ΑΠΟΨΕΙΣ

Η συζήτηση για τις τράπεζες λίγο θέλει να ξεφύγει προς τον λαϊκισμό. Υπάρχουν εύκολα στερεότυπα και αρκετή εύφλεκτη ύλη, όχι μόνο εκείνη που μας άφησε κληρονομιά ο «αντιμνημονιακός αγώνας». Ο άνθρωπος που τρέχει και δεν προλαβαίνει το στεγαστικό δάνειο γιατί προστίθενται τόκοι πάνω στους τόκους ή, ακόμη χειρότερα, εκείνος που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και πέντε φορές τη μέρα του τηλεφωνεί η εισπρακτική και του κάνει bullying, δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει την Τράπεζα ως μία επιχείρηση που δεν χαρίζει χρήμα -πράγμα που έπρεπε να γνωρίζει από την αρχή γιατί κανείς δεν του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό για να του δώσει δάνειο.

Αλλά δεν χρειάζεται να είσαι αιχμάλωτος του δανείου για να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν διαβάζεις ότι τα fund αξιώνουν να εξαιρεθούν από ό,τι ισχύει για τους κοινούς θνητούς αυτής της χώρας και να πουλάνε την περιουσία που απέκτησαν σε πλειστηριασμό χωρίς προηγουμένως να τακτοποιήσουν τις πολεοδομικές εκκρεμότητες. Ωραίες ιδέες κατεβάζουν οι γιάπηδες του παρασιτικού καπιταλισμού. Δηλαδή τα fund -στην πραγματικότητα οι τράπεζες που κρύβονται πίσω τους- θέλουν να αγοράζουν στον πλειστηριασμό ένα εργοστάσιο που το μισό είναι αυθαίρετο και να το πουλάνε για ολόκληρο χωρίς να βγάλουν δραχμή από το ταμείο, όπως κάνει ο πολίτης για να «τακτοποιήσει» το υπόγειο όπου έβαλε δύο καναπέδες για να κάθεται και δεν το άφησε αποθήκη. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκουν και κάνουν. Μιλάμε για τη χώρα όπου για να στείλεις πενήντα ευρώ από λογαριασμό σου σε λογαριασμό σου σε άλλη τράπεζα, πληρώνεις προμήθεια τέσσερα ευρώ ενώ για να στείλεις δέκα χιλιάδες από την Ελλάδα στη Γερμανία πληρώνεις ένα! Αυτό θα αλλάξει, είπε πανηγυρικά ο πρωθυπουργός αλλά αφού χρειάστηκε να «σηκώσει» το θέμα το ΠΑΣΟΚ και να φάει τόνους λάσπης από τους λογαριασμούς της κυβερνητικής «υπόγας» στα social media. Γιατί έτσι γίνεται με τις «υπόγες». Μέχρι να φτάσει η «γραμμή», λειτουργεί ο αυτόματος πιλότος και σ’ αυτό το θέμα ο αυτόματος πιλότος λέει ότι όποιος διαμαρτύρεται για τις τράπεζες είναι γκρινιάρης και τζαμπατζής.

Ευτυχώς, δεν πληρώσαμε αναλόγως της ανοησίας μας τους απατεώνες που έστησαν καριέρες πάνω στην αντιτραπεζική ρητορεία. Δύο στους τρεις ψηφίσαμε «όχι» στο δημοψήφισμα, κάποιοι νομίζοντας ότι αν χρεωκοπήσουν οι τράπεζες και επιστρέψουμε στη δραχμή θα σβηστεί το δάνειο αλλά ο καλός θεός μας προστάτευσε και δεν καταντήσαμε να κάνουμε συναλλαγές με μαρούλια -όπως μας άξιζε. Οι καταθέσεις σώθηκαν, οι τράπεζες επιβίωσαν, φέτος διένειμαν και κέρδη στους μετόχους για πρώτη φορά μετά την κρίση. Χαλάλι τους, αυτές είναι καλές ειδήσεις. Ο εύρωστος τραπεζικός τομέας αποτελεί προϋπόθεση για εύρωστη οικονομία - όλα τ΄ άλλα είναι μαρξιστοφανείς αναλύσεις για καφενεία και τσιπουράδικα. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να έχουν αφεθεί οι τράπεζες ανεξέλεγκτες, υπάρχει απόσταση.

Προφανώς δεν μπορεί το Κράτος να υποχρεώσει τις τράπεζες να ανοίξουν τα ταμεία και να μοιράζουν δάνεια, όπως θέλει η χαζοδεξιά. Ούτε να επανακρατικοποιήσει κάποια από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες, όπως λέει ο Πολάκης. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Μπορεί, όμως, να τις υποχρεώσει στα εύκολα. Η γιαγιά που έδωσε τον οβολό της για να ανακεφαλαιοποιηθεί η υπό χρεωκοπία τράπεζα και να εισπράττει ο ceo εξακόσιες χιλιάδες το χρόνο συν τα bonus, έχει δικαίωμα να ανοίγει την πόρτα, να πηγαίνει στον υπάλληλο και να εξυπηρετείται χωρίς προηγουμένως να κλείνει ραντεβού από τον υπολογιστή που δεν έχει. Και ο γιός της γιαγιάς έχει επίσης δικαίωμα να τηλεφωνεί και κάποιος να τον εξυπηρετεί. Όχι να περνάει από τον εξευτελισμό «αν είστε ψηλός πατήστε το ένα, αν είστε κοντός πατήστε το δύο», να τον έχουν 29 λεπτά στην αναμονή και στο τριακοστό να πέφτει η γραμμή. Άνθρωποι να δουλέψουν και σ’ αυτές τις θέσεις, δεν πειράζει αν πληρωθούν και λίγοι μισθοί παραπάνω.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.12.2024