Μα δεν κουράστηκαν;
Θυμάμαι τα τελευταία 40 χρόνια, πριν από τις εκλογές, «υποψιασμένοι» δημοσιογράφοι και πολιτικοί σχολιαστές ήταν βέβαιοι πως η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση θα έρθει σε συμβιβασμό με την Τουρκία. Ήταν μάλιστα τόσο καλά «ενημερωμένοι», ώστε γνώριζαν όχι απλώς τι θα δώσουμε στους Τούρκους, αλλά και το πώς θα το δώσουμε. Περιέγραφαν όχι απλώς τη λύση, αλλά και τα βήματα που θα οδηγούσαν στη λύση.
Αυτό επαναλαμβάνεται και σήμερα. Ακούραστοι, συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι με μία διαφορά. Τώρα τα μαλλιά τους έχουν ασπρίσει. Ως γνωστόν, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση παραχώρησε κάτι στην Τουρκία, πλην της τραγικής περιπτώσεως των Ιμίων. Και είμαι σίγουρος πως αυτό θα συμβεί και στο μέλλον. Και οι επόμενες κυβερνήσεις, όποιες και αν είναι αυτές, θα ακολουθήσουν την πάγια εθνική γραμμή πως η διαφορά μας με την Τουρκία είναι μια και μοναδική: ο καθορισμός της ΑΟΖ.
Και σήμερα όσοι μιλούν για Πρέσπες του Αιγαίου είναι είτε εθνομηδενιστές είτε απλώς ανόητοι.
Για ποιο λόγο είμαι τόσο σίγουρος πως δε θα βρεθεί ελληνική κυβέρνηση που θα αποστεί από την εθνική γραμμή; Γιατί ουδείς πρωθυπουργός θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά. Ουδείς πρωθυπουργός μπορεί να συζητήσει για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου ή να απεμπολήσει το δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων. Πολύ δε περισσότερο να συζητήσει για τη Θράκη μας.
Γιατί είναι ξεκάθαρο και το έχουμε πει πολλοί, πολλές φορές. Οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία δε θα είναι ένας συμβιβασμός, γιατί στον συμβιβασμό υποχωρούν σε κάτι και οι δύο πλευρές. Συμβιβασμός σημαίνει αμοιβαιότητα στις υποχωρήσεις. Στην προκειμένη περίπτωση μια συμφωνία θα αφορά αποκλειστικά στο τι θα δώσουμε εμείς, καθώς δεν διεκδικούμε τίποτα από τους εξ ανατολών γείτονές μας.
Συνεπώς, μία συμφωνία εφ όλης της ύλης, όπως την επιθυμεί η Τουρκία, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ από μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Ενδέχεται να υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις στο ζήτημα του καθορισμού της ΑΟΖ, όμως είναι πάγια τουρκική θέση πως η διαπραγμάτευση θα αφορά το πακέτο των απαιτήσεών της από την Ελλάδα.
Το τι θέλουν οι σύμμαχοί μας, αυτό είναι γνωστό και συνοψίζεται στην έκφραση «βρείτε τα». Το επαναλαμβάνουν μονότονα από το 1974. Και λύση δε βρίσκεται γιατί εμείς, η Ελλάδα, δεν έχασε τίποτα που να θέλει να το βρει. Η Κύπρος βρίσκεται, για διάφορους λόγους, εκτός του πακέτου των ελληνοτουρκικών διαφορών. Αποτελεί ένα αυτόνομο πρόβλημα, με αυτόνομες διαδικασίες επίλυσης, που ως γνωστόν είναι ατελέσφορες επί μισόν αιώνα.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτά τα σενάρια περί έτοιμης λύσης -που προωθούν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί και είναι έτοιμη να την αποδεχτεί η επόμενη ελληνική κυβέρνηση- εξακολουθούν και διακινούνται από συγκεκριμένους πολιτικούς σχολιαστές. Πέραν όλων των άλλων, δεν τους περνά από το μυαλό πως αν μια κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός είναι πρόθυμοι να προβούν σε παραχωρήσεις στην Τουρκία, δε θα προχωρούσαν σε ένα πρόγραμμα εξοπλισμών τέτοιας εκτάσεως. Αν σκοπεύεις να κλείσεις άρον-άρον τα ζητήματα με την Τουρκία δε χρειάζεται να ξοδεύεις δισεκατομμύρια ευρώ σε φρεγάτες και μαχητικά αεροπλάνα.
Ας είμαστε ήσυχοι και ας αφήσουμε τους «επαγγελματίες» ανησυχούντες στη μοναξιά τους. Οι προφητείες τους συνεχώς διαψεύδονται.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 11.06.2023
