ΑΠΟΨΕΙΣ

Να περάσει και η σημερινή Κυριακή για να ηρεμήσουμε. Όχι ότι είχαμε μία πολωμένη προεκλογική περίοδο. Απεναντίας, με δεδομένο το αποτέλεσμα των εκλογών της 21^ης Μαΐου, ήταν μία ανιαρή προεκλογική περίοδος, γιατί όλοι γνώριζαν, όχι απλώς τις τρεις πρώτες θέσεις, αλλά και τα ποσοστά -κατά προσέγγιση- των τριών αυτών κομμάτων. Άλλωστε, οι σημερινές εκλογές αποτελούν το τίμημα της διπλής προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ: με την απλή αναλογική και να αποτρέψει την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και να αναδιαμορφώσει ολόκληρο το πολιτικό τοπίο. Απέτυχε και στους δύο φιλόδοξους στόχους, κάτι που το παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας. Συγχρόνως, φόρτωσε σε όλους τους φορολογούμενους 100 εκατομμύρια ευρώ, όσο είναι το άμεσο κόστος των εκλογών. Συν βεβαίως την ταλαιπωρία και τα έξοδα της δεύτερης μετακίνησης για χιλιάδες ψηφοφόρους. Παρακαλώ αυτό να ληφθεί υπόψη προ της κάλπης.

Αυτή η κατάσταση, δηλαδή η λήξη μίας άνευ ουσίας προεκλογικής περιόδου, θα μας οδηγήσει στην επόμενη μέρα. Τι θα ξημερώσει αύριο περίπου το γνωρίζουμε. Όμως πολλές φορές οι λεπτομέρειες ορίζουν τη μεγάλη εικόνα. Και ποιες είναι οι λεπτομέρειες; Η μάχη των αποκαλούμενων ουραγών. Δηλαδή των πέντε μικρών κομμάτων που δίνουν μάχη στήθος με στήθος για την είσοδο ή την παραμονή τους στη νέα βουλή. Εδώ, όπου τα πάντα κρίνονται για μερικές χιλιάδες ψήφους, επικρατεί το σύνθημα «ο θάνατός σου, η ζωή μου».

Το ενδιαφέρον σε αυτόν τον, μέχρι τελικής πτώσεως, αγώνα βρίσκεται στο γεγονός πως υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα οι μονομάχοι να αλληλοεξοντωθούν. Δηλαδή όλοι να κινηθούν οριακά κάτω από το πολυπόθητο 3%, συγκεντρώνοντας συνολικά περί το 13-14%. Δηλαδή το κόμμα Βαρουφάκη να τραυματίσει θανάσιμα την «Πλεύση Ελευθερίας» και οι «Σπαρτιάτες» του Κασιδιάρη να κάνουν το ίδιο στη «Νίκη» και στην «Ελληνική Λύση» που μάχονται και μεταξύ τους. Δηλαδή, κινδυνεύουν να πάθουν ό,τι έπαθαν τα τρία κόμματα του φιλελεύθερου τόξου στις εκλογές του Μαΐου του 2012. Και τα τρία μαζί συγκέντρωσαν 7%, αλλά κανένα δεν μπήκε στη Βουλή.

Ένα τέτοιο ακραίο, είναι αλήθεια, ενδεχόμενο θα είναι ό,τι καλύτερο για τη Νέα Δημοκρατία που θα δει την αυτοδυναμία της να ξεπερνά κατά πολύ τις 160 έδρες. Από την άλλη πλευρά κανένας δε θέλει να σκεφτεί το άλλο, το κακό σενάριο, για εκλογές τον Αύγουστο. Πώς θα γίνει αυτό; Αν έχουμε οκτακομματική βουλή και τη Νέα Δημοκρατία περί το 39%. Και αυτό ακραίο σενάριο, αλλά υπαρκτό.

Ας αναλογιστούμε πως σήμερα ουδείς θα μιλούσε για εκλογές τον Αύγουστο, αν δεν μας είχε προκύψει η απλή αναλογική. Θα είχαμε ήδη από τις 22 Μαΐου μια σταθερή κυβέρνηση με 160 περίπου έδρες και θα προγραμματίζαμε πώς θα περάσουμε το καλοκαίρι μας.

Εν πάση περιπτώσει αύριο ξημερώνει μια άλλη ημέρα, ελπίζω χωρίς απρόοπτα και περίπλοκες εξελίξεις, με μια νέα και ισχυρή κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας. Γιατί αν δε συμβεί αυτό, άστα να πάνε!