Το Auld Lang Syne είναι ταυτισμένο με τα δακρυσμένα μάτια της Πρωτοχρονιάς, τους χολιγουντιανούς αποχωρισμούς ή τη συνάντηση αγαπημένων φίλων ύστερα από χρόνια.

Αυτήν τη φορά όμως συνδέθηκε και με τη στιγμή που ζήσαμε στο Ευρωκοινοβούλιο, στις Βρυξέλλες, και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε όσοι βρεθήκαμε εκεί.

Τραγουδώντας αυτό ως «αντίο» στη Βρετανία, οι ευρωβουλευτές αποχαιρέτησαν τους βρετανούς συναδέλφους τους.

Ήταν σίγουρα το πιο δραματικό «σάουντρακ» στο σίριαλ του Brexit:

«For auld lang syne, my jo,

for auld lang syne,

we'll tak’ a cup o’ kindness yet,

for auld lang syne».

Η εικόνα: Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της τυπικής μέχρι πλήξεως ψηφοφορίας, οι ευρωβουλευτές, γυναίκες και άντρες, σηκώθηκαν όρθιοι, πιάνοντας ο ένας το χέρι του άλλου και τραγούδησαν το παραδοσιακό σκοτσέζικο αυτό τραγούδι.

Πολλοί δεν μπορούσαν να κρύψουν τα δάκρυά τους. Αρκετοί φορούσαν κασκόλ με τις σημαίες της Βρετανίας και της Ε.Ε., που έγραφαν «πάντα ενωμένοι» ή «η διαφορετικότητά μας μας ενώνει».

Αυτήν την ευγένεια, το «a cup of kindness yet», δεν την είχε ούτε αυτήν τη φορά αυτή η λαϊκίστικη, διχαστική φιγούρα που ακούσει στο όνομα Νάιτζελ Φάρατζ, που υπήρξε άκαμπτος μέχρι τέλους. Ο Μπόρις Τζονσον, άλλωστε, δεν είχε αφήσει καμία αμφιβολία όλους τους προηγούμενους μήνες, λέγοντας ουσιαστικά «φεύγουμε για να γίνουμε το πιο σπουδαίο κράτος του 21ου αιώνα».

Πέρα από τη συγκίνηση της εικόνας, λοιπόν, η τελετή αποχώρησης της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε εκπλήξεις.

Πολλοί δημοσιογράφοι από κάθε γωνιά της Ευρώπης αλλά και από τις ΗΠΑ βρέθηκαν στις Βρυξέλλες για να καλύψουν το γεγονός, μεταξύ των οποίων και βετεράνοι του ρεπορτάζ της Ε.Ε., όπως εμείς, που θέλησαν να βάλουν και τον εαυτό τους στη λίστα αυτών που θα λένε «ήμουν κι εγώ εκεί».

Αυτήν τη φορά όμως στα πηγαδάκια του συνωστισμού έξω από τη μεγαλοπρεπή είσοδο του κτιρίου Αltiero Spinelli έλειψαν τα προγνωστικά.

«Over and out». Brexit οριστικά.

Αυτό έγραψε η Jennifer Rankin, από τον «Guardian», που παρατήρησε ότι ήταν ένα μπανάλ debate.

Οι ομιλίες πέρα από τους συγκινητικούς και ποιητικούς τόνους ήταν μπανάλ.

Μία διαφυγή στην αμηχανία μιας ιστορικής ώρας που όλοι ένιωθαν ήταν η αναφορά σε σημαντικούς Βρετανούς που δέσποσαν στα όργανα της ΕΟΚ και της Ε.Ε. αργότερα όλα αυτά τα 47 χρόνια της παρουσίας αυτής της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρθηκε εγκωμιαστικά στον Άρθουρ Κόκφιλντ, βρετανό επίτροπο τη δεκαετία του ’80, χαρακτηρίζοντάς τον «πατέρα της κοινής αγοράς» αλλά και στον Ρόι Τζένκινς, πρώην ηγέτη των Εργατικών, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του ευρώ.

Θυμηθήκαμε κι εμείς τις συνεντεύξεις που είχαμε πάρει από τον Νικ Κίνοκ αρχές του 2000, αλλά και από την τότε επικεφαλής των ευρωβουλευτών των Εργατικών, την Πολίν Γκριν, το 1996, όταν «ψηνόταν» το ευρώ, που εγκρίθηκε δύο χρόνια αργότερα και στο οποίο δεν μπήκαν ποτέ τα «Εγγλεζάκια».

Στα πρακτικά τώρα και στην άχαρη διαδικασία των υπογραφών του «διαζυγίου» οι χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει τώρα να δώσουν την τελική έγκρισή τους εγγράφως.

Πολλή δουλειά και για τον ευρωπαίο διαπραγματευτή για το Brexit Μισέλ Μπαρνιέ, ο οποίος ενημέρωσε για τα νέα σενάρια τις εναπομείνασες 27 χώρες της Ε.Ε.

Πολλοί βλέπουν σαν μια ικανοποιητική λύση μία συμφωνία με τη Βρετανία όπως αυτή που ορίζει τη σχέση της Ε.Ε. με την Ουκρανία, με πολύ περισσότερους όμως «αστερίσκους και υποσημειώσεις».

Η Ελβετία δεν παρέχει καλό μοντέλο καθώς με αυτήν έχουν υπογραφεί δεκάδες επιμέρους συμφωνίες.

Αν αύριο μετάνιωναν -λέμε τώρα- οι Βρετανοί, θα χρειάζονταν δεκαπέντε χρόνια για να ξαναμπούν στην Ε.Ε. Αυτό μας έλεγαν έμπειροι ευρωβουλευτές.

* Λίγη ώρα αργότερα προσγειωθήκαμε στο μέλλον, παρακολουθώντας μια συνομιλία που είχε με ειδικούς επιστήμονες και ευρωβουλευτές η Margrethe Vestager, εκτελεστική αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις σαρωτικές ανατροπές που φέρνει στη ζωή των ευρωπαίων πολιτών η τεχνητή νοημοσύνη.

Τη συζήτηση που οργάνωσε και διηύθυνε η ελληνίδα ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή παρακολούθησε μεγάλο ακροατήριο από δημοσιογράφους, ευρωβουλευτές και στελέχη της Ε.Ε.

Η Βεστάγκερ, με αρμοδιότητα για μια ευρωπαϊκή συζήτηση για την ψηφιακή εποχή, έκανε λόγο για το πόσες λύσεις φέρνουν (λ.χ. στην Ιατρική) αλλά και πόσους προβληματισμούς δημιουργούν οι τεχνολογίες της τεχνητής νοημοσύνης που αναπτύσσονται στο δημόσιο τομέα, θα πρέπει να διατηρηθούν «ιδιαίτερα υψηλές προδιαγραφές όσον αφορά τη διαφάνεια και την υπευθυνότητα».

Η τεχνολογία πάντα μας δίνει τη δυνατότητα να βελτιώνουμε τη ζωή μας. Με τη διαφορά ότι δίνει και σε άλλους τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ζωή μας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 2 Φεβρουαρίου 2020