ΑΠΟΨΕΙΣ

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ηγετών παγκοσμίως που δημιουργήθηκαν μετά το ξέσπασμα της πανδημίας: Αυτοί που έδωσαν περισσότερη βάση στην οικονομία και το ρίσκο (οι ΗΠΑ του Τραμπ, η Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον, η Βραζιλία του Μπολσονάρο αλλά και η Σουηδία και εν μέρει η Ιαπωνία) και αυτοί που έδωσαν βάρος στην ασφάλεια των ανθρώπων και εφάρμοσαν την καραντίνα με ζήλο (Ελλάδα, κυβερνήτες πολλών πολιτειών ιδίως βορειοανατολικών στις ΗΠΑ, Ιταλία κατόπιν εορτής, Γαλλία κ.ά.). Ήταν ένα ιδιότυπο gamble (στοίχημα, τζόγος) γιατί δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία στην αρχή -αφού πρόκειται για πρωτοφανές φαινόμενο και μαθαίναμε «βλέποντας και κάνοντας».

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Τραμπ «τρελάθηκε» όταν συνειδητοποίησε ότι κάηκε το ισχυρότερο χαρτί του στην προσπάθειά του για επανεκλογή που ήταν η οικονομία. Είχε άλλωστε παρά τις φαιδρές και αυταρχικές του συμπεριφορές και ρητορική, βελτιώσει σχεδόν όλους τους δείκτες μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020 και είχε εκμηδενίσει την ανεργία που είναι ο εφιάλτης των λαϊκών στρωμάτων και ο παράγων που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.

Στην αρχή προέβλεπε ότι όλα θα περάσουν γρήγορα και αντιστάθηκε στην εφαρμογή αυστηρών μέτρων αλλά και όταν πήρε μερικά πίεζε για γρήγορο άνοιγμα εκ νέου της οικονομίας και της κοινωνίας. Ο αριθμός ρεκόρ των κρουσμάτων και των θανάτων στις ΗΠΑ δεν τον δικαίωσε.

Με γεγονότα σαν και αυτά της εισβολής των ακροδεξιών ορδών στο Καπιτώλιο πάντα συμβαίνει το εξής: Οι θεωρίες συνωμοσίας διογκώνονται, τα σενάρια γίνονται πιο «ευφάνταστα» και ο πολύς κόσμος φοβάται τα χειρότερα. Έτσι δεν με εξέπληξε αυτό που διάβασα πως το 2021 ξεκινά ως μία καλή χρονιά για τη Ρωσία και την Κίνα. Και γιατί, λέτε; Μία διότι ενώ Ευρώπη έχει κατακερματιστεί και αποδυναμωθεί, και οι ΗΠΑ είναι πια για γέλια, τα πάντα φαίνονται να παρασύρονται στην αναρχία. Η Ρωσία και η Κίνα θα ισχυριστούν αναμφίβολα ότι το δικό τους μοντέλο είναι πλέον και σαφώς η μόνη επιτυχημένη μορφή διακυβέρνησης, καθώς η αμερικάνικη δημοκρατία «δεν λειτουργεί». Είπαμε, τα σενάρια είναι «ευφάνταστα». Γιατί όμως;

Ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως επισημαίνουν εδώ και πέντε χρόνια κατ’ επανάληψιν πολλοί αρθρογράφοι και πολιτικοί του αντίπαλοι, δεν κατανοεί αφηρημένες έννοιες όπως η δημοκρατία ή ακόμη και η αλήθεια, αλλά σκέφτεται μόνο τα δικά του συμφέροντα. Γιατί λοιπόν η πρόκλησή του ξεσηκώνοντας το πλήθος στο Καπιτώλιο την Τετάρτη να μην ήταν μία σκόπιμη προσπάθεια ώστε να κάνει τους ομοσπονδιακούς και κρατικούς εισαγγελείς να φοβούνται τις πιθανές συνέπειες του να τον δικάσουν, μετά τις 20 Ιανουαρίου που θα φύγει οριστικά από τον Λευκό Οίκο, για τα φερόμενα ως νομικά ή οικονομικά του ολισθήματα;

Ο Ντόναλντ Τραμπ είπε στους ταραχοποιούς: «Θυμηθείτε αυτήν την ημέρα για πάντα!». Αυτός είναι ακριβώς ο κίνδυνος. Ακούγεται ως υπερβολή αλλά για πολλούς η Αμερική στις 6 Ιανουαρίου 2021 απέκτησε μια νέα «11^η Σεπτεμβρίου», μία μέρα «για να τη θυμάσαι».

Από τότε που απέτυχε στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί, ο πρόεδρος Τραμπ προωθεί ρητά τις θεωρίες συνωμοσίας για «κλοπή» στις εκλογές. Η άρνησή του να παραδεχτεί την ήττα πυροδότησε το κίνημα #StopTheSteal -έναν ευρύ διαδικτυακό συνασπισμό θεωρητικών συνωμοσίας του QAnon, τα μέλη του Proud Boy, τους diehards της Make America Great Again, και ορισμένους Ρεπουμπλικάνους πολιτικούς. Όλα αυτά για τον απερχόμενο πρόεδρο είναι ένα ξέσπασμα «ανθρώπων που αγαπούν την πατρίδα», αλλά για μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, για το FBI και για τους Δημοκρατικούς, όπως και για κάποιους Ρεπουμπλικάνους, είναι πιθανή εξτρεμιστική δράση και πόλος έλξης όσων ρέπουν προς την συνωμοσιολογία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ μετά τις εκλογές, ακάματα προσπαθεί επί δύο μήνες να ενισχύσει την εικόνα του αδικημένου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχεδιάζοντας ουσιαστικά να επιτεθεί στη δημοκρατία της δικής του χώρας. Στην εκτός ελέγχου συμπεριφορά του συνετέλεσε και το γεγονός ότι τα λεγόμενα «συστημικά ΜΜΕ» του mainstream, ουδέποτε του έδωσαν το οξυγόνο της δημοσιότητας για να προβάλει τις -προκλητικές συχνά- θέσεις του και την «αλήθεια» του.

Αυτά φαίνεται πως θα σημαδέψουν την μετά τον κορονοϊό και μετά τον Τραμπ εποχή διότι ακροατήριο υπάρχει, έστω και μειοψηφικό. Οι μελλοντικοί «βετεράνοι» της 6ης Ιανουαρίου 2021 στην Ουάσινγκτον θα διατηρούν τις αναμνήσεις τους και θα περιμένουν την ώρα να επιστρέψουν. Βάζοντας στο χάρτη της πολιτικής ιστορίας των ΗΠΑ την 6^η Ιανουαρίου ο Τραμπ δηλώνει «παρών». Ο Τζο Μπάϊντεν θα κυβερνήσει έχοντας ηθικό πλεονέκτημα και μία διευρυμένη πλέον πλειοψηφία στήριξής του από την αμερικανική κοινωνία. Ο «Τραμπισμός» όμως γίνεται υπόγειος, αποστάζοντας το δηλητήριό του. Η Αμερική είναι προς το παρόν διχασμένη, θα περάσει μία περίοδο εσωστρέφειας προς όφελος των ανταγωνιστών της.

Συνοψίζοντας σε τρεις τίτλους θα έλεγα:

Τελικά η ζωή είναι στο διαδίκτυο.

Tα tweets του Τραμπ ποτέ δεν ήταν απλώς tweets.

Δεν θα αργήσουμε να μάθουμε το πόσο «μεταδοτική» θα είναι η θλιβερή αλλά επικίνδυνη εισβολή της Τετάρτης στο Καπιτώλιο.