ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο ρήτορας Δημοσθένης κάποτε προσπάθησε να μιλήσει στη Συνέλευση του Δήμου για ένα σοβαρό πρόβλημα της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και να στηλιτεύσει όσους ολιγωρούν να δώσουν λύση. Το πλήθος φώναζε και τον εμπόδιζε να εκφωνήσει την ομιλία του. Τότε ο Δημοσθένης ζήτησε να πει μόνο δυο λόγια. 

Το ακροατήριο σιώπησε και ο κορυφαίος ρήτορας πήρε το λόγο. «Ήταν καλοκαίρι», είπε «και ένας νεαρός άνδρας είχε προσλάβει έναν γάιδαρο, για να τον μεταφέρει από την Αθήνα στα Μέγαρα. Το μεσημέρι, όταν ο ήλιος έκαιγε αφόρητα, ο νεαρός άνδρας και ο αγωγιάτης θέλησαν να καθίσουν στην ευεργετική σκιά του γαϊδάρου. Άρχισαν να σπρώχνουν ο ένας τον άλλο, διεκδικώντας τη σκιά. Ο αγωγιάτης υποστήριζε ότι είχε νοικιάσει στον άντρα μόνο το γαϊδούρι και όχι τη σκιά του, ενώ ο νεαρός ταξιδιώτης ισχυριζόταν ότι είχε νοικιάσει το γαϊδούρι μαζί με όλα τα δικαιώματα επ’ αυτού».

Στο σημείο αυτό ο Δημοσθένης σταμάτησε την αφήγηση, γύρισε την πλάτη στο κοινό και άρχισε να απομακρύνεται. Οι Αθηναίοι του φώναξαν να μη φύγει και τον παρακάλεσαν να τελειώσει την ιστορία. Πράγματι, ο ρήτορας επέστρεψε, αλλά τους είπε: «Θέλετε να ακούσετε τα πάντα για τη σκιά του γαϊδουριού, όμως αρνείστε να δώσετε προσοχή όταν κάποιος σας μιλάει για αληθινά σοβαρά θέματα».

Αν η δημόσια πολιτική και η ακαδημαϊκή συζήτηση αφιέρωνε στην αναζήτηση συντεταγμένου σχεδίου για την ανάταξη της χώρας τόσο χρόνο, πάθος, επιστημονική μελέτη και επιχειρήματα όσο αφιέρωσε στο μακεδονικό θα ήμασταν σε ασφαλή δρόμο.

Η Συμφωνία των Πρεσπών ούτε θα μας καταστρέψει ούτε θα μας σώσει. Η ταυτότητα και η γλώσσα του βόρειου λιλιπούτειου γείτονα δεν μπορεί να εγείρεται σαν εθνο-κίνδυνος και να παραβλέπουμε τις υπαρκτές απειλές της δικής μας αποσάθρωσης λόγω δημογραφικού, λόγω κρατικιστικής αντιπαραγωγικής οικονομίας, λόγω των παγκόσμιων ανακατατάξεων που διευθετούνται και στην περιοχή μας.

Η συνέχεια της ιστορίας του Δημοσθένη. Η διαφορά του νεαρού και του αγωγιάτη για τη σκιά του γαϊδάρου οδηγήθηκε στα δικαστήρια και έπειτα από αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις έφθασε ώς τη Βουλή των Τετρακοσίων. 

Η πόλη έχει αναστατωθεί και σχεδόν έχει παραλύσει γιατί οι πολίτες είχαν διαιρεθεί σε δυο στρατόπεδα, τους «σκιερούς», δηλαδή τους οπαδούς της σκιάς ως αυθύπαρκτου και αυτοτελούς πράγματος και τους «ονικούς», δηλαδή εκείνους που θεωρούσαν το γαϊδουράκι ενιαίο αντικείμενο στη συναλλαγή.

Λέγεται όμως ότι προτού λήξει η τελευταία δίκη, τη λύση έδωσαν κάποιοι άγνωστοι, οι οποίοι εξόντωσαν τον ατυχή όνο και έτσι μη υπάρχοντος του πειστηρίου, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27 Ιανουαρίου 2019