ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσο παρακολουθώ την Θράκη, υπήρξαν δύο, μόνο, στιγμές που το αθηναϊκό σύστημα (το ελληνικό κράτος, το ίδιο είναι), αντέδρασε.

Η μία ήταν το 2020 όταν απειλήθηκε με κατάρρευση (το Σύστημα) από το ενδεχόμενο μίας οργανωμένης, από την Τουρκία, εισβολής δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην ελληνική επικράτεια μεταξύ των οποίων πολλοί που αναζητούσαν στον ήλιο μοίρα. Και η άλλη τις τελευταίες ημέρες μετά την συνειδητοποίηση από το αθηναϊκό σύστημα ότι στη Θράκη υπάρχει τουρκικό προξενείο το οποίο χειραγωγεί μέρος της μειονότητας και επηρεάζει, ακόμη, και την σύνθεση της βουλής.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Το τι συμβαίνει στη Θράκη η Αθήνα το γνωρίζει άριστα. Όμως, δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο όταν απειλείται το σύστημα που έχει οικοδομήσει. Οι δεκάδες χιλιάδες καθοδηγούμενοι μετανάστες το 2020 θα αποδομούσαν, με τουρκικές οδηγίες, την χώρα και η υποστήριξη συγκεκριμένων υποψηφίων από το τουρκικό προξενείο που επηρεάζονται, ή προτείνονται, από αυτό δεν καθορίζει, πράγματι, το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά δημιουργεί έναν πυρήνα στη βουλή άμεσα ελεγχόμενο από την Άγκυρα.

Και αυτό ενόχλησε.

Το Προξενείο, όμως, βρίσκεται εκεί εδώ και πολλά χρόνια και, ουσιαστικά, συνδιοικεί με τις υπηρεσίες του ελληνικού κράτους. Το ιλαροτραγικό είναι ότι οι τοπικοί άρχοντες για να έχουν πιθανότητες εκλογής πρέπει να απολαύουν, αν όχι της υποστήριξης του προξενείου, τουλάχιστον, της ανοχής του. Και σε ορισμένες περιοχές η απουσία του ελληνικού κράτους είναι εκκωφαντική.

Το ελληνικό κράτος γνωρίζει πως να παραπλανά την ελληνική κοινή γνώμη και σε πολλές περιπτώσεις καταφέρνει και παίρνει την συναίνεσή της. Την αδυναμία του -η την αβουλία του- να διαμορφώσει πολιτική, την απέδωσε σε μία στάση ανοχής προς τη μειονότητα. Η ανοχή ή η συμμόρφωση του ελληνικού κράτους με τις διεθνείς δεσμεύσεις και τον σεβασμό του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα, ατομικά και μειονοτικά δικαιώματα είναι βεβαίως εκτός συζήτησης. Πρέπει να τηρούνται. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοιες περιπτώσεις.

Έχουμε να κάνουμε με συνεχή έλεγχο και καθοδήγηση από το τουρκικό προξενείο ενός μέρους της μειονότητας, προσπάθεια ελέγχου του συνόλου της και επηρεασμού της τοπικής ηγεσίας των ελληνικών θεσμών, οι άρχοντες των οποίων για να ανταποδώσουν την εύνοια σκαρφίζονται διάφορες καινοφανείς θεωρίες της σχέσης τους με το προξενείο.

Η παρέμβαση του προξενείου στις ελληνικές εκλογές είναι το ελάχιστο από όσα γίνονται. Τα άλλα που συμβαίνουν δεν τα γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης; Και αν τα γνωρίζει, γιατί δεν τα αντιμετωπίζει -ούτε αυτός, ούτε οι άλλες κυβερνήσεις που προηγήθηκαν;

Στη δήλωση Μητσοτάκη αντέδρασε ο ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως η εκλογική του επιτυχία στους επίμαχους νομούς οφείλεται στο ενδιαφέρον του για τη μειονότητα. Στην ουσία οφείλεται σε υπόγεια ρεύματα επαφών με το προξενείο ή με μηχανισμούς και εκτός αυτού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γεμίσει τον κόσμο με ψέματα μεταξύ των οποίων και η προσπάθειά του να πείσει για την Συμφωνία των Πρεσπών. Ένα από τα επιχειρήματά του, υπέρ της Συμφωνίας, ήταν ότι η Ελλάδα θα αναλάμβανε τις αεροπορικές περιπολίες στον εναέριο χώρο της γειτονικής χώρας στο πλαίσιο της προστασίας που της προσφέρει το ΝΑΤΟ. Απέφυγε, επιμελώς, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ να μας πει πως αυτή η ανάληψη είχε ημερομηνία λήξης και γίνεται σε συνεργασία με άλλες ΝΑΤΟϊκές χώρες (rotation). Την ευθύνη τώρα, έχει η Ιταλία και αυτό είναι ελάχιστο μπροστά στα γενικότερα ψεύδη του.

Αλλά τα ψεύδη του ΣΥΡΙΖΑ και οι θέσεις του για ζητήματα που απασχολούν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό τον έριξαν στο 20% και απειλούν να τον ρίξουν και άλλο.

Με τα ψεύδη και την υποκρισία της ΝΔ τι γίνεται;

Για να γίνει αποδεκτό ένα σύστημα εξουσίας πρέπει να παρέχει τρία πράγματα στον λαό που διοικεί: ασφάλεια, αξιοπρέπεια και εργασία. Το ελληνικό κράτος δεν τα παρέχει αυτά στην Θράκη. Το αίσθημα ανασφάλειας γίνεται σαφές σε οποιονδήποτε επισκεφθεί την περιοχή. Επανειλημμένως επιχειρήθηκε από το κεντρικό κράτος να γίνουν ορισμένες επενδύσεις που θα έδιναν εργασία στον πληθυσμό αλλά όλες ναυάγησαν (και η τελευταία με πρόεδρο της σχετικής επιτροπής της βουλής την κ. Μπακογιάννη). Και αν ο άνθρωπος δεν έχει εργασία και δεν αισθάνεται ασφάλεια μειώνεται και το αίσθημα αξιοπρέπειας που νοιώθει. Είμαι αυτήκοος μάρτυρας στελέχους της περιοχής του βορείου Έβρου να λέει πως «ευτυχώς που υπάρχει και το μεταναστευτικό και βλέπουμε κάνα μεροκάματο».

Η αμερικανική παρουσία στην Αλεξανδρούπολη θα βοηθήσει την πόλη από κάθε άποψη αλλά είναι λογικό να διαμορφώσει έναν πόλο σχετικής ευημερίας που δεν θα αγγίζει τις άλλες περιοχές της Θράκης.

Δύο αδέλφια σπαρτιατικής καταγωγής, οι αδελφοί Πολιτόπουλοι που έζησαν χρόνια στις ΗΠΑ (ο ένας ζει ακόμη εκεί) επένδυσαν στην Ροδόπη και παράγουν την επιτυχημένη μπύρα Βεργίνα. Το τι τράβηξαν μέχρι η προσπάθειά τους στεφθεί, σήμερα, από επιτυχία, δεν περιγράφεται. Η Θράκη φημιζόταν για τα καπνά της αλλά σε μια εποχή που το κάπνισμα περιορίσθηκε, η παραγωγή καπνού αντιμετώπισε κρίση. Ο Πολιτόπουλος ενθάρρυνε τους κατοίκους να καλλιεργήσουν κριθάρι για την μπύρα του. Μία σημαντική διέξοδος στους πρώην καλλιεργητές καπνού και νυν κριθαριού υπήρξε. Έκαναν και κάτι άλλο επιχειρηματικό και εθνικό. Ενθάρρυναν τους Πομάκους στην ορεινή Θράκη να καλλιεργήσουν τσάι. Η σχετική παραγωγή τσαγιού από την επιχείρησή τους κατακτά την αγορά.

Οι αδελφοί Πολιτόπουλοι παράγουν στην Θράκη εθνικό και διεθνές έργο. Το ελληνικό κράτος υπονομεύει την παρουσία του στην περιοχή και την θυμάται όποτε ενοχλείται από την αποχαύνωσή του.

Την περίπτωση Ιβάν Σαββίδη και την ΣΕΚΑΠ δεν θέλω να την αναφέρω. Παρακλήθηκε να την αγοράσει για να αποφευχθεί η πώλησή της σε Τούρκο και βρήκε τον μπελά του.