Θα παραμείνουν απολιτίκ αγνωστικιστές ή θα τη δουν ριζοσπάστες;
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, Έλληνες κάθε ηλικίας τρωγόμαστε για το βίο και την ταφή του Κωνσταντίνου, κοινώς για ένα θέμα κλεισμένο από το 1974. Ωστόσο, τις προηγούμενες ημέρες είχαμε κι άλλα γεγονότα. Νέες καταγγελίες και φήμες για παράνομο πλουτισμό βουλευτών, περισσότερα αιματηρά εγκλήματα από αποφυλακισμένους, a priori εξουδετέρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, σιωπή απέναντι στις καινούριες τουρκικές απειλές για τα 12 μίλια, τεκμηριωμένα δημοσιεύματα για επικείμενη κάμψη της οικονομικής ανάπτυξης, αξιόπιστες ανησυχίες ειδικών για αναζωπύρωση της πανδημίας, συνεχιζόμενες αναβολές προμήθειας οπλικών συστημάτων, δημόσιες αντιδικίες μεταξύ θεσμικών παραγόντων για τις υποκλοπές. Γλεντήσαμε γερά αυτές τις γιορτές, όμως η χώρα δε φαίνεται να πετάει.
Είναι αρκετοί πλέον οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης που έχουν… ξενερώσει μαζί της, και το φαινόμενο αυτό αποτυπώνεται μόνο μερικώς στις δημοσκοπήσεις. Η απογοήτευσή τους συνήθως αποτελεί απότοκο παραπληροφόρησης, υπερβολικών προσδοκιών ή μη ικανοποίησης προσωπικών τους εμμονών, μα είναι αξιοσημείωτη. «Γαλάζια» στελέχη την υποτιμούν εξαιτίας της ανεπαρκούς αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς εγκλωβισμένη σε θέματα και οπτικές που ελάχιστους αγγίζουν, αδυνατεί να κομίσει θετική πρόταση. Το δεύτερο κόμμα όντως παραμένει απωθητικό ως εκλογική επιλογή, τουλάχιστον στα μυαλά των πιο ρεαλιστών, δηλαδή χονδρικά όσων εξέλεξαν τους νυν κυβερνώντες.
Σε αντίθεση με την οργή όμως, το κακό με το ξενέρωμα είναι ότι μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις με τρόπο αναπάντεχο, λόγω του δύσκολα αντιληπτού μεγέθους του. Κανείς δε μπορεί να προεξοφλήσει πως ο φόβος του χειρότερου θα σταθεί ικανός να ξαναφέρει την πλειοψηφία στις κάλπες υπέρ της ΝΔ, ειδικά όταν αρκετοί σήμερα τη θεωρούν αποϊδεολογικοποιημένη και δεν εντοπίζουν ουσιαστικές διαφορές της από το ΣΥΡΙΖΑ πάνω σε ζητήματα που τους ενδιαφέρουν. Με αφορμές από την κηδεία του τέως μέχρι το μεταναστευτικό και τα επιδόματα, ορισμένοι επισημαίνουν υποταγή στην Αριστερά, ενώ άλλοι νιώθουν ότι δεν ικανοποιείται η επιθυμία τους για ηθική και αποτελεσματική διακυβέρνηση. Και φυσικά υπάρχει το ερωτηματικό των ελληνόπουλων.
Η Κουμουνδούρου ευφυώς επενδύει προεκλογικά στην ηλικιακή ομάδα 17-24. Τα νιάτα μας αποτελούν το δεκτικότερο στα αριστερά συνθήματα κοινό. Αν και στερούνται ιδεολογικής συγκρότησης και μαγεύονται από τα καπιταλιστικά καλούδια, είναι δυστυχώς επιρρεπή στο λαϊκισμό λόγω της κατά κανόνα επιδερμικής προσέγγισής τους στα πράγματα. Όταν τα ερεθίσματα και η ενημέρωσή τους προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά από TicToc και Instagram, είναι άγνωστο πώς θα σκεφτούν και θα ενεργήσουν την ώρα των εκλογών. Θα παραμείνουν απολιτίκ αγνωστικιστές ή θα τη δουν ριζοσπάστες, σαγηνευόμενα από γηπεδικές κραυγές κατά του Μητσοτάκη; Πάντως οι ξενερωμένοι γονείς τους δε θα ’ναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να τα σπρώξουν προς τη φαινομενικά λογικότερη επιλογή.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 15.01.2023
