο που θα ασκήσουμε τη δουλειά μας και ακόμα πιο σημαντικό από το πώς θα ψηφίσουμε και ποιόν θα ψηφίσουμε.

Όλες αυτές οι μικρές μεγάλες μας αποφάσεις είναι αυτές που θα αλλάξουν τον κόσμο. Το πώς θα συμπεριφερθούμε στους συνεργάτες μας, το πώς θα αγκαλιάσουμε τον σύντροφό μας και θα διαφωνήσουμε με το παιδί μας αποτελούν όλα μέρος της ενέργειας που θα αφήσουμε πάνω στη γη, στον τόπο μας και εντέλει στους σημαντικούς μας ανθρώπους. Είναι αυτό το βαθύτερο νόημα της ζωής που αναζητούμε ώστε να νιώθουμε ότι δεν είναι όλα μάταια.