ΑΠΟΨΕΙΣ

Όσοι πίστεψαν στη διπλωματία των σεισμών προσγειώθηκαν απότομα λόγω των πρόσφατων δηλώσεων Τσαβούσογλου. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μιλώντας σε τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο υπενθύμισε τα ανοικτά προβλήματα που έχει η χώρα του με την Ελλάδα και πρότεινε ένα συγκεκριμένο τρόπο επίλυσής τους.

Ποια είναι αυτά τα προβλήματα; Κατά τον Τσαβούσογλου κάποια νησιά έχουν αμφισβητούμενο καθεστώς, ενώ υπενθύμισε για μία ακόμα φορά πως υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των ελληνικών χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, καθώς τα χωρικά μας ύδατα έχουν εύρος 6 ναυτικών μιλίων, ενώ ο εναέριος χώρος 10 ν.μ. Τέλος έθεσε το ζήτημα της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων, χωρίς να επεκταθεί περαιτέρω επ’ αυτού.

Παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι δεν αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη συνέντευξη για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγίου που είναι μία πάγια τουρκική θέση.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών προέκρινε ως τρόπο επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών την προσφυγή στη Χάγη για όλα τα ανοικτά ζητήματα. Δήλωσε πως μόνον έτσι θα βελτιωθούν, χωρίς πισωγυρίσματα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Είναι φανερό πως η πρόταση Τσαβούσογλου βρίσκεται εκτός του πλαισίου της πάγιας ελληνικής θέσης πως με τους γείτονες έχουμε μόνο μία διαφορά, τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας. Μία διαφορά για την οποία είμαστε πρόθυμοι να υπογράψουμε το απαραίτητο συνυποσχετικό. Αν δεχθούμε την πρόταση της τουρκικής πλευράς για μια λύση-πακέτο, είναι ηλίου φαεινότερο πως η διαπραγμάτευση θα αφορά μόνον το τι θα δώσουμε, γιατί ως γνωστόν δεν διεκδικούμε τίποτα.

Από την άλλη πλευρά οι τουρκικές ελίτ γνωρίζουν πως μία προσφυγή στη Χάγη μόνο για την υφαλοκρηπίδα θα ανατρέψει την πάγια θέση τους ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα. Άρα, δεν συμφέρει στους γείτονες αυτή η λύση. Συμπέρασμα: οι διαφορές είναι αξεπέραστες. Τέτοια ζητήματα δε λύνονται ούτε με καλή διάθεση ούτε με υψηλή μεσολάβηση και πάντα θα επιβαρύνουν το κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών.

Άλλωστε, το είπε προχθές ο Τσαβούσογλου. Αν δε ξεκινήσει αυτός ο διάλογος, η περίοδος της ύφεσης που περνούμε, θα λήξει.

Νομίζω πως η επόμενη κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά σε ένα σοβαρό δίλημμα: θα κινηθεί πάνω στην πάγια εθνική γραμμή πως μόνο μία διαφορά έχουμε με την Τουρκία ή θα υποκύψει στις έξωθεν και άνωθεν πιέσεις για να τα βρούμε με τους γείτονες; Και πώς θα μπορούσαν να γίνουν τολμηρά βήματα ή βήματα στο κενό -εξαρτάται πώς προσεγγίζει ο καθένας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις- με μία ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που θα διαθέτει -αν διαθέτει- ο νικητής των ελληνικών εκλογών;

Μέχρι στιγμής τα ελληνοτουρκικά δεν απασχολούν τον προεκλογικό λόγο των κομμάτων. Αν εξαιρέσουμε τον Νίκο Φίλη που μίλησε αφρόνως για Πρέσπες του Αιγαίου, κανένα κόμμα δεν αποσαφήνισε τις θέσεις του για τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει μετά το καλοκαίρι η πατρίδα μας. Γιατί είτε εκλεγεί ο Ερντογάν είτε ο Κιλιντσάρογλου οι τουρκικές θέσεις δε θα αλλάξουν.

Νομίζω πως τουλάχιστον τα δύο κόμματα εξουσίας και το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν στους πολίτες πώς σκοπεύουν να κινηθούν, γιατί στα εθνικά θέματα λευκή επιταγή δεν υπάρχει. Για να μη μας προκύψουν Πρέσπες του Αιγαίου.