Οι συσκέψεις των φορέων της πόλης
Οι περίφημες συσκέψεις με τους φορείς της πόλης λίγες ημέρες πριν τη ΔΕΘ είχαν πάντοτε στη Θεσσαλονίκη το δικό τους ενδιαφέρον. Γιατί σε αυτές αποτυπώνονταν το κλίμα που υπάρχει στην πόλη προς την εκάστοτε κυβέρνηση.
Οι παλιότεροι θα θυμούνται μερικούς ομηρικούς καυγάδες σε αυτές τις συναντήσεις. Τις πιο δύσκολες ώρες τις πέρασε ο Κώστας Σημίτης στην τελευταία φάση της διακυβέρνησής του. Ήταν τότε που οι συσκέψεις τραβούσαν σε μάκρος, καθώς και ο κατάλογος των συμμετεχόντων είχε παραξεχειλώσει. Στο πάνελ του τραπεζιού κάθονταν παρατεταγμένοι σχεδόν όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης και από κάτω ήταν παρατεταγμένοι οι εκπρόσωποι των φορέων. Πρόεδροι Επιμελητηρίων, Επιστημονικών Συλλόγων, επικεφαλής Μορφωτικών Ιδρυμάτων και άλλοι πολλοί. Συχνά δε η σύσκεψη μετατρέπονταν σε κανονική διαδήλωση και όποιος φώναζε πιο πολύ έβλεπε την επομένη το όνομά του γραμμένο σε όλες τις τοπικές εφημερίδες. Ιδιαίτερα οι τελευταίοι κυβερνώντες του ΠΑΣΟΚ είχαν περάσει στην αίθουσα του Μακεδονίας Παλλάς, όπου εκείνα τα χρόνια πραγματοποιούνταν οι συναντήσεις, πραγματικά δύσκολες ώρες.
Με αποκορύφωμα το 2003 που οι εκπρόσωποι της Θεσσαλονίκης (στην πλειοψηφία τους γαλάζιοι) είδαν και απόειδαν από τη χαμηλή ταχύτητα των έργων της πόλης και ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατέθεσαν στον πρωθυπουργό το ίδιο υπόμνημα με την προηγούμενη χρονιά! Το μήνυμα ήταν σαφές: Ένα χρόνο δεν έγινε τίποτα στη Θεσσαλονίκη.
Ο Καραμανλής άλλαξε σιγά σιγά το τελετουργικό των πρωθυπουργικών επισκέψεων στην Έκθεση. Ίσως και γιατί ως βουλευτής της Θεσσαλονίκης γνώριζε πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα, αλλά και γιατί δεν του άρεσε η όλη διαδικασία. Έτσι οι συναντήσεις με τους φορείς μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και η περίφημη σύσκεψη της Θεσσαλονίκης ατόνησε τελείως μέχρι που καταργήθηκε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εφαρμόζει μϊα άλλη στρατηγική. Έρχεται στη Θεσσαλονίκη και βλέπει τους φορείς σε θεματικά τραπέζια. Την υλοποίησε για πρώτη φορά πέρσι με επιτυχία, ενώ φέτος και λόγω του κορονοϊού προχώρησε την υπόθεση περαιτέρω: πολλές θεματικές συσκέψεις, με λίγους συμμετέχοντες… Μίνιμουμ 3, μάξιμουμ 8 άτομα.
Έτσι η όποια γκρίνια είναι ελεγχόμενη και δεν αυξάνεται γεωμετρικά, όπως συχνά γινόταν στο παρελθόν. Τότε που ο ένας διαμαρτύρονταν για το μετρό, ο άλλος ζητούσε περισσότερη ρευστότητα, ο τρίτος φώναζε για τα χάλια του Δικαστικού Μεγάρου και ο άλλος που ζητούσε περισσότερα λεφτά για την αυτοδιοίκηση. Και η ομήγυρης φούντωνε για τα καλά. Επί εποχής Μητσοτάκη -όπως φάνηκε και στις συσκέψεις της Πέμπτης- οι ανησυχίες είναι συγκεκριμένες και αφορούν δύο ζητήματα της πόλης. Τον ΟΑΣΘ και το μετρό. Και αν δε λυθούν οι φωνές θα μεγαλώσουν…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Σεπτεμβρίου 2020
