ΑΠΟΨΕΙΣ

Με τον κορονοϊό να απασχολεί πηγαίνοντας προς την αρχή του φθινοπώρου και το ποσοστό εμβολιασμένων από 60% στο σύνολο του πληθυσμού μέχρι 65%, αν μετρήσουμε τους πάνω από 12 ετών ανησυχούμε γιατί θα ξαναβρεθούμε σε δύσκολες καταστάσεις. Ένα μήνα μακριά από το 80% (με το δεδομένο ότι 10% περίπου έχει νοσήσει) περιμένουμε. Ότι στείλαμε την ολυμπιακή μας ομάδα ανεμβολίαστη στο Τόκυο με ξεπερνά.

Επιμένω ότι η μόνη λύση είναι να υποχρεωθούν για να εγγραφούν στο σχολείο και τα πανεπιστήμια μαθητές και φοιτητές να εμβολιαστούν. Για να μην παρασύρουν 80-100 χιλιάδες από τους άλλους στον θάνατο και να δουλέψουν σχολεία και πανεπιστήμια. Ας σκεφτεί η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα ότι εκτός από τους διάφορους που αντιδρούν υπάρχουν και οι άλλοι. Το 60% που εμβολιάστηκε…. Και αυτοί ψηφίζουν.

Αλλά αυτές τις μέρες κυριαρχεί η μόλυνση των Ταλιμπάν. Μέχρι το 1976 το Αφγανιστάν ήταν μία αυταρχική δικτατορία. Όπως και άλλες χώρες αυτής της περιοχής. Οι δύο παίκτες εκείνης της περιόδου (μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) μέσα στην αφέλεια τους και στην αίσθηση υπεροχής μπροστά στην παγκοσμιοποίηση προσπαθούσαν να πάρουν καλύτερη θέση στην παγκόσμια κατάσταση. Οι πρώτοι της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών είχαν καλομάθει από την εξαγωγή της «επανάστασης» στους γύρω τους -Πολωνία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Γερμανία, Βαλτική, Ουκρανία, Γιουγκοσλαβία και άλλοι που βρήκαν τον παράδεισο και το 1989 με την κατάρρευση της σοβιετικής διοίκησης ανέπνευσαν, έχουν να μας πουν πολλά. Έμειναν παράδεισοι που ακόμη και ελληνικά κόμματα καλοβλέπουν (Βόρεια Κορέα, Κούβα κ.λπ.). Η θρησκεία -κάθε είδους έχει το δικό της παράδεισο.

Έτσι το 1978 η εξαγωγή της επανάστασης έφερε στα χέρια μιας διεφθαρμένης αλλά «σοσιαλιστικής» διοίκησης το Αφγανιστάν. Το 1992 μαζί με τους άλλους κατέρρευσε. Τότε ανέλαβαν οι άλλοι. Οι ΗΠΑ για να καταλάβουν πρωτεύουσα θέση μπλέχτηκαν σε μία ακόμη μάχη. Το Βιετνάμ και η Κορέα δεν τους δίδαξαν τίποτα, ούτε η καταστροφή χωρών όπως το Ιράν και το Ιράκ και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αφελείς πάντα νόμιζαν ότι οι υποψήφιοι δικτάτορες που τους προσέγγιζαν ζητώντας τα μέσα να ανατρέψουν τους υπάρχοντες δικτάτορες θα εγκαθιστούσαν «δημοκρατία». Δηλαδή πολυκομματισμό, κοινοβούλιο κ.λπ. Αφελείς. Σαν τους άλλους του κομμουνισμού. Η διαρκής αποτυχία δεν τους έμαθε τίποτα.

Από κοντά και οι «θεωρητικοί» του καλού ολοκληρωτισμού. Για τον απλό λαό ενάντια στις ελίτ κ.λπ., κ.λπ. οι διάφοροι δικτάτορες βρίσκουν πάντα υποστήριξη -αλλά και κόμματα που προβάλουν την κατάσταση αυτή.

Τώρα; Στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης μας είναι αδύνατον να αποκλείσουμε μία χώρα. Να την αναγκάσουμε να συμπεριφερθεί σαν εμάς είναι πρακτικά αδύνατον. Αν σταματήσουμε να στέλνουμε εμβόλια, φάρμακα και τρόφιμα κάποιος καλοθελητής (π.χ. Κίνα και Ρωσία) θα τους περιθάλψει. Τι άραγε είναι το όφελος τους;

Εμάς που ο Μέγας Αλέξανδρος έχασε στο Αφγανιστάν μας ενδιαφέρει να μην γεμίσουμε με Αφγανούς και Αφγανές. Ας ζήσουν την ζωή τους ήρεμοι, όπως την θέλουν. Το πρότυπο τους και το παράδειγμα τους δεν είναι αποδεκτό από εμάς. Ούτε έχουμε να κερδίσουμε κάτι από αυτούς.