ΑΠΟΨΕΙΣ

Τηλεργασία μπορεί να υπάρξει μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Στο Δημόσιο τηλεργασία σημαίνει εκ περιτροπής απασχόληση -μία εβδομάδα δουλειά, μία εβδομάδα πληρωμένο ρεπό. Όποιος ενήλικας και έχων συνείδηση του περιβάλλοντος πιστεύει ότι μπορεί ο προϊστάμενος να ελέγξει ποιος υπάλληλος δουλεύει και ποιος κοροϊδεύει την κοινωνία μπροστά στον ανοικτό υπολογιστή, προφανώς αγνοεί ότι στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ δεν υπάρχουν εργαλεία διοίκησης. Υπάρχει μόνο η επίκληση στο φιλότιμο η οποία δυσχερώς μπορεί να θεωρηθεί εργαλείο διοίκησης. Χρόνια και χρόνια ακαταπόνητων «κοινωνικών αγώνων» και φόβου των αιρετών για το εκλογικό κόστος κατάφεραν να δηλητηριάσουν τις συνειδήσεις ανθρώπων, να τους πείσουν ότι οι υπηρεσίες υπάρχουν για να μισθοδοτούν τους ίδιους και όχι να εξυπηρετούν τους πολίτες. Και εντέλει να διαμορφώσουν ένα θεσμικό πλαίσιο εργασίας όπου κανένας δεν ελέγχει κανέναν. Η πανδημία έκανε το κακό χειρότερο. Άδειες ειδικού σκοπού, άδειες γενικού σκοπού, άδειες ανύπαρκτου σκοπού, άδειες από τη σημαία, εδώ και δύο χρόνια το Δημόσιο βρίσκεται σε slow motion. Aν με το gov.gr δεν είχε παρακαμφθεί η ανθρώπινη ενέργεια σε κάποιες πράξεις (γνήσιο υπογραφής, έκδοση πιστοποιητικών, ραντεβού εμβολιασμών και πολλές ακόμη), το σύστημα θα είχε καταρρεύσει.

Ακριβώς επειδή τηλεργασία δεν μπορεί να υπάρξει στον δημόσιο τομέα, εάν πράγματι η κυβέρνηση ήθελε να επιτύχει την κοινωνική αποστασιοποίηση χωρίς να παραιτηθεί από την ανάγκη το κράτος να λειτουργεί, μπορούσε να επιλέξει τις δύο βάρδιες. Τι εμποδίζει να λειτουργούν πρωί - απόγευμα οι Εφορίες, το Κτηματολόγιο, οι διοικητικές Υπηρεσίες των Δήμων και των Περιφερειών; Θεωρητικώς κανένα. Πρακτικώς, ένα και κολοσσιαίο. Ο φόβος για τις αντιδράσεις. Αφήστε τους συνδικαλιστές! Η ΑΔΕΔΥ και η ΠΟΕ-ΟΤΑ θα προκηρύξουν μία απεργία η οποία καταφανώς θα είναι παράνομη. Και στην οποία, ούτως ή άλλως, ελάχιστοι θα μετάσχουν για τον πολύ πεζό λόγο ότι δεν θέλουν να χάσουν το μεροκάματο. Το πραγματικό φόβητρο είναι η δυσφορία των εργαζομένων οι οποίοι γενικώς διαπαιδαγωγήθηκαν με την λογική του Οδοντωτού. Μόνο μπροστά και ποτέ πίσω. Το «τρεις η ώρα σπίτι» αποτελεί «κεκτημένο», η προσβολή του οποίου θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια και θα τιμωρηθεί στην πρόθεση ψήφου. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα στέκεται στο απέναντι πεζοδρόμιο και θα παριστάνει τον προστάτη των «αγανακτισμένων», όπως με επιτυχία έκανε κατά την περίοδο του αντιμνημονιακού αγώνα. Άλλωστε, ειδικά για τις Εφορίες, η ιδέα της δεύτερης βάρδιας είχε πέσει στην αρχή της περιπέτειας με τον COVID-19 και απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων.

Όντως, με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μιαν αμοραλιστική αντιπολίτευση η οποία μπορεί να κολακεύσει και τα χειρότερα ένστικτα για να βελτιώσει τη θέση της. Εδώ οι άνθρωποι δεν διστάζουν να υπονομεύσουν το εμβολιαστικό πρόγραμμα και τα μέτρα που λαμβάνονται για να βγούμε από αυτή την περιπέτεια με λιγότερους νεκρούς, θα σοβαρευτούν στο πρωί - απόγευμα του Δημοσίου; Όντως, επίσης, η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε ένα ασφυκτικό πρόβλημα που δεν έχει εγχειρίδιο λύσεων και αναπόφευκτα παράγει δυσαρέσκεια. Αλλά αυτά δεν δικαιολογούν την διστακτικότητά της. Όχι μόνο για το έλασσον ζήτημα της λειτουργίας του Δημοσίου αλλά και για το μείζον, της μεταρρυθμιστικής άπνοιας. Οι πλατφόρμες του Πιερακάκη αποτελούν μεν εκσυγχρονισμό, όχι όμως μεταρρύθμιση. Μεταρρύθμιση θα είναι η κανονική αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια, όχι η άοπλη καρικατούρα της, ώστε να μην αλωνίζουν στο ΑΠΘ οι Αλγερινοί μαχαιροβγάλτες. Θα είναι η πραγματική αξιολόγηση στο Δημόσιο, δηλαδή αξιολόγηση με συνέπειες. Θα είναι η κατάργηση όλων των τμημάτων ΑΕΙ όπου εισάγονται με βάση κάτω από δέκα. Θα είναι η μείωση της σπατάλης του δημοσίου χρήματος, ειδικά τώρα που το έλλειμμα άρχισε πάλι να ψηλώνει. Και πολλά πολλά άλλα που όμως συνεπάγονται ρήξεις. Προς το παρόν, είμαστε στο «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 12 Δεκεμβρίου 2021