Ρουσφέτια XXXL
Πείτε ότι μια γιαγιά θέλει να μεταβιβάσει στον εγγονό της ένα χωράφι. Ξερικό, με αξία τρεις χιλιάδες ευρώ -και πολλά λέμε. Γι’ αυτό το χωράφι των τριών χιλιάδων ευρώ και για μία μεταβίβαση που κάποτε τελείωνε σε μία εβδομάδα, σήμερα χρειάζονται ένα βουνό «χαρτιά» και τουλάχιστον ένας μήνας τρέξιμο. Ανάμεσά τους και βεβαίωση ότι το χωράφι δεν αποτελεί δασική έκταση. Μα το χωράφι το είχε παραχωρήσει το Δημόσιο στον ακτήμονα παππού για να καλλιεργεί σιτάρι. Γίνεται να του παραχώρησε δάσος; Φυσικά όχι αλλά πρέπει να το βεβαιώσει ένας μηχανικός. Αν, μάλιστα, συνέβη ο παππούς να έχει πεθάνει, η γιαγιά να άφησε το χωράφι ακαλλιέργητο και να φύτρωσαν πουρνάρια, καλύτερα ας το παρατήσει. Ή δεν θα βρει ποτέ το δίκιο της ή θα το βρει αλλά η μεταβίβαση θα στοιχίσει ακριβότερα από την αξία του χωραφιού. Κάτι περισσότερο ήξεραν οι παλιοί που έβαζαν μια φωτιά και καθάριζαν.
Αν τα πουρνάρια δεν είναι πολύ συνηθισμένα, ας πιάσουμε τα συνηθισμένα. Το τοπογραφικό που είχε συνταχθεί με τις συντεταγμένες του υπουργείου γεωργίας είναι άχρηστο. Χρειάζεται καινούριο, με τις συντεταγμένες του Εθνικού Γεωδαιτικού Συστήματος Αναφοράς. Το κοντέρ των εξόδων συνεχίζει να γράφει. Χρειάζεται κτηματολογικό διάγραμμα. Όχι αυτό που ένας συμβολαιογράφος μπορεί να κατεβάσει από το σύστημα του Εθνικού Κτηματολογίου αλλά το «άλλο», με τις σφραγίδες. Δηλαδή το ίδιο που, όμως, για να το πάρεις στήνεσαι από τις έξι το πρωί έξω από το Κτηματολόγιο και περιμένεις πότε θα έρθει η σειρά σου για να πληρώσεις δεκαπέντε ευρώ. Γι’ αυτά τα δεκαπέντε ευρώ γίνεται η φασαρία! Αν τυχόν έχετε ακούσει ότι το διάγραμμα εκδίδεται μέσω του gov.gr, μην το παίρνετε τοις μετρητοίς. Αυτό που έπρεπε να είναι κανόνας εδώ και δύο δεκαετίες για όλη τη χώρα, δεν αφορά σχεδόν κανέναν μεγάλο δήμο. Και σίγουρα όχι την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Πάμε παρακάτω! Ένας μηχανικός πρέπει να βεβαιώσει ότι το χωράφι δεν έχει πηγάδι ή γεώτρηση. Αν έχει, χρειάζεται βεβαίωση ότι ο παππούς την έχει δηλώσει στον δήμο και ότι η γιαγιά πληρώνει τα τέλη. Για το χωράφι της ιστορίας μας που δεν είναι αρδευόμενο, απαιτείται βεβαίωση μη οφειλής στον Γενικό Οργανισμό Εγγείων Βελτιώσεων. Αν ήταν αρδευόμενο, θα χρειαζόταν το ίδιο από τον Τοπικό Οργανισμό Εγγείων Βελτιώσεων. Όπως και να ’χει, δεν γλιτώνεις. Θα πληρώσεις! Εννοείται ότι χρειάζεται και όλο το σύνηθες «χαρτοβασίλειο». Φορολογική ενημερότητα, ασφαλιστική ενημερότητα, αντίγραφα του Ε9, βεβαιώσεις ΕΝΦΙΑ για τα πέντε τελευταία χρόνια και τώρα πλέον ηλεκτρονική ταυτότητα ακινήτου.
Η ηλεκτρονική ταυτότητα ακινήτου είναι η new entry στην νομοθέτηση με κριτήριο τα συμφέροντα των ισχυρών επαγγελματικών ομάδων. Εδώ, των μηχανικών. Πρώτα με την τακτική «κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και ΤΕΙ» και έπειτα με την εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταξύ αποφοίτων από σχολές με μεγάλη διαφορά στις προϋποθέσεις εισαγωγής και στα προγράμματα σπουδών, προέκυψε ένα ανομοιογενές σύνολο μηχανικών που όλοι πρέπει να δουλέψουν. Εφόσον οι μελέτες και οι επιβλέψεις δεν επαρκούν για όλους, πρέπει να διαμορφωθεί τεχνητά ένα αντικείμενο. Οι «τακτοποιήσεις» των αυθαιρέτων και οι βεβαιώσεις ενόψει συμβολαίων είχαν μία λογική. Αντίθετα, τα πιστοποιητικά ενεργειακής απόδοσης που απαιτούνται όχι μόνο για να μεταβιβάσεις ακίνητο αλλά και για να το νοικιάσεις, δεν έχουν καμία. Είναι ρουσφέτι μεγάλης κλίμακας. Ποτέ κανένας που αγόρασε ή νοίκιασε ακίνητο δεν διάβασε πιστοποιητικό ενεργειακής απόδοσης. Και τώρα που οι τακτοποιήσεις σιγά σιγά εξαντλούνται, επινοήθηκε η ηλεκτρονική ταυτότητα ακινήτου. Ακούγεται innovative αλλά στην πραγματικότητα είναι «σε δουλειά να βρισκόμαστε». Κυριολεκτικά! Αύριο, όταν και αυτό αρχίσει να εξαντλείται, κάτι καινούριο θα προκύψει. Γιατί σ’ αυτό το πολιτικάντικο πάρε - δώσε, το μόνο όριο είναι η φαντασία.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 08.05.2022