ΑΠΟΨΕΙΣ

Όταν ξεκινάς πουλώντας σκίσιμο των μνημονίων «με ένα νόμο και με ένα άρθρο», ζήτημα χρόνου είναι να φτάσεις στο «κάτω τα χέρια από τα πανηγύρια». Ίδιος είναι ο παρονομαστής. Το θυμικό ενός κακομαθημένου κόσμου που αρνείται να αποδεχθεί αυτό που μια χαρά είχαν καταλάβει οι πατεράδες του, έχοντας περάσει από πείνα, απώλειες και στερήσεις. Ότι το σύμπαν δεν έχει διάθεση να συνωμοτήσει για να μη σου χαλάσει τη ζαχαρένια. Και όταν υπάρχει πελάτης για να αγοράσει αέρα κοπανιστό, ο απατεώνας που θα εμφανιστεί για να του τον πουλήσει βρίσκεται στην επόμενη γωνιά. Σε εμάς έτυχαν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ακούγεται γελοίο οι λοιμωξιολόγοι να προειδοποιούν ότι τα καλοκαιρινά πανηγύρια φουντώνουν τον κίνδυνο για τον COVID-19 και ο ΣΥΡΙΖΑ να παριστάνει τον προστάτη τους. Αλλά όχι έκπληξη. Νωρίτερα, στην αρχή της πανδημίας, είχε παραστήσει και τον προστάτη των καρναβαλιών. Το ξεχάσατε; Με το δίκιο σας. Τι να συγκρατήσει ένα μυαλό όταν ο διαγωνισμός «παρατράγουδων» αναδεικνύει κάθε μέρα νέα ταλέντα; Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κηρύξει αντάρτικο όταν απαγορεύθηκε ο χαβαλές της Πάτρας και είχε θυμώσει επειδή εμποδίστηκαν οι Μπούλες και οι Γενίτσαροι της Νάουσας. 

Κατά βάθος, όμως, όλες αυτές οι παραδοξότητες υπηρετούν μια κεντρική επικοινωνιακή γραμμή. Είναι συνεπείς με τα συνθήματα και στις αξιώσεις πάνω στις οποίες το κόμμα έστησε την πολιτική του υπόσταση και τα στελέχη του την προσωπική καριέρα -συχνά και τον πλουτισμό τους. Οι θάνατοι από μαγκάλια, οι αυτοκτονίες, το «κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τον ήλιο και το τσίπουρο», το go back Μαντάμ Μέρκελ, η αριστεία που είναι ρετσινιά, το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια διαρκής κολακεία ταπεινών ενστίκτων. Τα οποία ανέκαθεν υπήρχαν στην κοινωνία, απλώς το σέρβις τους ήταν μοιρασμένο σε περισσότερα κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάζεψε ψεκασμένους και λαϊκοδεξιούς από τη Νέα Δημοκρατία, αυριανιστές από το ΠΑΣΟΚ και έστησε το κεντρικό μαγαζί του ανορθολογισμού. Τώρα πλέον, ισχύουν οι κανόνες της αγοράς. Δεν διώχνεις τους παλιούς πελάτες, εάν δεν είσαι σίγουρος για τους καινούργιους.

Καινούργιοι πελάτες δεν μπορούν να περάσουν την πόρτα του μαγαζιού. Η υγειονομική ζώνη γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιαπέραστη. Όποιοι δεν συγκινήθηκαν το 2015, όχι απλώς δεν συγκινούνται το 2020 αλλά αλλάζουν πεζοδρόμιο. Οι «Γεφυραίοι» περισσότερο διώχνουν παρά προσελκύουν. Και το ΚΙΔΗΣΟ, όσο κι αν βάζει πλάτη, δεν μπορεί να κατευθύνει στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε το δικό του ένα τοις εκατό. Για να αλλάξει προτεραιότητες ο κόσμος που φίλησε το χέρι του Τσίπρα και πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο πετώντας μαζί του πέτρες στη τζαμαρία, αποκλείεται. Αυτός είναι! Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επιλογή. Ή θα επιμείνει με τους παλιούς πελάτες και τις αξιώσεις τους ή θα επιστρέψει στο 4%. Για να επιστρέψει στο 4% ούτε σκέψη. Έχει τόσα πεινασμένα στόματα να ταΐσει. Οπότε, θα επιμείνει στους παλιούς πελάτες τους και θα συνεχίσει να πουλά ό,τι εκείνοι θέλουν να αγοράσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να γίνει ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό και εθνικά υπεύθυνο κόμμα όχι μόνο επειδή η επιθετικότητα αποτελεί στοιχείο του γενετικού του κώδικα -είναι σα να ζητάς από μια τίγρη να γίνει χορτοφάγος. Δεν θα γίνει επειδή, και να ήθελε, δεν μπορεί. Είναι δέσμιος της φτήνιας στην οποία συνήθισε τους ψηφοφόρους του. Η οποία μπορεί να εκδηλώνεται άλλοτε με μεγάλα λόγια «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και άλλοτε με λόγους υποστήριξης για την τσίκνα και τα πλαστικά ποτήρια των καλοκαιρινών πανηγυριών. Κατά βάθος, άλλωστε, ποια είναι η διαφορά;