ΑΠΟΨΕΙΣ

Κάθε πρωί, κατά τις έξι παρά, σκιές κατευθύνονται προς το κτίριο όπου στεγάζεται το Υποθηκοφυλακείο / Κτηματολογικό Γραφείο Νεάπολης, στο άλλοτε στρατόπεδο Στρεμπενιώτη. Η πρώτη σκιά βγάζει από την τσάντα ένα τετράδιο και μία μετά την άλλη γράφουν το όνομά τους. Δεν είναι σενάριο για φιλμ νουάρ. Έτσι διαμορφώνεται η λίστα προτεραιότητος στο Κτηματολόγιο που θα ανοίξει στις εννιά. Γιατί στις εννιά και όχι, ας πούμε, στις 7.30 που ανοίγουν οι δημόσιες υπηρεσίες, είναι μια μικρή ιστορία παραδοξότητας μέσα σε μια μεγαλύτερη ιστορία παραδοξότητας. Κάποιος υπουργός κάποτε το υπέγραψε και προέκυψε το «κεκτημένο». Όποιος δεν άκουσε εγκαίρως το ξυπνητήρι και έφθασε λίγο αργότερα, ίσως κάποτε εξυπηρετηθεί από τη μία και μοναδική θυρίδα. Ίσως και όχι.

Λίγο αργότερα, επίσης αξημέρωτα, κατά τις επτά, ένα άλλο τετράδιο ανοίγει στην άκρη του Φοίνικα, όπου στεγάζεται το Υποθηκοφυλακείο / Κτηματολογικό Γραφείο Καλαμαριάς. Δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, ασκούμενοι, υπάλληλοι συμβολαιογραφείων, ιδιώτες, γράφονται σε μιαν άλλη λίστα αναμονής. Φίλος συμβολαιογράφος μού διηγήθηκε -και επέτρεψε να γραφεί- ότι δίνει δέκα ευρώ σε έναν Πακιστανό που πηγαίνει πρωί πρωί, μουτζουρώνει το όνομά του και μετά συνεχίζει για το κανονικό μεροκάματο.

Με το Κτηματολογικό Γραφείο Θεσσαλονίκης ο εξευτελισμός είναι ψηφιακός. Στις επτά ακριβώς ανοίγει στο Διαδίκτυο μια «πλατφόρμα». Περιέχει κουτάκια με ραντεβού. Δώδεκα λεπτά έκαστο, επί δύο ή τρία γκισέ. Στις επτά και δέκα δευτερόλεπτα τα πράσινα κουτάκια έχουν κοκκινίσει. Αύριο πάλι… Όσοι δεν πρόλαβαν χθες, προστίθενται σε εκείνους που δεν πρόλαβαν προχθές και αντιπροχθές. Ο κύκλος μεγαλώνει αλλά η ιδέα, που φαίνεται innovative και wow, αδυνατεί να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Ο πολίτης μπορεί να χρειάζεται κάτι απλό, να τελειώσει σε τρία λεπτά, αλλά μέχρι να συμπληρωθεί το δωδεκάλεπτο ο υπάλληλος κάθεται ενώ θα μπορούσε να εξυπηρετήσει άλλους δύο!

Ο δικηγορικός συνδικαλισμός είναι γενικώς σοβαρή υπόθεση. Κατανόησε την ανάγκη προσαρμογής, δεν ανέδειξε Λουράντους και δεν έβαλε τα μέλη του να πορεύονται στην Τσιμισκή πιο συχνά από το 3 του ΟΑΣΘ επειδή επιβλήθηκε ΦΠΑ στις αμοιβές ή καταργήθηκε η υποχρεωτική παράσταση στα συμβόλαια. Ακόμη και η μεγάλη αποχή για τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας δεν έγινε με πρόταγμα διατάξεις που δυσκολεύουν την δουλειά των δικηγόρων, όπως η σαδιστικού χαρακτήρα και ατελέσφορη «νέα τακτική», αλλά την προτεραιότητα των εργατικών αμοιβών έναντι των τραπεζών στον πίνακα κατάταξης των πλειστηριασμών. Στους δικηγορικούς συλλόγους εναποθέτουν, όχι οι δικηγόροι αλλά οι πολίτες συνολικά που δεν έχουν άλλη φωνή, την προσδοκία να μην καταντήσει το Κτηματολόγιο μια ιδιότυπη ελληνική ΔΕΚΟ. Το Κτηματολόγιο, ως θεσμός, πρέπει να υποστηριχθεί με επιμονή. Αποτελεί προϋπόθεση της ασφάλειας στις συναλλαγές. Αλλά στην καθημερινότητα του Κτηματολογίου πρέπει να κηρυχθεί πόλεμος.

Από την αρχή της πανδημίας, το Κτηματολόγιο, αντί να αναζητήσει λύσεις (αραίωση των τερματικών για έρευνα στους συνήθως επαρκείς χώρους των πρώην αποθηκών και βιοτεχνικών χώρων, ωράριο πρωί - απόγευμα, back to back εξυπηρέτηση, πραγματική κατ’ οίκον εργασία για έλεγχο πράξεων, αντικατάσταση συνταξιοδοτούμενων), κρύφτηκε πίσω από την γενική σπασμωδικότητα. Άδειες ειδικού σκοπού, άδειες ανύπαρκτου σκοπού, εκ περιτροπής εργασία και τα άλλα συναρπαστικά. Και εκμεταλλεύτηκε ατυχέστατα την δυνατότητα των διευθυντών να ρυθμίζουν την πρόσβαση στα γραφεία κατά περίπτωση. Τα κτηματολογικά γραφεία δεν έχουν διαφορετικές συνθήκες από τις σχολικές τάξεις ή τις δικαστικές αίθουσες ώστε εκεί να ισχύει το άβατο. Απλώς, το καλαμπούρι των ραντεβού άνοιξε την όρεξη σε μια δημοσιοϋπαλληλική νομενκλατούρα που έτσι ονειρεύεται την εργασία της. Χωρίς ενοχλητικό κόσμο και δώδεκα λεπτά για κάθε υπόθεση. Ακόμη και όταν αυτή τελειώσει σε τρία.