Η τάξη δεν είναι reality παιχνίδι
Δουλειά δεν είχαμε. Δουλειά βρήκαμε. Είμαστε σταθεροποιημένοι σε μια σχετικά καλή κατάσταση όπου το πρόβλημα με τα κρούσματα εντοπίζεται κυρίως σε σημεία που πρέπει να προσεχτούν, ο μέσος όρος των θανάτων είναι κάτω από το 2, ο μέσος κρουσμάτων κάτω από το 15. Ο κινούμενος μέσος (που αποτυπώνει την πορεία του δεκαπενθήρου). Σκεφτόμαστε με χαρά την σταδιακή άρση για να πάρουμε ξανά μπρος. Είμασταν στο ρελαντί. Ευτυχώς η μηχανή δεν έσβησε! Ίσως όπως σε πολλά αυτοκίνητα εξαντλήθηκε η μπαταρία. Κάτι θα κάνουμε…
Προέκυψε το θέμα της μετάδοσης του μαθήματος στο σχολείο. Μεγάλη μερίδα των εκπαιδευτικών αντιδρά. Αν και μερίδα (πιθανόν μεγάλη) αντιδρά γιατί φοβάται μήπως έτσι γίνει κάποια αξιολόγηση, η διάταξη αυτή δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί γιατί η σχολική τάξη δεν είναι reality παιχνίδι ρόλων. Ούτε survivor ούτε big brother. Για να γίνει σύγχρονη εκπαίδευση σε μικτό κοινό (δηλαδή κάποιοι να είναι σε φυσική παρουσία και κάποιοι από απόσταση) πρέπει να έχουν όλοι τις ίδιες συνθήκες (δηλαδή οι συμμετέχοντες να βλέπουν και να ακούν όλοι όλους) και ο οργανωτής (δηλαδή ο εκπαιδευτικός) να έχει άμεση επικοινωνία με τους μαθητές. Να μην μπορεί ο μαθητής να στέλνει μήνυμα στους άλλους (ή σε άλλους) χωρίς την άδεια του εκπαιδευτικού, ο μαθητής να συμπεριφέρεται με βάση τους κανόνες της σχολικής τάξης.
Στο φινάλε σχολική τάξη είναι. Έχει κανόνες και πρέπει να καθορίζεται η συμπεριφορά όλων σε αυτήν! Δεύτερο σε σημασία είναι το ότι δεν πρέπει να παρακολουθεί κάποιος άλλος (εκτός τάξης). Όχι γιατί θα κρίνει ή θα σχολιάζει (που θα το κάνει) την ποιότητα του μαθήματος (τώρα γιατί η μαμά, θεία, γειτόνισσα, γιαγιά/αδελφή, μπαμπάς, παππούς, αδελφός, θείος, γείτονας έχει την δυνατότητα να κρίνει είναι συζητήσιμο: με την ίδια ευκολία που λέει ότι το "καμάρι του" πρέπει να πάρει 20 γιατί βλέπει ότι διαβάζει...) αλλά γιατί θα κρίνει και θα σχολιάζει τα άλλα παιδιά! Μπορεί κάποιος να συμμετέχει μόνο με ήχο; Κατά τη γνώμη μου κακώς. Κατ' οικονομία το δεχόμαστε -έστω και αν είναι απλά επίκληση ανάγκης. Αλλά η ψηφιακή τάξη είναι σαν την φυσική τάξη: σκέψου: μπορεί ο μαθητής να σηκωθεί και να βγει έξω όποτε θέλει; Να ασχολείται με κάτι άλλο; Να στέλνει μηνύματα στον συμμαθητή του; όχι είναι η απλή απάντηση.
Ασχοληθήκαμε πάρα πολύ με μια πρόχειρη διατύπωση της κ. Υπουργού που κακώς επιμένει και δεν το αφήνει να ξεθωριάσει. Είναι το καλύτερο που μπορεί να κάνει. Πριν αρχίσουμε να μπλέκουμε και με την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων. Και πριν αντί να μετρήσουμε την αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως εκπαίδευση ασχοληθούμε με το reality game…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Μαΐου 2020
