ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολλά τα περί του ανασχηματισμού σχόλια, που σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται σαρωτικός. Κάποιοι μίλησαν για άδειο… πάγκο, άλλοι για απομακρύνσεις ενεργουμένων, άλλοι για προάγγελο σοβαρότερων τομών μετά το καλοκαίρι, και τέλος μερικοί για επιδερμικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν κυρίως για τα μάτια δυσαρεστημένων ΝΔτων. Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως δεν θα πρέπει να αναμένονται ανατροπές κεντρικών κυβερνητικών επιλογών στο ορατό μέλλον, καθώς το νέο σχήμα είναι περισσότερο πολιτικό παρά τεχνοκρατικό • είναι ένα σχήμα καταλληλότερο για να υπερασπίζεται τις ήδη δρομολογημένες πρωτοβουλίες του Μαξίμου, πρωτοβουλίες που ουσιαστικά θα κριθούν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Ωστόσο δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει πως παρέμειναν λιγοστοί οι συμμετέχοντες εκ Θεσσαλονίκης και λοιπής Κεντρικής Μακεδονίας. Η ΠΚΜ συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη αγροτική παραγωγή και πολύ μεγάλο μέρος της βιομηχανίας, των logistics και του εθνικού R&D, όμως παραδόξως συνεισφέρει μόνο δύο υφυπουργούς (Σταμενίτη, Μάνη-Παπαδημητρίου) στα αρμόδια παραγωγικά υπουργεία. Ευπρόσδεκτη και η υπουργοποίηση Γκιουλέκα, δυστυχώς όμως αφορά έναν θώκο εθιμοτυπίας δίχως κομβικές αρμοδιότητες. Συνεπώς, η νέα σχετικά χαμηλή πτήση της ΝΔ στην περιοχή μας (26,3% στην Κεντρική Μακεδονία ενώ 28,3% πανελλαδικά, με 4 κόμματα να έχουν εδώ την έδρα τους) δεν φαίνεται να προβλημάτισε ιδιαιτέρως τους πρωθυπουργικούς επιτελείς. Πάντως όσοι εξ αυτών πιστεύουν πως το τοπικό πολιτικό προσωπικό δεν… πουλά αρκετά καλά το κυβερνητικό αφήγημα, θα πρέπει να θυμούνται ότι ακόμη κι ο καλύτερος πωλητής δεν μπορεί να προωθήσει προϊόν που -δικαίως ή αδίκως- δεν γοητεύει κάποια συγκεκριμένη πελατεία.

Επειδή λοιπόν ο Μητσοτάκης δεν περιστοιχίζεται από κουτούς, μάλλον αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί η εξήγηση της μικρής συμμετοχής: μάλλον στην ισχνή τοπική ανάπτυξη, εξαιτίας της οποίας πλέον σπανίζουν οι πολιτικά ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, εκείνοι που άλλοτε αναδείκνυαν φλέγοντα ζητήματα και νέα πρόσωπα. Δηλαδή η τοπική πολιτική εκπροσώπηση κυρίως πέφτει θύμα της παρατεταμένης αναπτυξιακής στασιμότητας, και μικρό ρόλο παίζουν τα προσωπικά χαρακτηριστικά όσων την συναποτελούν.

Τούτου λεχθέντος, φυσικά δεν ισχυρίζομαι ότι κι οι εκπρόσωποί μας είναι απολύτως άμοιροι ευθυνών. Εάν ήταν, τότε θα βλέπαμε και εκλογή ντόπιων ευρωβουλευτών του κυβερνώντος κόμματος, κάτι που επίσης δε συνέβη. Δικαίως προβληματίζονται για πολλά οι πολίτες. Προβάλλουν «κάτω» οι αιρετοί τις καθημερινές δυσκολίες τους; Μεταφέρουν αντικειμενική εικόνα; Τονίζουν όσα υφίστανται οι επιχειρήσεις από το υπερσυγκεντρωτικό Δημόσιο; Φανερώνουν στην κεντρική κυβέρνηση ποιές διαμαρτυρίες είναι βάσιμες και μαζικές, και ποιές μειοψηφικές και πολιτικά υποκινούμενες; Μεριμνούν για την αναβάθμιση της υπόλοιπης εκπροσώπησης, όπως επιμελητηρίων και έτερων φορέων της κοινωνίας των πολιτών; Και -το κυριότερο- ενώνουν τις πολυπληθείς φωνές τους όταν πρόκειται για την υποστήριξη όσων δίκαια διεκδικούν Θεσσαλονίκη και Κεντρική Μακεδονία; Δεν αρνούμαι ότι ενεργούν, μα πολύ φοβάμαι πως μπορούν να κάνουν περισσότερα. Εκκρεμότητες όπως το ΒΙΠΑ Καλοχωρίου (αλλά κι οι υπόλοιπες άτυπες μεταποιητικές συγκεντρώσεις), ο Δυτικός Προαστιακός, η νέα ΜΠΕ για τον ΟΛΘ, η επέκταση του Μετρό, η ασφάλεια των πολιτών, τα απαρχαιωμένα νοσοκομεία Γεννηματά και Άγιος Δημήτριος, το Παραλιακό Μέτωπο, η διάνοιξη της Πόντου και άλλων δρόμων, η διάσωση της ιστορικής μνήμης, τα απαξιωμενα ΕΠΑΛ και ΙΕΚ, και οι παγωμένες αστικές αναπλάσεις (πχ στις πλατείες Ελευθερίας και Διοικητηρίου) αφορούν τους πάντες, ασχέτως θέσης, τίτλου ή εκλογικής περιφέρειας. Αν οι «γαλάζιοι» βουλευτές επιθυμούν ενισχυμένη εμπιστοσύνη από Μητσοτάκη και ψηφοφόρους, τότε οφείλουν να αγωνιστούν σκληρότερα και συνδυασμένα για τα συμφέροντα της σιωπηλής πλειοψηφίας • για τα συμφέροντα όσων δεν διαθέτουν κοινή φωνή, ατομικό πλούτο ή κομματικό «βύσμα», αναγκασμένοι έτσι να παλεύουν ολομόναχοι τον κρατικό Λεβιάθαν. Για το συλλογικό συμφέρον, όπως μεταφράζεται σε υψηλότερους ρυθμούς ανθρώπινης και οικονομικής ανάπτυξης.