ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι φετινές γιορτές θα μας μείνουν αξέχαστες. Οι συνήθειες μας ανατράπηκαν -ζούμε μήνες τώρα σε μια περίεργη κατάσταση και είμαστε ευτυχείς αν παραμένουμε υγιείς. Πολλά είναι περίεργα. Πρακτικά ότι λέγεται ψυχαγωγία δεν λειτουργεί. Χάσαμε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου μας. Οι κοινωνικές συναναστροφές μας είναι πρακτικά ανύπαρκτες. Ακόμη και οι διαπροσωπικές επαφές μας είναι ελάχιστες και πάντα υπό το κράτος του φόβου.

Όσοι διατηρούν το εισόδημα τους θεωρούν τυχερό τον εαυτό τους και όσοι βρίσκονται σε δεινή θέση λόγω της μείωσης ή ακόμη και εξαφάνισης του εισοδήματος τους χαίρονται αν είναι υγιείς και φοβούνται το αύριο που τους περιμένει.

Οι μετακινήσεις έχουν μηδενιστεί, ούτε λόγος ακόμη και για μία σύντομη εκδρομή. Παρακολουθούμε κάθε μέρα -σχεδόν μονοθεματικά τι συμβαίνει γύρω μας. Κρούσματα, θάνατοι, διασωληνωμένοι που γίνονται ιδιαίτερα βαριά όταν αφορούν κάποιον γύρω μας.

Ζούμε; Είναι πάντα ένα ερώτημα όταν μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων μας έχει σταματήσει και όταν η καθημερινότητα μας έχει καταρρεύσει. Ελπίζουμε στη νέα χρονιά και ακούμε με προσμονή την επιχείρηση «ελευθερία» που προβλέπει τον εμβολιασμό μεγάλου μέρους μετακινώντας το τέλος σε διάστημα 6-9 μηνών από τώρα. Μπορούμε να περιμένουμε τόσο;

Ελπίζω το 2021 που ξημερώνει να μας φερθεί καλύτερα. Να γυρίσουμε στη ζωή μας με τις δραστηριότητες μας, τις δουλειές, την ψυχαγωγία, τις ανθρώπινες επαφές μας. Κινδυνεύουμε να τραυματιστούμε ψυχικά όχι μόνο από τον περιορισμό αλλά από τον φόβο της καταστροφής της εργασιακής κατάστασης και του εισοδήματος.

Μακάρι να πιάσει το εμβόλιο και να μπορέσουμε με βάση την λογική να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις. Δεν είναι εύκολο. Σε μία κοινωνία και σε μια χώρα που ο καθένας ρίχνει το φταίξιμο για οτιδήποτε στους άλλους οι απαραίτητες συνεννοήσεις και η κοινή πολιτική είναι ανέφικτα. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται.

Μέσα στα άλλα έφυγε και η ΜΒ από την ΕΕ. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος χωρισμού που δεν θα εξαντληθεί μόνο στην αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια της ΜΒ που απασχολεί μερίδα των μαθητών και φοιτητών μας.

Είπα μαθητών και φοιτητών και με τρόμο καταλαβαίνω ότι το 1 εκατομμύριο παιδιά στα σχολεία έχουν πρακτικά χάσει μία ακαδημαϊκή χρονιά σε γνώσεις. Όσο φιλότιμη και αν είναι η προσπάθεια εκπαιδευτικών και μαθητών δυστυχώς για τους κάτω των 16 είναι πρακτικά μηδενικό το αποτέλεσμα και για τα Λύκεια μικρής αξίας. Σίγουρα μια έρευνα θα το αποκάλυπτε. Υπάρχει λύση; Δύσκολη και επίπονη.

Με τα δεδομένα της πανδημίας θα ασχοληθούμε άλλη φορά. Αρκεί να πούμε ότι για κάθε μέρα που ανεβαίναμε χρειάζονται δύο για να κατέβουμε. Ο ένας μήνας ανόδου θα χρειαστεί δύο μήνες καθόδου. Αν πάνε όλα καλά…

Καλή μας χρονιά και καλή μας ελευθερία κυριολεκτικά με ότι κάνουμε και μεταφορικά με τα εμβόλια!