ΑΠΟΨΕΙΣ

Το μπούλινγκ του παραλογισμού, επιστημονικοφανούς ή καφενειακού, μας εκπαίδευσε να παίρνουμε στα σοβαρά πράγματα που είναι μόνο για γέλια. Από πού ως πού είναι «ακροδεξιά ατζέντα» η παρουσία της Αστυνομίας στο ΑΠΘ; Στην Κούβα του Κάστρο ή στην Βενεζουέλα του Μαδούρο που βρίσκονται υπεράνω πάσης υποψίας για «ακροδεξιές ατζέντες», υπάρχουν πανεπιστήμια όπου φοιτητές πλακώνουν στο ξύλο τους καθηγητές ή καταλαμβάνουν χώρους για να φτιάξουν «στέκια»; Και αν βρεθούν πέντε, δέκα, εκατό για να το κάνουν, έχετε αμφιβολία ότι θα τους κλάψει η μανούλα τους στο επόμενο ημίωρο; Αφήστε τους θαυμαστές του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Το να οργίζονται για τα ΜΑΤ οι θαυμαστές της KGB που ήξερε και τι ώρα έπαιρνες το χάπι για την πίεση, δεν έχει θέση στην κλίμακα του πολιτικού θράσους, Αυτοί έχουν περάσει προ πολλού στο πεδίο του πολιτικού σουρεαλισμού.

Για να μην χάσουμε τελείως τη μπάλα: Τα πανεπιστήμια δεν ανήκουν στους φοιτητές και άλλα τέτοια αγαπησιάρικα που επαναλαμβάνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη περισσότερο, δεν ανήκουν σε κάποιους φοιτητές. Τα πανεπιστήμια αποτελούν δημόσια περιουσία. Οι φορολογούμενοι πληρώνουν για να τα φτιάξουν, για να τα συντηρήσουν, για να τα λειτουργήσουν, για να αγοράσουν τον εξοπλισμό που καταστρέφεται ή λεηλατείται ξανά και ξανά. Οι φοιτητές είναι περαστικοί. Είναι εκεί για να σπουδάσουν, να αμφισβητήσουν ή να διασκεδάσουν αλλά, πάντως, όχι για να σπάσουν και να ρημάξουν ούτε να δείρουν εκείνους που δεν τους αρέσει η φάτσα τους. Ούτε χρειάζεται να εξηγήσει η Πρυτανεία εάν το μελέτησε καμιά δεκαριά χρόνια προτού αποφασίσει να φτιάξει βιβλιοθήκη, όπως απαιτούν οι υποστηρικτές των μπαχαλάκηδων. Σιγά μην τους εμφανίσουν και οικονομοτεχνική μελέτη! Δικαίωμα της Πρυτανείας είναι να φτιάξει ό,τι θέλει στον κατειλημμένο επί 36 χρόνια που ονομαζόταν «στέκι του Βιολογικού». Βιβλιοθήκη, αναγνωστήριο, αίθουσα γυμναστικής, κυλικείο ή στέρνα για βατράχια. Και αν κάποιοι φοιτητές ή εξωπανεπιστημιακοί, νεαροί ή παλιμπαιδίζοντες μεσήλικες, θέλουν να το εμποδίσουν, αναγκαστικά θα επέμβει η Αστυνομία. Τα ΜΑΤ δεν βρέθηκαν χωρίς λόγο στο ΑΠΘ ούτε οι αστυνομικοί έχουν καημό να φοράνε στολές και κράνη με 35 βαθμούς θερμοκρασία. Τα ΜΑΤ βρέθηκαν εκεί επειδή μια ομάδα φοιτητών ή παρεπιδημούντων στο πανεπιστήμιο έχει αναδείξει σε πράξη γοήτρου να εμποδίσει με τσαμπουκά να εφαρμοσθεί μια απόφαση της Πρυτανείας. Επειδή η ριζοσπαστική / κομμουνιστική αντιπολίτευση βρήκε την ευκαιρία να παίξει την κασέτα της αστυνομοκρατίας. Που μπορεί να είναι γελοία αλλά χάρις σ΄ αυτήν κάτι «τσίμπησε» δημοσκοπικά στην περίοδο της πανδημίας, τότε που ο Μητσοτάκης «τα είχε βάλει με τη νεολαία» και τα ΜΑΤ εμπόδιζαν τους νεαρούς να πίνουν μπύρες, μαύρα μεσάνυχτα στις πλατείες. Και επειδή κάποιοι πανεπιστημιακοί, καθένας για τους δικούς του λόγους, προτιμούν να αποφασίζουν για το πανεπιστήμιο οι τύποι με τις βαριοπούλες και όχι το πρυτανικό συμβούλιο. Θα μπορούσαμε να τους ακούσουμε, εάν είχαν πει μια κουβέντα συμπάθειας για τους συναδέλφους τους που έχουν ξυλοκοπηθεί, προπηλακισθεί, εξυβριστεί στα εκατοντάδες περιστατικά βίας που έχουν καταγραφεί στο ΑΠΘ. Αφού τότε δεν μίλησαν, η άποψή τους έχει μικρότερη αξία και από τα bytes των κινητών τηλεφώνων όπου καταγράφονται οι δηλώσεις τους.

Η κυβέρνηση πράγματι βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Μία μέρα να λείψουν τα ΜΑΤ από το ΑΠΘ, θα πλακώσουν οι βαριοπούλες. Να διατηρήσει μονίμως την Αστυνομία εκεί, είναι αδύνατο. Οι συλλήψεις δεν έχουν αποτέλεσμα γιατί, με εξαίρεση τις μολότοφ, οι πράξεις αυτές είναι πλημμελήματα, δηλαδή τη μία οι δράστες συλλαμβάνονται και την επομένη επιστρέφουν στο πεδίο της μάχης. Και αν κάποιος πιστεύει ότι σ΄ αυτό το δηλητηριασμένο περιβάλλον μπορεί να επιβιώσει η άοπλη πανεπιστημιακή αστυνομία, καλύτερα να διαβάσει τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ.