ΑΠΟΨΕΙΣ

Η εξέλιξη ως έννοια εμπεριέχει το μέλλον. Ως λέξη μάλιστα όταν αφορά την κοινωνία, την τεχνολογία ή την αντιληπτική ικανότητα των πιτσιρικάδων σημαίνει την αλλαγή προς το καλύτερο που έρχεται με την πάροδο του χρόνου.

Για να εξελιχθεί κάτι χρειάζεται λοιπόν χρόνος. Η πάροδος του χρόνου, ωστόσο, δεν σημαίνει αυτόματα εξέλιξη.

Με άλλα λόγια, αν σκέφτεσαι όπως σκεφτόσουν και αν κάνεις ό,τι έκανες, όσος χρόνος και να περάσει, η εξέλιξη δεν θα έρθει.

Το σημειώνω γιατί υπάρχει πολλές φορές η ψευδαίσθηση ότι επειδή αλλάζουν οι αριθμοί στα ψηφιακά πλέον ημερολόγια, αυτοδικαίως και ταυτοχρόνως αλλάζουν και οι συμπεριφορές.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις είναι οι καταγγελίες εργαζομένων σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης για αλλαγές στην ιεραρχία του νοσηλευτικού προσωπικού με κομματικά κριτήρια.

Όπως είπαν σε αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ που επισκέφθηκε το νοσοκομείο, ο νέος διοικητής του, τρεις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, χωρίς φυσικά να έχει το χρόνο να αξιολογήσει επιδόσεις, άλλαξε την ιεραρχία των νοσηλευτών.

Τι σημαίνει αυτό; Στην ουσία απάλλαξε αυτούς που ήθελε από τις απογευματινές και τις βραδινές βάρδιες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι εργαζόμενοι που ψήφισαν το κόμμα που σήμερα κυβερνά, εξαργύρωσαν -ένα μέρος ή ολόκληρη- την «επιταγή» τους, βελτιώνοντας την προσωπική τους ζωή σε βάρος της αξιοκρατίας και των συναδέλφων τους. Είναι δε βέβαιο ότι σε κάτι περίεργες αργίες που πληρώνουν 75% παραπάνω θα έχουν τον πρώτο λόγο, όπως και ότι δεν θα τους χαλάσουν κανένα τριήμερο που… προσφέρει το ελληνικό δημόσιο.

Αν δεν πρόσθετα άλλα στοιχεία στο κείμενό μου, πιθανότατα θα το έπαιρναν πολέμιοι του Μητσοτάκη και υποστηρικτές της αντιπολίτευσης και θα το κοινοποιούσαν στα social media. Τα σχόλια θα έδιναν και θα έπαιρναν για τον κομματισμό με τον οποίο κυβερνά η ΝΔ. Σκέφτομαι και έναν γνωστό μου καθηγητή του ΑΠΘ, που σε κάθε σχετική ανάρτησή του γράφει «Μητσοτάκη θέλατε. Ορίστε τα αποτελέσματα».

Δυστυχώς και για τη δημοφιλία και τα likes που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το «πόνημά» μου αλλά και για τις ψευδαισθήσεις των ιδεολόγων της αριστεράς, η αλήθεια είναι ότι στο συγκεκριμένο νοσοκομείο έγιναν ακριβώς τα ίδια όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Μίλησα με γιατρό του νοσοκομείου, αξιόλογο άνθρωπο και επιστήμονα που έχει μείνει έξω από τα κομματικά παιχνίδια και έχει κερδίσει το σεβασμό των συναδέλφων του. «Αχ, βρε Γιάννη», μου είπε. «Τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι. Δεν πείραξαν μόνο αυτούς που δεν μπορούσαν».

Για να μην παρεξηγηθώ, εξηγώ: Δεν πασχίζω να αποδείξω ότι όλοι είναι ίδιοι. Αυτή η αντίληψη είναι επικίνδυνη και ευνοεί τους χειρότερους. Πασχίζω να δείξω ότι ο πραγματικός αντίπαλος στην εξέλιξη της χώρας βρίσκεται σε αντιλήψεις και πρακτικές που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν ή θα κυβερνήσουν. Αν δεν τις καταδικάσουμε και δεν σταθούμε απέναντί τους, θα τις βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Απλά θα έχουν κάθε φορά το πρόσωπο του πολιτικού μας αντιπάλου, για να μη νιώθουμε συνένοχοι…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Φεβρουαρίου 2020