ΑΠΟΨΕΙΣ

(Μία νηφάλια αντιμετώπιση της 1358/2018 ΜονΠρΑθ)

Πολύς λόγος για την απόφαση 1358/2018 του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών.

Το αντικείμενό της; Εργαζόμενος υπέστη οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου όταν ξεκίνησε να πάει στη δουλειά του. Ο θάνατός του αποδόθηκε σε έντονο εργασιακό στρες. Επιδικάσθηκαν υπέρ των εναγόντων (συζύγου και γιου) 160.000 ευρώ.

Μικρή(;) λεπτομέρεια: Η δίκη έγινε ερήμην της εναγόμενης επιχείρησης.

Το έμφραγμα υπό το πρίσμα του επαγγελματικού ατυχήματος

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως το έμφραγμα θα ήταν (υπό προϋποθέσεις) δυνατό να υπαχθεί στην έννοια του επαγγελματικού ατυχήματος. Όχι όμως όταν το έμφραγμα υπέστη εργαζόμενος κάτω από κανονικές συνθήκες εργασίας.

Η 1358/2018 απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου Αθηνών ήρθε «να ταράξει τα ύδατα». Σύμφωνα με αυτήν: «η αιτία θανάτου... συνδέεται αιτιωδώς με το έντονο εργασιακό άγχος, το οποίο αυτός βίωσε λόγω της ανασφάλειας και αβεβαιότητας ως προς την εργασιακή του σχέση ενόψει της επικείμενης αναδιοργάνωσης της εργοδότριας, η οποία αφενός δεν έλαβε τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα ούτε παρείχε εκ των προτέρων τις κατάλληλες διευκρινίσεις με σκοπό την προστασία των εργαζομένων από τις επιπτώσεις της ανακατανομής της εργασίας στην ψυχική και σωματική τους υγεία, και αφετέρου δεν έλαβε κανένα μέτρο εξουδετέρωσης της πηγής του εργασιακού άγχους του ανωτέρω εργαζομένου, παρά το γεγονός ότι ήταν γνωστό στους... προϊσταμένους του ότι εξαιτίας της συνεχιζόμενης αβεβαιότητας σε σχέση με την εργασία του βίωνε έντονο εργασιακό στρες, που φανερά τον είχε οδηγήσει στα όρια της κατάρρευσης».

Η (κατά την απόφαση) ενδεδειγμένη στάση της επιχείρησης

Ας επιχειρήσουμε, προς στιγμή, να ευθυγραμμισθούμε με τις υποδείξεις τις απόφασης. Αναλαμβάνω, προς διευκόλυνση, το ρόλο του επιχειρηματία.

Καλώ τον προϊστάμενο και τους εργαζόμενους του τμήματος διανομών σε σύσκεψη στο γραφείο μου:

Σενάριο Α’: «Καλή σας μέρα! Τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο τομέας διανομών καταργείται. Οι εξ υμών X, Y και Ζ θα απολυθείτε σε δέκα μέρες».

Σενάριο Β’: «Καλή σας μέρα! Ακούω κι εγώ τις ίδιες φήμες μ’ εσάς. Πως, δηλαδή, όσοι εργάζεστε στις διανομές, πρόκειται να απολυθείτε. Όλα ψέματα!». Έπειτα από δέκα μέρες αναγκάζομαι (για να σωθεί η επιχείρηση και οι περισσότερες θέσεις εργασίας) να καταργήσω τις διανομές στη Βόρεια Ελλάδα. Καλώ, εκ νέου, προϊστάμενο και εργαζόμενους του τμήματος διανομών και τους κάνω την ακόλουθη ανακοίνωση: «Καλή σας μέρα! Ο τομέας διανομών καταργείται. Οι εξ υμών X, Y και Ζ απολύεστε. Σας ευχαριστώ!».

Η συνέχεια (και στα δύο σενάρια): Ο προϊστάμενος και οι εργαζόμενοι με κοιτούν αποσβολωμένοι.

Διάγνωση για τον Χ: Οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Αναρωτιέμαι: Ποιο, άραγε, θα ήταν το διατακτικό της 1358/2019 ΜονΠρΑθ σε οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα ενδεχόμενα;

Εν κατακλείδι

Επιχείρηση που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, τι άραγε θα πρέπει να κάνει για τους εργαζόμενούς της; Να προσλάβει εξειδικευμένους (και κοστοβόρους) ψυχολόγους για την υποστήριξή τους, τη στιγμή που ούτε μισθούς ούτε αποζημιώσεις απόλυσης μπορεί να εξοφλήσει;

Ή, κατά την απόφαση, να «αποσαφηνίσει το μέλλον» συγκεκριμένων εργαζομένων; (λ.χ. «ο Χ, Y και Ζ απολύεστε!» ή «ο Χ, Y και Ζ θα απολυθείτε εντός δεκαημέρου!»).

Η απόφαση 1358/2019 ΜονΠρΑθ ΔΕΝ πείθει.

Ενδεχομένως μάλιστα να αποδεικνύεται και επικίνδυνη.

Δυστυχώς!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 8 Δεκεμβρίου 2019