ΑΠΟΨΕΙΣ

Ομολογώ ότι δεν αδικώ τον νεαρό φεϊσμπουκικό φίλο που μου τα ψιλοέψαλε. Σε ανάρτησή μου για τα… ορφανά του Γιώργου Ορφανού, αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τέτοια θέματα ή με την ποιότητα των υποψηφίων στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές.

Οι δημοσιολογούντες ενίοτε πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε μείζονα όσα συζητάμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας: ποιός θα πάει πού, ποιοί υποστηρίζουν ποιόν, ποιούς βλέπει και ακούει η Αθήνα, ποιανού ο λάκκος σκάβεται κι άλλα τέτοια ζουμερά. Ωστόσο, όσο κι αν η ανθρωπογεωγραφία, οι στηρίξεις και οι συσχετισμοί ισχύος παίζουν σημαντικό ρόλο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, το παρασκήνιο ελάχιστα αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι ψηφίζουν κυρίως βάσει όσων βλέπουν ακριβώς μπροστά τους. Στις βουλευτικές εκλογές η πολυπλοκότητα του ζητήματος είναι τόσο μεγάλη ώστε να χωρά επηρεασμός από τα μίντια. Όταν όμως επιλέγεται δήμαρχος ή περιφερειάρχης, οι πολίτες κρίνουν με γνώμονα την άμεση χειροπιαστή καθημερινότητά τους. Κρίνουν τους υποψηφίους ανάλογα με το αν μαζεύονται τα σκουπίδια, αν διατηρείται ευπρεπής και όμορφος ο δημόσιος χώρος, αν υπάρχει ειλικρινές ενδιαφέρον για την ασφάλεια, αν συντηρούνται τα σχολεία και οι δρόμοι, αν προχωρούν εκείνα τα άσημα έργα που βελτιώνουν θεαματικά την ποιότητα ζωής, αν υπάρχει στενή και παραγωγική συνεργασία με την κεντρική κυβέρνηση πάνω σε στρατηγικά ζητήματα τοπικής ανάπτυξης.

Βέβαια κι εδώ χωρά ο γνώριμος λαϊκισμός. Οι υποψήφιοι συχνά μιλούν πολύ, αποφεύγοντας να γίνουν σαφείς. Μπορεί να εξαγγέλλουν ενδοδημοτική συγκοινωνία, παρότι κάτι τέτοιο βρίσκεται ρητά εκτός των αρμοδιοτήτων μίας δημοτικής αρχής. Μπορεί να προσφέρουν μειώσεις τελών, ασχέτως του δημοσιονομικού κενού που θα προκύψει. Μπορεί να υπόσχονται εντυπωσιακές υποδομές των οποίων η ευθύνη υπάγεται σε εντελώς άλλους κρατικούς φορείς. Μπορεί να διαφημίζουν κοινωνικά ευαίσθητες δράσεις δίχως να αναφέρονται στο κόστος ή στην πραγματική χρησιμότητα τους. Μπορεί -στα λόγια- να αναλαμβάνουν τις δαπάνες φαραωνικών έργων που δεν αφορούν αποκλειστικά τον δήμο ή την περιφέρεια του επιδιώκουν να διοικήσουν. Μπορεί να διεκδικούν την πατρότητα πρωτοβουλιών ήδη δρομολογημένων. Σε γενικές γραμμές, οι υποψήφιοι συχνά τάζουν λαγούς με πετραχήλια, γνωρίζοντας ότι ο λογαριασμός της γενναιοδωρίας τους θα έρθει πολύ μετά τις εκλογές, και πολύ πιθανώς θα προκαλέσει προβλήματα στον αντίπαλο τους. Το αν έτσι υπονομεύεται η εμπιστοσύνη των Ελλήνων στους θεσμούς ελάχιστα τους απασχολεί. Εδώ λοιπόν εντοπίζεται και η ευθύνη των δημοσιολογούντων κάθε εκτοπίσματος, είτε πρόκειται για ευρέως αναγνωρισμένους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, είτε για τους γραφικούς πολυπράγμονες ενός συνοικιακού καφενείου. Αν θέλουν να είναι χρήσιμοι για το κοινό μας μέλλον, αντί να ασχολούνται με ποδοσφαιρικής φύσεως πολιτικά κουτσομπολιά, καλύτερα να αποκρούουν την κολακεία, τη μωροφιλοδοξία και την κυνική παραπληροφόρηση. Αλλιώς, δικαίως θα τους τα ψάλλουν οι νεότεροι.