ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο λυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανυπόφορα μπαγιάτικος αλλά αν έτσι μάθεις, δύσκολα ξεσυνηθίζεις. «Δεν διστάζετε να θυσιάσετε το χαμόγελο τουλάχιστον 25.000 υποψηφίων, που θα ήταν επιτυχόντες αν δεν αλλάζατε εφέτος τους όρους εισαγωγής» κατηγορεί ο κ. Τσίπρας τον πρωθυπουργό. Οι 25 χιλιάδες υποψήφιοι που ο κ. Μητσοτάκης «θυσιάζει» το χαμόγελό τους είναι λίγοι από εκείνους που θα περνούσαν γράφοντας στις πανελλήνιες το όνομά τους και δέκα αράδες έκθεση -όσο θα έγραφε ένας ξενυχτισμένος περαστικός. Όχι ότι άλλαξε τίποτε σπουδαίο. Πάλι μπορούν να δώσουν λευκή κόλλα, απλώς όχι στο «μάθημα βαρύτητας». Μικρή η διαφορά. Ας πούμε, για να περάσεις στο Μαθηματικό Σάμου, όπου πέρσι η βάση εισαγωγής ήταν 3,125, τώρα πρέπει να λύσεις και μια άσκηση στα μαθηματικά. Καλπάζει ο νεοφιλελευθερισμός!

Είναι άγνωστο εάν οι 25.000 υποψήφιοι θα χάσουν το χαμόγελό τους, πιθανότατα όμως θα το βρουν οι γονείς τους που πληρώνουν τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το παιδί τους θα περάσει στην Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, στην Κοζάνη (1350 μόρια πέρσι, δηλαδή μέσος όρος βαθμολογίας 1,35) ή στην Σχολή Περιβάλλοντος Ζακύνθου (900 μόρια πέρσι, δηλαδή μέσος όρος 0,90). Δεν είναι πιθανό να πει «άστο πατέρα, θα πάω να μάθω μια τέχνη». Έχει την βεβαιότητα ότι «πέρασε στο Πανεπιστήμιο» γιατί κοντά στ’ άλλα της κωμωδίας, ήρθε και ο Γαβρόγλου και βάφτισε τα ΤΕΙ, ΑΕΙ. Τι θα κάνει ο πατέρας; Θα του πει «αγόρι μου, μια οικογένεια είμαστε, ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας»; Αν το πει θα είναι ένας «κακός» πατέρας. Θα κόψει, λοιπόν, το λαιμό του, θα νοικιάσει σπίτι και θα πληρώνει χρήματα που μπορεί και να μην έχει για φαγητό, διασκέδαση και μετακινήσεις.

Τη συνέχεια την λένε οι αριθμοί. Από το τμήμα Γεωπονίας Αμαλιάδας για το οποίο πολύς καημός υπάρχει αυτές τις μέρες, αποφοιτούν 3,6% των σπουδαστών. Χαμηλότερο από 10% είναι το ποσοστό αποφοίτησης σε όλα τα τμήματα όπου εισάγεσαι με βαθμούς κάτω από τη βάση. Πολύ λογικό! Το παιδί που γράφει τριάρια και τεσσάρια δεν μπορεί να παρακολουθήσει το πρόγραμμα μαθημάτων. Θα απογοητευθεί και θα τα παρατήσει. Αλλά και αν επιμείνει, θα αντιληφθεί ότι ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά. Διακόσιους εξήντα εισακτέους είχε μόνο το Τμήμα Μουσειολογίας Πύργου που ιδρύθηκε το 2018. Χώρια τα Τμήματα Μουσειολογίας που λειτουργούν σε άλλα Πανεπιστήμια. Πόσοι μουσειολόγοι θα βρίσκουν δουλειά κάθε χρόνο; Δέκα, είκοσι, τριάντα; Άρα, το πτυχίο δεν έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Είναι τόσο χυδαίο όσο ακούγεται: Έφτιαξαν μια σχολή όχι για τους σπουδαστές αλλά για την «τοπική κοινωνία». Για τις γκαρσονιέρες και τις καφετερίες. Και συχνά για να βολέψουν υποψήφιους «πανεπιστημιακούς».

Αυτή είναι η κολοσσιαία απάτη που έστησε το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Γι’ αυτήν θα έπρεπε να επαναστατούν οι νέοι, αντί για τις συνήθεις χαζομάρες. Πρώτα μετέτρεψε το γυμνάσιο και το λύκειο σε παιδική χαρά, καταργώντας κάθε αξιολόγηση με το πρόσχημα της «αντιαυταρχικής εκπαίδευσης». Και μετά, ίδρυσε 23 ΑΕΙ με 430 τμήματα σε 55 διαφορετικές πόλεις, ώστε όλοι να περνούν «κάπου». Έτσι, ένα παιδί που θα μπορούσε να γίνει ένας εξαιρετικός επιπλοποιός εάν το βοηθούσαν να αντιληφθεί εγκαίρως τις κλίσεις του, καταλήγει σε ένα τμήμα με εξωτικό αντικείμενο σπουδών που δεν ανταποκρίνεται ούτε στις προσδοκίες ούτε στις δεξιότητές του.

Η κατάργηση δύο τμημάτων του πανεπιστημίου Πατρών είναι ψύλλοι στ’ άχυρα. Χρειάζεται να κατεδαφιστεί η αχυρώνα. Δεν πειράζει που θύμωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο θυμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι γενικώς ένας ασφαλής οδηγός εάν κάτι γίνεται για καλό της χώρας. Ο θυμός του ΚΙΝΑΛ, όμως, είναι πιο περίπλοκη ιστορία. Και, δυστυχώς, πολύ πικρή για το κόμμα που κάποτε τόλμησε δύσκολες μεταρρυθμίσεις για να αλλάξει την Ελλάδα…