Η κασέτα της κλάψας
Οι «φίλοι του λαού» έπιασαν πάλι δουλειά. Δεν έφτασαν ακόμη τις επιδόσεις της πενταετίας 2010-15 αλλά οι στροφές ανεβαίνουν και αν «βοηθήσει» λίγο ο πόλεμος στην Ουκρανία, ίσως αναβιώσει το κλίμα των «αγανακτισμένων». Για την ιδιωτική τηλεόραση, η κλάψα για τα βάσανα του «κοσμάκη» έχει πολύ ψωμί. Για την αξιωματική αντιπολίτευση επίσης.
Ας μην κοιμόσαστε ήσυχοι, ότι μετά την περιπέτεια ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η κοινωνία ωρίμασε. Αν είχε ωριμάσει, οι εκπομπάρχες που οργίζονται επειδή ο ΟΑΕΔ θα σου κόβει το επίδομα ανεργίας εφόσον αρνηθείς τρεις προτάσεις εργασίας, θα είχαν βγει στη σύνταξη. Δεν βγήκαν! Παραμένουν οpinion leaders στο κοινό τους και οι μηνιαίες αμοιβές τους υψηλότερες απ’ όσα θα μπορούσαν να αποταμιεύσουν οι θαυμαστές τους σε μισή ζωή. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, και μόνο επειδή ζήτησε από τον Πούτιν να τυπώσει δραχμές βγάζοντας την χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί από το πολιτικό σκηνικό, η δε ηγετική ομάδα του να μετανοήσει δημοσίως. Να παραδεχθεί ότι είναι είτε άχρηστη είτε ανεύθυνη είτε και τα δύο, και να αποσυρθεί σε κάποιο μοναστήρι για ισόβια νηστεία και προσευχή. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν έπεσε κάτω από το 20% και αν σήμερα είχαμε εκλογές, θα συγκέντρωνε πολύ περισσότερο. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι αυτό που αντιπροσωπεύουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ παραμένει μειοψηφικό έναντι του αθροίσματος ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Ελληνικής Λύσης, ΜέΡΑ 25 και «επιρροής Κασιδιάρη». Απλώς αλλάζουν οι αφορμές. Ήταν οι «πλατείες», το «όχι» στο δημοψήφισμα, τα εμβόλια. Με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προστέθηκε και ο αμοραλισμός. Άμαχοι δολοφονούνται, βιάζονται, απάγονται ως όμηροι αλλά εμείς κλαιγόμαστε για τον λογαριασμό του φυσικού αερίου. Και για την τιμή του οβελία!
Θα παίξει πολύ η κασέτα της ακρίβειας. Και εμείς πρέπει να αποφασίσουμε εάν θα ανεχθούμε να δεσπόζεται η δημόσια συζήτηση από την κακομοιριά ή θα κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Με όσο χλευασμό αξίζει στους εκφραστές της αθλιότητας, αδιάφορο εάν το κίνητρό τους είναι η αφέλεια ή τα ρούβλια της πρεσβείας. Εδώ δεν χωρούν «ναι μεν, αλλά…». Η Ελλάδα ανήκει στον ελεύθερο κόσμο. Αυτή υπήρξε θεμελιώδης επιλογή της που δικαιώθηκε από την Ιστορία. Η Ουκρανία δέχεται επίθεση από μια χώρα με αυταρχικό καθεστώς που της αμφισβητεί το δικαίωμα να επιλέξει το μέλλον της. Η Ρωσία απειλεί ανοιχτά την Βαλτική, την Μολδαβία, την Πολωνία, ακόμη και τη Σκανδιναβία. Ο ελεύθερος κόσμος -δηλαδή ο δυτικός κόσμος για να μην μασάμε τα λόγια μας- έχει επιλέξει την πιο ήπια μορφή αντίδρασης, τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον του εισβολέα. Η Ελλάδα δεν επιτρέπεται να παραστήσει την «επιτήδεια ουδέτερη». Θα ήταν αυτοκαταστροφικό όταν απέναντι υπάρχει η Τουρκία που αύριο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα για να της επιτεθεί. Ακόμη περισσότερο, θα ήταν άτιμο και, κατά την ρήση του Ελευθέριου Βενιζέλου, «το Έθνος είναι πολύ μικρό δια να διαπράξη μίαν τόσο μεγάλην ατιμίαν». Κι ας λένε ό,τι θέλουν κάτι απίθανοι απόστρατοι στρατηγοί που τους χρυσοπληρώναμε για να φυλάνε τα σύνορα και τώρα κατηγορούν τον Ζελένσκι επειδή δεν παραδόθηκε την πρώτη μέρα. Η πολιτική των κυρώσεων προκαλεί αυξήσεις στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο και σε πολλά προϊόντα που εξαρτώνται από την ενέργεια. Συνεπώς, ναι! Εφόσον η Ελλάδα επέλεξε την έντιμη και εθνικά υπεύθυνη στάση, οι καλομαθημένοι πολίτες της θα χρειαστεί να κατεβάσουν λίγο τον θερμοστάτη. Όπως είπε η πρωθυπουργός της Εσθονίας, «το φυσικό αέριο είναι ακριβό αλλά η ελευθερία είναι ανεκτίμητη». Αφήστε που κάθε πρωί το μποτιλιάρισμα αρχίζει από την Βασιλίσσης Όλγας και τελειώνει στα Δικαστήρια, πράγμα που μας λέει ότι η γκρίνια, γκρίνια αλλά κανένας δεν έχει χαλάσει τις ωραίες καθημερινές συνήθειές του επειδή ακρίβυνε η βενζίνη…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 30.04.2022