ΑΠΟΨΕΙΣ

Πόση απελπισία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για να πιστεύει όλα όσα του γράφει ένας άλλος άνθρωπος στο πεδίο των μηνυμάτων ενός άψυχου μέσου κοινωνικής δικτύωσης, ο οποίος μάλιστα δεν στέλνει και φωτογραφίες του παρόλο που από την άλλη πλευρά έχει ζητηθεί;

Πόση απόγνωση μπορεί να διακρίνει κάποιον που ξεκινάει μόνος του ένα μακρύ ταξίδι για να γνωρίσει έναν άνθρωπο με τον οποίο μιλάει απλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -μπορεί και για πάνω από έναν χρόνο- αλλά δεν τον έχει δει ποτέ, δεν έχει καν ακούσει τη φωνή του;

Πόση αφέλεια μπορεί να έχει αυτός που μιλάει στα social media με έναν άγνωστο πιστεύοντας ότι είναι ένας εν δυνάμει έρωτας, χωρίς να πηγαίνει το μυαλό του ότι αυτό το «πέσιμο» που λέμε στην κοινή γλώσσα εκείνος ο άλλος δεν το κάνει ταυτόχρονα και σε άλλους πενήντα και… όποιος ανταποκριθεί;

Όχι πως αυτό βέβαια δικαιολογεί έναν βιασμό. Εννοείται πως δεν τον δικαιολογεί. Και καταδικαστέος είναι και πρέπει ο θύτης να τιμωρηθεί με την ανώτατη τιμωρία που μπορεί να υπάρξει.

Από εκεί και πέρα όμως καλά είναι και εμείς από την πλευρά μας να είμαστε προσεκτικοί -άλλωστε πολλές φορές οι εκπρόσωποι της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος μας εφιστούν την προσοχή και μέσω των ΜΜΕ.

Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο ακόμη και να συνομιλήσω με κάποιον άγνωστο σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μου στέλνουν μηνύματα του τύπου «Τι όμορφη που είσαι… Θέλεις να γνωριστούμε;». Αμφιβάλω δε αν έχουν δει τη φωτογραφία μου και δεν έχω απαντήσει ποτέ και σε κανέναν. Είναι μία απαράβατη αρχή μου αυτό και δεν το σπάω με τίποτε.

Τα περισσότερα δε από αυτά είναι ψεύτικα προφίλ που, ποιος ξέρει, ποιοι και για ποιους λόγους τα διατηρούν- όσοι είμαστε λίγο υποψιασμένοι μπορούμε να φανταστούμε διάφορα σενάρια.

Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ όμως είναι ότι η παρορμητικότητα, η αφέλεια και πολλές φορές η ευπιστία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των αθώων παιδικών ψυχών.

Και ότι είναι πολύ εύκολο ένα παιδί να παρασυρθεί και να πέσει σε πολλαπλές παγίδες, αν δεν έχει ενημέρωση και παρακολούθηση, κυρίως από τους γονείς του, από το σχολείο.

Γι’ αυτό τα παιδιά μας και τα μάτια μας! Εδώ την πατάνε ενήλικες, δύσκολο είναι να παραμυθιαστεί ένα παιδάκι;