ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι ευρωεκλογές έχουν, ανέκαθεν, εκ των πραγμάτων έναν διττό χαρακτήρα. Οι πολίτες ψηφίζουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά συγχρόνως θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα, τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση της δικής τους χώρας.

Θα έλεγα μάλιστα πως στις περισσότερες χώρες το κριτήριο με το οποίο ψηφίζουν οι πολίτες για την Ευρωβουλή αναφέρεται στην εσωτερική πολιτική κατάσταση.

Στην πατρίδα μας τέσσερις φορές οι ευρωεκλογές έγιναν μέσα σε πολωμένο κλίμα και με αποκλειστικό γνώμονα την κομματική αντιπαράθεση εντός της Ελλάδος. Το 1984, το 1999, το 2009 και το 2014.

Σήμερα η Νέα Δημοκρατία, από θέση εμφανούς υπεροχής, λίγους μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές, προσδίδει στις ευρωεκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Και καλά κάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αδυναμία και αμηχανία να ορίσει το δίλημμα των ευρωεκλογών. Προσέρχεται σε αυτές χωρίς πειστική ατζέντα. Γιατί τα περί ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού είναι για εσωκομματική κατανάλωση. Δεν αγγίζουν τους πολίτες.

Έτσι, την ατζέντα των ευρωεκλογών την καθόρισε και την επέβαλε ο Κ. Μητσοτάκης με το σύνθημα «φύγετε». Συνεπώς, καλώς ή κακώς, αυτή θα είναι και η διακύβευση των ευρωεκλογών, στην οποία εκών άκων θα συρθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αφήσει ανεκμετάλλευτη τη μοναδική ευκαιρία να γράψει μια σημαντική εκλογική νίκη, που θα αποτελέσει πρόκριμα για τις εθνικές εκλογές. Γιατί άλλο είναι οι δημοσκοπήσεις και άλλο το αποτέλεσμα που βγάζει η κάλπη.

Και στην προκειμένη περίπτωση μιλούμε για δύο κάλπες. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής πως την ίδια ημέρα διεξάγονται και οι περιφερειακές εκλογές, στις οποίες αναμένεται συντριβή του κυβερνώντος κόμματος.

Ας αναλογιστεί ο αναγνώστης το βράδυ της 26ης Μαΐου -δεκαέξι εβδομάδες, περίπου, πριν από τις εθνικές εκλογές- και τους δύο χάρτες στις τηλεοράσεις βαμμένους μπλε.

Μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες θα κινηθεί το ΚΙΝΑΛ. Φαίνεται πως όχι μόνο αντέχει, αλλά και ανακάμπτει. Παρατηρείται μια συσπείρωση και συστράτευση στις γραμμές του, καθώς η προκλητική απόπειρα λεηλασίας του από τον ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

Ένα διψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές -που είναι μέσα στη λογική των εξελίξεων- αναμφίβολα θα καθιερώσει το ΚΙΝΑΛ ως τον τρίτο πόλο της πολιτικής μας ζωής. Και έπεται συνέχεια.

Δηλαδή, δεν θα υπάρξει η συνήθης χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών; Θα αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Μέλημα των δύο μονομάχων θα είναι να μην υπάρξει, γι’ αυτό και η Νέα Δημοκρατία προσέδωσε στις ευρωεκλογές δημοψηφισματικό χαρακτήρα.

Αλλά και να υπάρξει μια χαλαρότητα της ψήφου, αυτή θα είναι ισομερώς κατανεμημένη στους δύο μονομάχους, κάτι που δεν θα επηρεάσει το εύρος της μεταξύ τους διαφοράς. Απλώς αυτή η διαφορά θα αναφέρεται σε χαμηλότερα ποσοστά ( π.χ. 28% - 18%.)

Το αποτέλεσμα των τεσσάρων προηγουμένων αναμετρήσεων των ευρωεκλογών που προαναφέρθηκαν, μόνο στη μία περίπτωση ανατράπηκε. Αυτή του 1999. Στις άλλες τρεις, ο νικητής των ευρωεκλογών επιβεβαίωσε τη νίκη του και στις μετέπειτα εθνικές εκλογές, με διευρυμένη μάλιστα διαφορά.

Οι δημοσκοπήσεις, αν τις λαμβάνουμε υπόψη, δείχνουν μία άνετη επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν αυτό επιβεβαιωθεί και στις κάλπες της 26ης Μαΐου, τότε μετά βεβαιότητος θα βαδίσουμε προς κυβερνητική αλλαγή.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Απριλίου 2019