«Τη σκότωσα, γιατί το κράτος δεν είχε πάρει μέτρα να την προστατεύσει»
«Δεν θα κουραστούμε να επιμένουμε πως η αναγνώριση στον ποινικό κώδικα του εγκλήματος εις βάρος των γυναικών ως ‘Γυναικοκτονία’, αποτελεί και με το υπόδειγμα ξένων κρατών ένα σοβαρό μέτρο αποτροπής», λένε σε κοινή τους επιστολή προς τους πολιτικούς αρχηγούς, επτά φεμινιστικές οργανώσεις. Ανάμεσα τους και η Ένωση Γυναικών Ελλάδας, η πρώτη πρόεδρος της οποίας είχε κατηγορηθεί ότι δεν είχε ψήσει ένα αυγό στον άνδρα της.
Πρόκειται για μία άποψη που συμμερίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: «Η νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία έπρεπε να έχει γίνει χθες», υποστηρίζει.
Δηλαδή το χέρι των δολοφόνων οπλίζεται επειδή δεν έχει κατοχυρωθεί ο όρος ή όπως διαπιστώνει το ΜέΡΑ 25, δεν είναι τυχαίο πως «η Μητσοτάκης ΑΕ και στον Ποινικό Κώδικα που κατέθεσε και ψήφισε αρνήθηκε τον όρο, παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις πια στη χώρα μας».
Δηλαδή το ότι δεν κατοχυρώθηκε νομικά ο όρος, ήταν σκόπιμη επιλογή της κυβέρνησης, η οποία δεν νομοθετεί τον όρο γιατί έχει -προφανώς- άλλες σκοπιμότητες.
Αυτό θα είχε ένα νόημα, αν οι προβλεπόμενες ποινές για μία τέτοια ανθρωποκτονία ήταν αυστηρότερες από ό,τι για μία οποιαδήποτε άλλη ανθρωποκτονία αλλά η κυβέρνηση δεν το νομοθετεί διότι επιδιώκει να δημιουργήσει ευνοϊκότερο πλαίσιο γι’ αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία δολοφόνων.
Μήπως είναι, για παράδειγμα, του ιδεολογικού της περίγυρου και θέλει να τους προστατεύσει; Μήπως ο νεοφιλελευθερισμός θέλει έναν κόσμο με λιγότερες γυναίκες; Τότε πως θα εφαρμοστεί η «κιβωτός» της Ελένης Βιτάλη;
Διάφορες ιδέες μπορεί να μπαίνουν στο μυαλό του ανθρώπου αλλά πολιτική ανάγνωση σε ενδοοικογενειακή βία ήταν δύσκολο να σκεφτεί κάποιος πριν διαβάσει αυτή τη βαθυστόχαστη ανάλυση και μάλιστα από κάποιους που αξιολογούν μία δολοφονία με βάση το πολιτικό κίνητρο του δράστη.
Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βέβαια, «η νομική κατοχύρωση δεν αρκεί» αλλά «χρειάζεται ένα ισχυρό υποστηρικτικό πλαίσιο για τα θύματα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας».
Τι δεν έχει γίνει;
Ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Σπυρόπουλος λέει ότι «είναι απαραίτητη η έγκαιρη και ουσιαστική προστασία της γυναίκας-θύμα κακοποιητικού περιβάλλοντος, σε κατάλληλες δομές προστασίας», δηλαδή σε ξενώνες φιλοξενίας.
Τέτοιοι σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, σήμερα λειτουργούν 19, 18 από Δήμους και ένας από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) ενώ το κρατικό Κέντρο Ερευνών για θέματα ισότητας, τους μέτρησε 20.
Μπορεί κάποιος να εισηγηθεί πολιτική χωρίς να έχει διαβάσει τα συμπεράσματα από τη λειτουργία τους;
Ναι, διότι σε καμία ανακοίνωση κανενός φορέα δεν γίνεται κάποια αναφορά. Είναι αρκετοί; Δουλεύουν σωστά; Παράγουν αποτέλεσμα; Τι αλλαγές χρειάζονται;
Τη δεκαετία 2011-2020 έγιναν στην Ελλάδα 63 δολοφονίες συζύγων, από τις οποίες οι μισές την τελευταία τριετία της δεκαετίας. Το 2021 ο αριθμός ανέβηκε στις 17 και το 2022 είναι 12 σε 7 μήνες.
Για να μην κοροϊδευόμαστε: πόσες από αυτές τις δολοφονίες θα είχαν αποτραπεί αν είχε καθιερωθεί ο όρος «γυναικοκτονία»;
Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει η γελοιότητα της χρήσης των κομματικών παραμορφωτικών φακών στην ενδοσκόπηση που η ίδια η κοινωνία μας πρέπει να κάνει.
Διότι αλλιώς, η ώρα που ο κατηγορούμενος στο δικαστήριο θα πει «τη σκότωσα, γιατί το κράτος δεν είχε πάρει μέτρα να την προστατεύσει», δεν αργεί…
