ΑΠΟΨΕΙΣ

Πραγματικά, τα τελευταία χρόνια πιστεύαμε με αυτά που γίνονται πως πιάσαμε τον πάτο του βαρελιού. Διαπιστώνουμε όμως πως το βαρέλι μέσα στο οποίο μπήκαμε, με την ψήφο μας, δεν έχει πάτο. Κάθε μέρα βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στη μιζέρια και στη σαπίλα.

Νομίζω πως αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία το γεγονός υπουργός να μαγνητοφωνεί και να απειλεί τον κεντρικό τραπεζίτη, και να το ομολογεί ανερυθρίαστα. Και ο πρωθυπουργός να μη ζητεί, πάραυτα, την παραίτησή του. Τι άλλο να συμβεί σε μια χώρα, για να εκδιωχθεί ένας υπουργός από την κυβέρνηση;

Απάντηση: Η ευαισθησία είναι ένα μικροαστικό και αστικό φαινόμενο. Δεν αρμόζει στους «επαναστάτες», που για την επίτευξη του σκοπού δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Οι «επαναστάτες» δεν παραιτούνται. Αυτό διατείνονται οι αριστεροί, εδώ και πολλές δεκαετίες.

Την ευαισθησία τη διαθέτουν οι αστοί, που πολλές φορές στο παρελθόν, σε πολύ πιο ήπιες περιπτώσεις ανάρμοστης πολιτικής συμπεριφοράς, παραιτήθηκαν. Ή υποχρεώθηκαν σε παραίτηση. Τελικά, πίσω από τη δήθεν επαναστατικότητα, η αριστερά κρύβει την αναλγησία, την άσκηση πολιτικής χωρίς ηθικούς φραγμούς, τον καιροσκοπισμό.

Καλυμμένη πίσω από το ανύπαρκτο ηθικό πλεονέκτημά της, νομίζει πως της επιτρέπεται να κάνει τα πάντα. Και δυστυχώς ένα μέρος των πολιτών τα αποδέχεται όλα αυτά αδιαμαρτύρητα και ένα άλλο, σαφώς μικρότερο, τα επικροτεί κιόλας.

Είναι ολοφάνερο πως ο κάθε Πολάκης έχει το κοινό του, το οποίο και εκπροσωπεί. Ο Πολάκης είναι ένα πρότυπο ανθρώπου, μέσα από το οποίο εκφράζεται ένας κόσμος. Και αν δεν υπήρχε ο συγκεκριμένος υπουργός, θα προέκυπτε κάποιος άλλος. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα.

Οι πολιτικές ηγεσίες θα επιτρέπουν την αναπαραγωγή του χυδαίου λαϊκισμού, του ψευτοτσαμπουκά και τη συμπεριφορά του μαχαλόμαγκα στο πεδίο της πολιτικής; Θα δώσουν φωνή σε ό,τι χειρότερο υπάρχει μέσα στην κοινωνία;

Αν δεν σφραγίσουν αεροστεγώς αυτόν το χώρο που αναδύει όλη αυτήν την μπόχα, αν δεν εξοβελίσουν από την πολιτική όλους αυτούς που αναλαμβάνουν να εκπροσωπήσουν αυτήν την χυδαιότητα, τότε δεν είναι ηγεσίες. Είναι ουραγοί καταστάσεων και γεγονότων.

Οι ηγέτες μπαίνουν μπροστά και οι πολίτες ακολουθούν. Οι ηγέτες αποτελούν τα φωτεινά παραδείγματα. Διαμορφώνουν συνειδήσεις και χαρακτήρες, καθώς είναι πρότυπα. Έτσι ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, ο Ηλ. Ηλιού. Για να μην αναφερθώ σε προσωπικότητες επιπέδου Αντενάουερ, Ντε Γκολ, Β. Μπραντ, Θάτσερ, Γκορμπατσόφ κ.ά.

Στην πατρίδα μας, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια κούρσεψαν -λόγω μνημονίων- την εξουσία άνθρωποι στην πλειονότητά τους ασήμαντοι, με ελάχιστη παιδεία, με συμπλέγματα σε όλα τα επίπεδα. Και βάλθηκαν να κάνουν την ελληνική κοινωνία ίδια με αυτούς. Να την κυλίσουν μέσα στη μιζέρια και στον βόθρο.

Ο Πολάκης είναι ένα επιφαινόμενο. Οι βαθύτερες αιτίες του βρίσκονται στο γεγονός πως οι κυβερνώντες επιχειρούν να δώσουν λόγο σε ό,τι χειρότερο υπάρχει μέσα στην κοινωνία μας. Θέλουν να το ανασύρουν στην επιφάνεια.

Ας μην παραξενευόμαστε γι’ αυτά που γίνονται. Και ας είμαστε προετοιμασμένοι και για άλλα, ακόμα χειρότερα, στο δρόμο προς τις κάλπες.

Ευτυχώς η ώρα της κρίσεως πλησιάζει.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 24 Φεβρουαρίου 2019