ΑΠΟΨΕΙΣ

Δεν είναι ξεχασμένα γιατί δεν είναι περασμένα

 19/04/2021 21:00

Τώρα που η ρόδα του λαϊκισμού αρχίζει πάλι να γυρίζει και ο «κουρασμένος» κόσμος επιστρέφει στις πατροπαράδοτες συνήθειες, να λατρεύει όσους του υπόσχονται τον ουρανό με τ’ άστρα, το «λεφτόδεντρο» ανακτά την θέση του στην δημόσια συζήτηση. Η συλλογική μνήμη είναι αποδεδειγμένα ρηχή και όσοι επαναπαύονται στην ιδέα ότι το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» έσπασε τα μούτρα του πάνω στην πραγματικότητα, άρα όλοι σοβαρέψαμε, αγνοούν ότι έχουν να κάνουν με μια κοινωνία όπου δύο στους τρεις ψήφισαν να φύγουμε από το ευρώ επειδή έτσι «θα παρακαλούσαν να μας δανείζουν» και τέσσερις στους δέκα ενθουσιάστηκαν ακούγοντας ότι ο Τσίπρας θα βαρούσε το νταούλι και οι αγορές θα χόρευαν. Αυτό δεν αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη.

Δεν είναι όλοι τόσο εύπιστοι. Αν ήταν, θα έπρεπε να τεθούν σε καθεστώς πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαραστάσεως ως αδυνατούντες να επιμελούνται των υποθέσεών τους. Οι περισσότεροι μια χαρά ξέρουν να φροντίζουν το συμφέρον τους. Πάνω - κάτω αντιλαμβάνονται πού χαράσσονται τα όρια του εφικτού και του ανέφικτου. Δεν παίρνουν τοις μετρητοίς ένα κόμμα του οποίου η τομεάρχης εργασίας νομίζει ότι η ανάπτυξη έρχεται με την αύξηση μισθών και όχι η αύξηση μισθών με την ανάπτυξη (Έφη Αχτσιόγλου, 14/09/2019). Απλώς, όπως συνέβη και κατά το διάστημα 2010 - 2015, πιστεύουν ότι οι ίδιοι θα ωφεληθούν, είτε ως άτομα είτε ως μέλη κάποιας επαγγελματικής ομάδας, και ας γκρεμιστεί ο κόσμος γύρω τους. Δεν έχουν τελείως άδικο. Όπως δεν μοιράστηκε δίκαια ο λογαριασμός του Μνημονίου, έτσι προσδοκούν ότι θα εξαιρεθούν από τον λογαριασμό της πανδημίας. Κάποιοι ότι θα βγουν και κερδισμένοι. Το 2015 δεν είναι ξεχασμένο επειδή δεν είναι περασμένο και αποτελεί σταθερό οδηγό στην πραγματικότητα της χώρας. Τους έλεγες ότι με την έξοδο από το ευρώ θα καταρρεύσει η οικονομία, ότι απεμπολείται το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ότι τα παιδιά τους θα ζήσουν καταστάσεις εφιαλτικές και σου απαντούσαν ότι έτσι θα σβηστούν τα δάνειά τους. Σιγά μην είχαν ασχοληθεί με το «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» και το «Preliminary Debt sustainability analysis». Να ξεφορτωθούν τα δάνεια ήθελαν οι άνθρωποι.

Μην παραξενεύστε, λοιπόν, που έρχονται πάλι στη μόδα συνθήματα καταγεγραμμένα στη σφαίρα της φαιδρότητος. Υπάρχει κοινό πρόθυμο για τα πάντα. Απλώς, επανέρχονται με άλλο περίβλημα. Το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» έχει γίνει «νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας», κάτι που το κάνει να ακούγεται μετριοπαθέστερο αλλά όχι λογικότερο. Και η θρυλική «σεισάχθεια» με την οποία χτίστηκαν καριέρες και καριέρες, διατυπώνεται ως «ολιστικό πλαίσιο διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους, χωρίς ημερομηνία λήξης, που καλύπτει όλες τις κατηγορίες οφειλών και θα επιτρέπει στους πολίτες να απεγκλωβίζονται από τα χρέη τους». Όπως χθες, έτσι και σήμερα, σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Τι σημαίνει «νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας;». Προφανώς ότι η πρώτη κατοικία απαγορεύεται να εκπλειστηριασθεί. Ωραία! Ποια τράπεζα θα χορηγήσει στεγαστικό δάνειο εάν γνωρίζει ότι ο οφειλέτης θα μπορεί χωρίς συνέπειες να μην το αποπληρώσει; Ποια τράπεζα θα εγκρίνει επιχειρηματικό δάνειο προς κάποια από τις κατά κανόνα άνευ περιουσιακών στοιχείων επιχειρήσεις χωρίς εμπράγματη ασφάλεια σε ακίνητο εγγυητή; Καμία! Άρα, για ποια χρηματοδότηση των επιχειρήσεων μιλάμε; Ας πούμε καλύτερα λεφτά στο βρόντο για να συνεννοούμαστε. Και ποιος θα πληρώσει την περικοπή του 60% του ιδιωτικού χρέους; Το Δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, είτε με απευθείας φόρους είτε με δημόσιο δανεισμό που θα φέρει νέους φόρους. Αυτά είναι οικονομικά φακιρικά. Και όποιος πέσει στην παγίδα να τα κουβεντιάσει, είναι σα να ανοίγει συζήτηση με υποστηρικτές της θεωρίας της κοίλης γης. Δεν θα πείσει, θα χάσει και το χρόνο του…


*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 18 Απριλίου 2021