Στην αναζήτηση συναινέσεων
Πρέπει να αλλάξει η διαδικασία εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας; Γιατί;
Να μην προκαλεί η διαδικασία βουλευτικές εκλογές. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό, θα βρούμε σίγουρα άκρη. Ας δεχτούμε ότι δεν πρέπει να εκλέγεται ο Α από τη Βουλή και ο Β από το εκλογικό σώμα. Γιατί ο Α που εκλέγεται από τη Βουλή θα έχει διαφορετική αξία από τον Β που εκλέγεται από το εκλογικό σώμα. Πρέπει να εξασφαλιστεί ότι όλοι έχουν την ίδια αξία.
Να δεχτούμε επίσης ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να έχει ευρύτερη συναίνεση από την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής. Να έχει ευρεία αποδοχή, για να μπορεί να λειτουργεί σαν θεσμικό αντίβαρο εξ ονόματος όλων μας.
Αν δεχτούμε τα δύο παραπάνω, η πολιτική λύση είναι απλή. Συνεννοούνται τα κόμματα και αν προκύψει πλειοψηφία δύο τρίτων στη Βουλή (δύσκολο αλλά όχι απίθανο) εκλέγεται από τη Βουλή. Αν όχι, η εκλογή παραπέμπεται σε ένα εκλεκτορικό σώμα που αποτελείται από τους βουλευτές, τους ευρωβουλευτές, τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες. Πόσοι είναι αυτοί; Έχουμε 13 περιφερειάρχες, 325 δημάρχους, 300 βουλευτές και 21 ευρωβουλευτές. Προφανώς όλοι τους έχουν κάποια κομματική ένταξη ή συμπάθεια άρα πάλι τα κόμματα θα έχουν λόγο. Αλλά ευρύτερο λόγο και με την προσπάθεια συναινέσεων.
Τι μας εξασφαλίζει αυτό; Ότι θα ψηφίσουν εκ μέρους μας οι αντιπρόσωποί μας που έχουν εκλεγεί σε όλες τις εκλογές. Το εκλεκτορικό σώμα είναι μία πρακτική που εφαρμόζεται στην Ιταλία για παράδειγμα και σε άλλες χώρες και απλοποιεί αρκετά τα πράγματα. Ακόμη και στις ΗΠΑ -που είναι ασφαλώς άλλο παράδειγμα ο πρόεδρος εκλέγεται από εκλεκτορικό σώμα και όχι από το εκλογικό σώμα!
Θα πρότεινα να γίνεται απευθείας η εκλογή από το παραπάνω αναφερόμενο εκλεκτορικό σώμα και να μην εμπλέκεται η Βουλή. Έτσι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έχει διπλή νομιμοποίηση. Και από τα κόμματα και από τους εκλεγμένους σε κάθε επίπεδο. Προσέξτε: οι βουλευτές εκπροσωπούν το έθνος και οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες τους πολίτες της περιοχής τους.
Η προτεινόμενη γραφειοκρατική διαδικασία μηνών με αλλεπάλληλες ψηφοφορίες θα καταλήγει σε προκριματικές βουλευτικές εκλογές. Ας το σκεφτούμε. Οι αλλαγές στο σύνταγμα προσφέρονται γι’ αυτό που μας λείπει. Τον ουσιαστικό διάλογο.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Νοεμβρίου 2018